Gökyüzü ve uzayla uğraşan bilim adamları kimlerdir?

"Yıldız bilimci" sözcükleri bu sayfaya yönlendirilmiştir. İncil'deki Yıldız bilimciler için, Müneccim Krallar sayfasına bakınız. Astronom, astrofizikçi ya da gök bilimci, astronomi ya da astrofizik üzerine araştırmalar ve çalışmalar yapan bilim insanıdır.
Tarih öncesi çağlardan bu yana gökyüzü, dünyanın her yerindeki kültürlerden insanların ilgisini çekmiştir. Bu kültürlerden bazıları, birbirinden bağımsız olarak, gökyüzündeki cisimlerin gözlemlenmesine kendini adamış olan katip veya rahiplere destek vermeye başlamışlardır. Gezegenlerin hareketlerinin gözlemlenmesi ve gelecekteki hareketlerinin tahmini antik astronominin başlıca uğraşı olmuştur. Batıda, astronominin antik Mezopotamya'da ortaya çıktığı düşünülmektedir. Babil kayıtları üzerine yakın zamanda yapılan araştırmalar, bunların kusursuz olduğunu göstermektedir.

Yaklaşık 1750'lerden önce, astroloji ile astronominin birbirine çok yakın kabul edildiğinin anlaşılması önemlidir. Kimi yer ve zamanlarda, bu ikisine aynı gözüyle bakılmıştır.
Diğer pek çok bilim alanında çalışan kimselerden farklı olarak astronomlar, üzerinde çalıştıkları cisimlerle temas kuramaz. Bunun yerine, keşif yapmak için detaylı gözlemlere başvururlar. Genel olarak astronomlar, gözlem yapmak için teleskop ya da diğer görüntüleme ekipmanları kullanmaktadırlar.

