Arama

Roland Barthes

Bu Konuya Puan Verin:

Güncelleme: 20 Aralık 2016 Gösterim: 14.753 Cevap: 3

Cevap Yaz

Misafir

Ziyaretçi

18 Ekim 2006 Mesaj #1

Ziyaretçi

Barthes, Roiand (Gerard)

Ad: Roland Barthes1.jpg
Gösterim: 644
Boyut: 49.1 KB

(d. 12 Kasım 1915, Cherbourg - ö. 26 Mart 1980, Paris, Fransa),

Sponsorlu Bağlantılar

göstergebilime büyük katkılar yapan Fransız aydın ve eleştirmen.

Yapısalcılık, göstergebilim ve psikanalizin etkilerini birleştiren kendine özgü bir edebiyat eleştirisi geliştirmiştir.
Paris Üniversitesi’nde öğrenim gördü. Sonradan birkaç kez tekrarlayacak olan karaciğer tüberkülozu yüzünden öğrenimine ara verdi. Hastalıktan birkaç yıl kurtulamamakla birlikte, iyileştiği dönemlerde öğrenimini sürdürdü ve birçok okulda ders verdi. 1939’da klasik edebiyat, 1943’te dilbilgisi ve filoloji diploması aldı. 1952-59 arasında Bilimsel Araştırmalar Ulusal Merkezi’nde (CNRS) çalıştıktan sonra, Uygulamalı Yüksek Araştırmalar Okulu’na girdi. 1976’da College de France’ta edebiyat göstergebilimi alanındaki ilk kürsü başkanı oldu. Çeşitli dönemlerde Macaristan, Romanya, Mısır gibi ülkelerde ders verdi. 1959’da kışa bir süre için konferanslar vermek üzere İstanbul’a da gitti.

İlk kitabı Le Degre zero de Vecriture (1953; Yazının Sıfır Derecesi, 1989), yazma eylemi, dil ve biçim üzerine bir incelemedir. Bu yapıtında Barthes, Batı edebiyatındaki bütünlüğün 19. yüzyılda Flaubert ile birlikte parçalandığım ve dilin edebiyatın nesnesi haline geldiğini öne sürer. Dilin masum ve yansız bir iletişim aracı olmadığını, sözcüklerin ideolojik bir belleği bulunduğunu vurgular ve edebiyatın kurumsal niteliğini tartışır. Daha sonraki yapıtlarında bu anlayışını geliştirir ve edebiyatın yanı sıra ideoloji, moda, reklamlar gibi birçok alanı da bir dil sistemi olarak ele alıp çözümler. Mythologies (1957; Mitolojiler), Essais critiques (1964; Eleştirel Denemeler) ve La Tour Eiffel (1964; Eyfel Kulesi) adlı yapıtlarında reklamlar, filmler, günlük yaşamda benimsenen davranışlar gibi burjuva kültürünün ürünü olan çağdaş mitleri inceler. Çağdaş sanayi toplumunun değerlerinin nasıl doğal ve evrensel normlara dönüştüğünü ele alır.

Birçoğu Tel Quel ve Les Lettres nouvelles gibi dönemin önde gelen edebiyat dergilerinde yayımlanan denemeleri, üsluptaki kimi zorluklara karşın genel olarak uyarıcı ve kışkırtıcı yazılardır, ilk döneminde yazdığı tiyatro yazılarında Brecht’in epik tiyatro anlayışını savunan Barthes, Alain Robbe- Grillet ve Nathalie Sarraute gibi yazarların öncülüğünü yaptığı Yeni Rcman anlayışının kuramsal temellerinin atılmasında da önemli bir rol oynadı.

Barthes, çeşitli dönemlerinde Marx, Freud, Nietzsche gibi düşünürler ile Saussure ve Levi-Strauss gibi Yapısalcılığın önemli adlarından etkilendi. Sosyoloji, psikoloji, dilbilim ve göstergebilim gibi çeşitli alanlardan yola çıkarak yazarın niyetini ya da yapıtın verdiği mesajı değil, anlamın dile getiriliş biçimini ve yapıtın oluşturduğu sistemi öne çıkaran yeni bir anlatı çözümlemesini savundu. 1960’larda Yapısalcılığın Fransız aydın çevrelerinin tartışma gündemine girmesiyle birlikte de, geleneksel bir anlayışı savunan üniversite çevrelerinin sert eleştirilerine hedef oldu.

