"Ne elbiseler gördüm içinde insan yok..." sözü ile ilgili kompozisyon nasıl yazılır?

"Ne elbiseler gördüm içinde insan yok..." sözü ile ilgili kompozisyon nasıl yazılır?

Bir kompozisyonda giriş, gelişme ve sonuç bölümleri bulunur;

Giriş Bölümü => Bu bölümde konuyla ilgili bir tanıtım yapılır ve bağlayıcı öğeler bulunmaz (mesela, örneğin, çünkü...vs gibi).Tümdengelim içerikli yazılarda genelden özele bir gidiş söz konusu olduğu için böyle yazılarda giriş bölümü aynı zamanda konunun ana düşüncesinin belirtildiği bir bölüm olabillir.

Gelişme Bölümü => Bu bölümde konuyu geliştirici yardımcı düşünceler yer alır.Örnekler, benzerlikler, ayrıntılar gelişme bölümü öğeleridir.Tümevarım içerikli yazılarda özelden genele bir gidiş söz konusu olduğu için böyle yazılarda gelişme bölümü aynı zamanda konunun ana düşüncesinin belirtildiği bir bölüm olabillir.

Sonuç Bölümü => Bir önceki bölümde geliştirilen konunun bir yargıya bağlanıp sonuçlandırıldığı bölümdür.Bu bölümde bağlayıcı öğeler bulunabilir (özetlemek gerekirse, kısaca...vs gibi).Tümevarım içerikli yazılarda gelişme bölümünde olduğu gibi konunun ana düşüncesi sonuç bölümünde de bulunabilir.

Yukarıda verdiğim kriterleri baz alarak kompozisyonunuzu oluşturabilirsiniz.Ayrıca bir fikir vermesi açısından konuyla ilgili tanıtıcı bir başlık ve özet bir paragraf veriyorum;

İnsan Olabilmenin Ölçüsü
Tarihe bakıldığında iyi veya kötü tüm olguların kaynağının insan faktörü olduğu görülür.Toplum içinde çeşitli karakterlerde insanlar vardır.Bazı kullanımlarda karakter sözcüğü dolaylı olarak insan sözcüğü yerine de kullanılabilir.Peki insanı insan yapan nedir? Sadece karakteri mi yoksa dış görünüşü mü?

Tıpkı parmak izlerinin birbirine benzememesi gibi her insan kendine özel bir karakter taşır.İnsan suretine bürünmüş her varlık insan olabilmenin hakkını veremiyor, bunu taşıyamıyor.Karaktersiz deyimi belkide bu tanımlamaya uyan insan görünümlü varlıklar için kullanılmakta.İnsan tam anlamıyla her yönden yaşam içinde insan olmalı bunun hakkını verebilmeli.Konum, makam, mevki...bunlar boş ve geçici şeylerdir.Belli bir konuma gelmiş üstelik bu konuma nasıl geldiği de belli olmayan insanlıktan nasibini almamış, dış görünüşü insan olma ölçüsü sayan, içi boş, gösteriş düşkünü varlıkların insan olmalarının da konumlarının da hiçbir önemi yoktur.Böylesi şahısların insanlıkları da, konumları da boştur, birşey ifade etmez ve sadece görüntüden ibarettir.

Ziya Paşa'nın 'Eşeğe altın semer de vursan; eşek yine eşektir.'sözü büyük alim ve mütefekkir Hz. Mevlana'nın 'Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok. Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok.' sözüyle birbirine paraleldir. Özetlemek gerekirse boş teneke çok ses çıkarır ama bu ses yankı bulmaz.