Eratosthenes (Yaklaşık M.Ö. 200 yılları): Dünyanın çevresini yaklaşık olarak doğru hesaplayan Mısır'da yaşayan bilim adamıdır.
Fergani (805–880), Gök cisimlerinin hareketleri üzerine yazılar yazdı, ekliptiğin eğikliğini hesaplamasını sağladığı gözlemlerde bulundu.
Kindi (801–873), filozof ve ansiklopedici bilgin, gökbilim üzerine 16 eser yazdı.
Battani (855–923), gökbilimci ve matematikçi
Hasib El-Mısri (850–930), Mısırlı matematikçi
Harezmi (780-850): Türkistanlı matematikçi.
Ebubekir Er-Razi (864–930), İranlı bilgin
Farabi (872–950) büyük filozof ve bilgin.
Khujandi 10. yüzyılın sonunda Tahran yakınında bir gözlemevi inşa etti.
Ömer Hayyam (1048–1131), cetveller hazırladı, takvimi geliştirdi. Dünyanın ilk rasathanesini kuran, Celali Takvimi'nin hazırlayan İranlı bilim adamıdır.
Ibn El-Haytham (965–1039), matematikçi ve fizikçi.
Biruni, (973–1048), matematikçi, gökbilimci ve ansiklopedici.
Tusi (1201–1274), filozof, matematikçi, gökbilimci ve ilahiyatçı; trigonometrinin kurucularından biri olarak kabul edilir.
Gıyaseddin Cemşid (1380–1429), (Özbekistan)
Uluğ Bey (1393 - 1449) Timur İmparatorluğu'nun 4. hükümdarı. Matematikçi ve gökbilimci.
Ali Kuşçu (1403 - 1474) Türk gökbilimci, matematikçi ve dilbilimci
Nicolaus Copernicus (1473-1543): Dünyanın ve diğer gezegenlerin güneşin etrafında döndüğünü ilk kez dile getiren astronomdur. Kopernik'le birlikte dünyanın evrenin merkezi olduğu düşüncesi yıkıldı.
Tycho Brahe (1546-1601): Ciddi astronomik gözlemler yapan ve bu gözlemleri kullanan Kepler'in yasalarını oluşturmasında katkıları olan bilim adamı.
Giordano Bruno (1548-1600): İtalyan filozof, rahip ve gökbilimci olan Bruno, o zamana kadar kabul edilegelen Aristo'nun kapalı evren görüşünü terk edip dünyadan başka birçok gezegenin varlığını kabul eden, Kopernik'in görüşlerini benimseyerek zamanın din alimleri tarafından ciddi baskılar görmüş, görüşlerinde ısrar etmesi üzerine yakılarak idam edilmiştir.
Galileo Galilei (1564-1642): Modern astronominin kurucusu olarak kabul edilen Galilei, teleskopla ilk defa gözlem yapan kişi oldu. Ayın kraterlerini, Jüpiterin uydularını, Satürn'ün halkalarını ilk kez gören kişi oldu.
Johannes Kepler (1571-1630): Gezegenlerin hareketlerini açıklayan Kepler kendi adıyla anılan 3 temel yasa ortaya koymuştur.
Christiaan Huygens (1629-1695): Satürn'ün uydusu Titan'ı, Orion takımyıldızını keşfeden Huygens, ayrıca daha dakik saatler ve daha güçlü teleskoplar yapılmasına katkıda bulunmuştur.
Isaac Newton (1642-1727): Evrensel kütle çekimini ve hareket kanunlarını ortaya koyan Newton, tarihteki en etkili bilim adamlarından biridir.
Edmond Halley (1656-1742): Kendi adıyla anılan Halley kuyruklu yıldızının kaşifi.
William Herschel (1738-1822): Uranüs'ü ve iki büyük uydusunu, Satürn'ün uyduları Enceladus ve Mimas'ı, kızılötesi radyasyonu keşfeden İngiliz gökbilimci.
John Herschel (1792-1871): Satürn ve Uranüs'ün uydularının adlandırılması, Jülyen gün kullanımı ve benzeri birçok çalışmaya imza atmış İngiliz gökbilimci.
Max Planck (1858-1947): Kuantum kuramını geliştiren, termodinamik yasaları üzerinde önemli çalışmaları bulunan, Planck sabiti ve Planck ışınım yasasını ortaya koyan bilim adamıdır.
Albert Einstein (1879-1955): Işık hızı, özel ve genel görelilik kuramları, kütle-enerji eşdeğerliği ve benzeri birçok çalışmayla Newton mekaniğinin hakimiyetini yıkmış ve uzay konusunda devrim niteliğinde çalışmalar yapmıştır.
Edwin Hubble (1889-1953): Evrenin sürekli genişlediğini ispatlayan, yıldızların uzaklaştıklarını bize ulaşan renklerindeki farklılaşmalar sayesinde ortaya koyan, Samanyolu'ndan farklı galaksiler de olduğunu ispatlayan bilim adamı.
Georges Lemaitre (1894-1966): Büyük patlama teorisini ilk ortaya atan rahip ve bilim adamı. Evrenin bir zamanlar bir atomun içinde sıkışmış olduğunu, parçalanan atomun evreni oluşturduğunu ileri sürdüğü görüşü önceleri kabul görmese de daha sonra bir çok delille birlikte kabullenildi.
Jan Hendrik Oort (1900-1992): Samanyolu Galaksisi üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan Hollandalı astronom galaksinin dönme hareketini açıklamış, sarmal yapıda olduğunu keşfetmiş ve kütlesini tanımlamaya çalışmıştır. Ayrıca kendi adıyla anılan güneş sistemi etrafında dönen kuyruklu yıldızlar kümesi olan Oort Bulutu hakkında da önemli çalışmalar yapmıştır.
James Van Allen (1914-2006): Dünya çevresindeki kendi adıyla anılan Van Allen radyasyon kuşaklarını keşfeden ABD'li bilim adamı.
Carl Sagan (1934-1996): Astrobiyolojinin öncüsü olarak kabul edilen Sagan, bilimin popülerleşmesi ve halk nezdinde anlaşılması için yaptığı çalışmalarla bilinir. Cosmos adlı kitabı ve televizyon serisi ve Mesaj adlı romanı uzayda yaşam olabileceğini ve kainatta insanın yerinin daha iyi anlaşılmasına hizmet etmiştir.