En çok tanınan yapıtları arasında Sur Racine (1963; Racine Üzerine), Elements de semiologie (1965; Göstergebilim İlkeleri, 1979, 1986), Critique et verite (1966; Eleştiri ve Gerçek), Systeme de la mode (1967; Moda Sistemi), SIZ (1970), L’Empire des Signes (1970; Göstergeler imparatorluğu), Le Plaisir du texte (1973; Metnin Verdiği Haz) ve La Chambre dair e (1980; Aydınlık Oda) vardır. Barthes’ın daha yaygın olarak tanınması ise, bir “karşı-otobiyografi” olarak nitelendirilebilecek Roiand Barthes par Roiand Barthes (1975; Barthes Barthes’ı Anlatıyor) ile Fragments d’un discours amoureux (1977; Bir Aşk Söyleminden Parçalar) adlı kitabının yayımlanmasıyla oldu. Barthes, bir otomobil kazasında yaralanarak öldü. Çeşitli yazılan Türkçede Yazı Nedir? (1987) ve Yazı ve Yorum (1990) adlı derlemelerde toplanmıştır. Barthes’ın Türkçeye çevrilmiş bir başka yapıtı da Anlatıların Yapısal Çözümlemesine Giriş'tir (1988).

kaynak: Ana Britannica

BEĞEN Paylaş Paylaş

Son düzenleyen perlina; 20 Aralık 2016 22:01

Biyografi Konusu: Roland Barthes nereli hayatı kimdir.

Cevapla

ThinkerBeLL

VIP VIP Üye

19 Mart 2010 Mesaj #2

VIP VIP Üye

Roland Barthes

Ad: barthes.jpg
Gösterim: 994
Boyut: 27.5 KB

1915 yılında Cherbourg’da doğan 1980’de Paris’te geçirdiği bir trafik kazası sonucu ölen Barthes’ın yayım etkinlikleri 1950 yıllarında başlar. Müzikle, yazınla, dilbilimle (ve bir ara sözcükbilimle) ilgilenen Barthes özellikle J. P. Sartre’ın görüşleri doğrultusunda kalarak "Le Degré zéro de l’écriture" (Yazının Sıfır Derecesi)yayımlar. Bu yapıtında yazınsal dili siyasal ve toplumsal açıdan değerlendirirken yazı diye adlandırdığı olgunun tanımını da yapmaya çalışır.

Sponsorlu Bağlantılar

Bütün yazı çeşitleri arasında özellikle iki yazı türü üstünde durur:

Bunlardan biri "sıfır derece"deki yazıdır (buna beyaz yazı da der); bu yazı türü, tam bir saydamlığın, yansızlığın göstergesidir; yazınsal biçemden uzak bir dildir bu (sözgelimi, Camus’nun Yabancı’sı).
Öbürü ise, "konuşan yazı"dır: Sözlü anlatımdaki çeşitli kuralları yazı diline aktarmaya, yazı dilinde yaratmaya çalışan ‘bir yazı türü (sözgelimi Queneau’nun yazısı).

Biri saydamlığı, öbürü donukluğuyla dikkati çeken iki yazı türü. Sartre’ın özellikle bağlanma konusundaki görüşlerinden esinlenmiştir Barthes bu yapıtında. Sonraki yıllarda, kendisiyle yapılan bir konuşmada çağcıl yazına Sartre’ın yapıtlarını okuyarak geçtiğini açıklar. Bu yapıtlar arasında da şunları sayar: Esquisse d’une théorie des émotions (Bir Heyecanlar Kuramı Tasarısı) L’Imaginaire (imgelem) Baudelaire (1947); Saint Genet, comédenien martyr (Ermiş Genet, Komedyen ve Kurban)
Yazının Sıfır Dercesi’nin en belirgin özelliği, tartışmaya yer bırakmayan bir anlatımla yazılmış olmasıdır. Ama, daha sonraki yapıtlarının doğrultusunu yavaş yavaş belirleyen bir başka özellik de kendini göstermeye başlar bu yapıtta: Barthes’ın dil olgusuna yaklaşım biçimidir bu. Ona göre dil, yalnızca bir bildirişim aracı değildir, aynı zamanda bilinçli ya da bilinçsiz olarak yapılmış düşünsel bir seçmeyi ortaya koyar.

