Vasfi Mahir Kocatürk

KOCATÜRK (Vasfi Mahir)

türk şair, edebiyat tarihçisi
(Gümüşhane 1907-Ankara 1961)

Mülkiye mektebi’ni bitirdi (1930). Liselerde edebiyat öğretmenliği yaptı; Teftiş kurulu’nda görev aldı. Gümüşhane milletvekilliğinden (1950-1954) sonra Gazi eğitim enstitüsü'nde öğretmenlik görevini sürdürdü. Yedi meşale şairlerinden biri olarak ürünler verdi; özellikle kahramanlık duyguları, yurt sevgisi gibi konuları işleyen şiirleriyle (Dağların derdi, 1928; Tunç sesleri, 1937; Ergenekon, 1941 vb.) tanındı.

Manzum oyunlar (On inkılap, 1933; Yaman, 1933 vb.) yazdı. Türk edebiyatının türlü dönemleriyle ilgili antolojiler (Divan şiiri antolojisi, 1947; Tekke şiiri antolojisi, 1955; Saz şiiri antolojisi, 1963; Türk nesri antolojisi, 1963 vb.) düzenledi. Ölümünden sonra yayımlanan Türk edebiyatı tarihi (1964), özellikle XIV.-XVI. yy.’lara ilişkin yazmalara dayanması, bu metinleri ayrıntılı olarak tanıtması, örnekler vermesi bakımından değer taşır.

HEYKELİN KARŞISINDA

Gezdikçe her dudakta sen uzaktan uzağa
Önünde haykırırım ben derinden derine.
Adı ömrümde bir gün bir kalbe, bir dudağa
Girmeyen kimsesizler kapanır mermerine...
Kimdir sana bağlayan böyle hür bir millet:
Dizlerinde gönüller sanki çiçek demeti.
Peygamber Tanrısına duymadı bu hasreti,
Vermedi bu kudreti Tanrı Peygamberine...
Hangi kandır demirden nabzında böyle vuran?
Hangi rüzgâr bu sönmüş ateşi tutuşturan?
Kuşların çıkmadığı dağlara ordu kuran
Cihângirler sürünür senin eteklerine...
Çözdüğün gün boynuma halkalanan düğümü
Anladım bir mezardan hayta döndüğümü.
Yalnız senin karşında duydum küçüklüğümü:
Benzedi ıstırabım Allah'ın kaderine...
Kahramanlar keder mi hissederler zaferden?
Sana bu hıçkırıklar, şairim, geldi nereden?
Sen ki ömründe bir gün ağlamadın kederden
Neden düştü iki yaş göğsümün üzerine?...
Alımda bin acının zehri bıraksa da iz
Bana yaş döktüren şey ne kederdir ne aciz:
Bizim erir güneşin önünde gözlerimiz,
Bazen sevinç ağlatır bizi keder yerine...

VASFİ MAHİR KOCATÜRK