Kaan Koç
Ziyaretçi
Kaan Koç
Kaan Koç, 1986'da İstanbul'da doğdu. Şimdiye dek Varlık, Yasakmeyve, Koridor, Esmer, Yalınayak Edebiyat, Göğe Bakma Durağı, Demir Leblebi, Karakalem başta olmak üzere birçok dergide yazı ve şiirleri yayınlandı.
Sponsorlu Bağlantılar
Bidebu, Cumhuriyet Kitap, Goygoy için de birçok isimle röportaj yaptı.
Karakalem dergisinin şiir editörlüğünü yürüttü.
Çok Tanrılı Sular adlı dosyasıyla 2006 Cemal Süreya Şiir Ödülü'ne layık görüldü
Şimdilerde arkadaşlarıyla Yokluk adlı fanzini çıkarmaktadır.
Cemal Süreya Şiir Ödülü (2006)
Kitapları:
Çok Tanrılı Sular (2009, Yasakmeyve Kitaplığı)
Kaynak: Vikipedi
Güller birbirini eleştirirken camdan bakan annem
Tersyüz edilmiş çağındayız belki insanlığın
Benim ağzım senin yaralarında merhem ve sevdiğim kadınlar
İsa'yı ardından 5 kez bıçaklar, seninleyim meryem!
Jülieti sevmedim romeosuyla haspa ve hoppaydı baştan sona
Leyla bir çocuğu bırak iki dirhem süt bile vermedi mecnuna
Bu yüzden hırpalama sevdiğim ayaklarını sen, uzat balkonlar kıskansın
Tüyüne kibrit çakılmış kuşlar kıskansın göğüslerinle sen bak
Ne onursuz bir padişahsın
Çayımı içerim, suların bile buruk tadı saçların dökülmediyse içine
Zavallı böcekler cumhuriyetinde elinde sancağıyla ve kırılmış dişleri
Kudüsten buraya yol olmaz mı dersin ama babam da fay hatlarında
Ev kurmayı sever sen de bilirsin ve oğlun
Dünden bugüne kimseyi incitemedi
Anne, bir meryem sen değilsin, bir de başkası var
Onun da tenine vakitsiz atlar koşar, yaralı ağzıyla gökten kan tutar
Varislerim olursa belki kıçı kırık bir musa belki uzun ince ayşa
Onlara benden, iki meryemi çivilediğim birbirine
Bir güzel çarmıh kalır anca
Bu akşam pek hüzünlüydü gözlerime ulaşmadı bile yüreksuyum
Yoksunum şimdi bir trenin rayları silip götürmesinden
Dört telli bir çalgıdır yani şu tren yolu dedikleri de zaten, başka ne ki
Ya neşet ertaş ya david gilmour vurup durur gece gündüz
Değil miydi tanrıcılık dedikleri, dünyayı semerinde taşıyan bir öküz
Ah babam, ne benzerim ona kırılmak ve öfkelenmekte
O tuzluğu sever limonsuz ruhuna dökmek için
Benim kalbimi silmeye bir elbezi yeter her yemekte
Güller yani, bırak birbirini yesin dursun anne
Senin halin gülün deldiği topraktan nice
İçimde kalmadı ne şiddet ne öfke, ben şimdi kendime bir iz bırakıp
Geliyorum çağları çağlayıp sana meryem!
Yatağı hazır et, suları soğut, iki sansürü sütleyip at memelerinden
Ne zaman belini tutsam, eğrilmiş sırtıyla yorgun ağlıyor annem
Elele dolaşsak caddelerde, kemikli bir avuçtur toz toprak elimde
Ve gözlerinde mezar böcekleri görüyorum bazen
Anla işte! karışıyor birbirine sen nerdesin nerde annem
Ben seni bu yüzden hiç gözlerim kapalı öpmedim öpemem
Meryem!
(Yasakmeyve, 31)
Kaan Koç
Biyografi Konusu: Kaan Koç nereli hayatı kimdir.