Barthes 1954 yılından başlayarak gerek kuram, gerek uygulama, gerekse yazın açısından ilgi alanını genişletir. Çevresindeki olguları gösterge dizgeleri olarak görmeye başlar, bu dizgeleri çözümlemek, işleyiş kurallarını bulmak ister. Ama henüz kavram ve ilkeleri belirlenmiş bir yöntem yoktur elinde. Fransız tarihçisi Michelet üstüne yazdığı Michelet par lui meme (Kendi Yapıtlarıyla Michelet, 1954) adlı yapıtta, tarihçinin yaşamını, düşüncesini açıklamayı değil de bir insanın varoluşundaki yapıyı, bu yapıdaki tutarlılığı, düzenli takınaklar ağını ortaya çıkarmaya çalışır. Bunu yaparken de yöntemsel bir çözümleme yerine, küçük küçük parçalardan oluşan bir sıralamaya, bir döküme başvurur.

Barthes’ın daha sonraki çalışmalarını da etkileyecek olan bir yazı, bir yorum tekniği böylece ilk kez bu yapıtla ortaya çıkmış olur. Yöntem açısından üzerinde durulması gereken temel özellik, bir yazarın yaşamını ya da yapıtını çeşitli kesitlere (okuma birimlerine) ayırmak ve bunları yeni bir düzen içinde sunmaktır (yeniden düzenleme, yeniden yapılaştırma). Ayrıca, Barthes’ın anlatımının bir özelliği olan ayraç kullanma, bazı önemli bilgileri ayraç içinde gösterme tekniği de bu yapıtla kendini iyice duyurmaya başlar.

Barthes 1954-1956 yılları arasında çeşitli dergilerde yayımladığı yazılarını "Mythologies" (Söylenler) adlı yapıtında toplar. İki bölümden oluşan bu yapıtın birinci bölümünde, çağdaş toplumda insanı çevreleyen otomobil, reklam, turizm, sabunlar, şarap, çeşitli filimler ve gibi söylenleri (mitleri) eleştirel bir yaklaşımla ele almış, Fransız yazınının deneme anlayışının belki en güzel örneklerini vermiştir. Aynı yapıtın "LeMythe, aujourd’hui" (Günümüzde Söylen) başlıklı birinci bölümündeyse, söylenlerin oluşturduğu genel düzeni, genel yapıyı, dilbilimin ve oluşmakta olan göstergebilimin kavramlarıyla kuramsal açıdan değerlendirmeye girişir İsviçreli dilbilimci F Saussure’ün etkisi açıkça görülmeye başlamıştır artık.Göstergebillm diye adlandırılan yeni bilim kurma çabaları Barthes’ın bundan sonraki çalışmalarında başlıca kaygısı olur.

1963’te yayımladığı "Sur Racine" (Racine Üstüne) yapıtıyla Racine tiyatrosunu yeni, çağdaş bir anlayışa göre, yepyeni terimlerle inceler. Ama bu yapıt, geleneksel eleştiri yanlılarının, özellikle de Racine konusundaki çalışmaları tanınan W. Picard’ın sert eleştirilerine uğrar. Yeni eleştiri akımına karşı çıkan Picard, Barthes’ı yazınsal yapıtın yerine, yapıtın simgesel değerini çözmeye çalıştığı için eleştirmektedir. Ayrıca Barthes’ı herşeye değinmekle, açıklamakla, herşeyi bilmekle hatta bilimsel düşüncenin temel kurallarına karşı çıkmakla ve anlaşılmaz bir dil kullanmakla suçlar.

Barthes kendisini bu denli suçlayan geleneksel eleştirmen Picard’a yanıt vermekte gecikmez ve "Critique et v" (Eleştiri ve Gerçek) adlı yapıtını yayımlar. Racine’i çağdaş Fransızcayla, yapısal ve ruhçözümsel açıdan değerlendirdiğini vurgular. Çağdaş yazarlar nasıl yaratıcı bir dile başvuruyorlarsa, bir eleştirmen olarak Barthes da yaratıcı bir dille yaklaşmıştır Racine’e. Bu yapıt, eleştiriye yanıt vermesinin ötesinde, yazınbilim, eleştiri, okuma gibi yazınsal betiğe yaklaşım biçimlerini de belirler.
Barthes aynı yıllarda, göstergeler kuramıyla çok yakından ilgilendiği ve hem Saussure’den, hem de Danimarkalı dilbilimci L. Hjelmslev’den yararlandığı görülür. 1964’te yayımladığı "Elémente de semiologié" (bu yapıt 1979’da Göstergebilim İlkeleri olarak Türkçe'ye çevrilmiştir) bunun açık bir kanıtıdır. Gerçekten de, Barthes’ın bir bilim (göstergebilim) kurma kaygısıyla dolu olduğu yılların bir ürünüdür bu yapıt. Ne var ki, söz konusu yapıt, götergebilimin bir elkitabı olmaktan çok, dilbilimin temel kavram ve ilkelerini göstergebilime aktarmaya, çalışan bir incelemedir.

Barthes’ın ‘göstergebilime yaklaşımı, Saussure’ün önerisini ters yüz etmesi açısından da ayrıca ilgi çeker. Saussure, dilbilimi ilerde kurulacak göstergebilimin bir altbölümü olarak görürken, Barthes, göstergebilimi dilbilimin bir altbölümü olarak görür. Çünkü Barthes, moda, mutfak, görüntü, yazın gibi gösterge dizgelerinin ancak dil aracılığıyla, dil desteğiyle bir gerçek kazandığına inanır. Göstergebilimsel etkinliklerini yoğun bir biçimde sürdürdüğü bu dönemde eleştiri ve denemeyi birbiri içinde eriten bir yazı biçimine yönelir: Brecht, yeni-roman, eleştiri, yapısalcılık, Baudlaire, Queneau, La Bruyére, Voltaire, vb. üstüne yazdığı yazılarını "Essais critique" (Eleştiri Denemeleri, 1964) adıyla yayımlar.

1960-1970 yılları Fransa’da yapısal yöntem hızla geliştiği bir dönemdir. Dilbilim alanındaki yapısal yaklaşımın ‘gelişmesi, aynı yöntemin masal, şiir, ölçü, söylen gibi başka dizgelere de uygulanmasına yol açar.

1966 yılında "Communications" (sayı 8) dergisi "Yapısal Anlatı Çözümlemesi" başlığı altında çeşitli uzmanların göstergebilimsel incelemelerini yayımlar. Bu sayıdaki ilk yazı da Barthes’ın 1967 yılına gelindiğinde de yine göstergebilimsel yaklaşımını ortaya koyan bir yapıt yayımlar. Uzun süreden beri üzerinde çalıştığı giyim nı dasınrn düzeniyle ilgilidir bu yapıt: "Systéme de la mode" (Moda Dizgesi).

Barthes göstergebilimsel yapıtlar özellikle "Ecole pratique des haute études"de (Paris) verdiği derslerle, yönettiği toplu çalışmalarla geliştirir.. "S/Z" (1970) adlı yapıtı da 1968-1969 ders yılında süit bir çalışmanın ürünüdür. Balzac’ın Sarrazine adlı öyküsünü kesitlere ayırıp, öznel bir yoldan yeniden kuran, yapılaştıran bir yapıttır bu. Betiğin çokanlamlılığını yakala içi okunui etkinliğini (kendi ekinsel baş vurarak) adım adım (kesit kesit) sürdürür. Barthes ayrıca, betikler açısın belirlediği okunabilir/yazılabilir karşıtlığı da Barthes’ın özgünlüğünü gösteren bir başka özelliktir.

Yine 1970 yılında Berthes’ın en ilginç yapıtlarından biri yayımlanır: "L’Empire des signes" (Göstergeler İmparatorluğu), Japonya’ya yaptığı bir yolculuk sonrasında, bir başka ülkede mutlu yaşamını, bir başka ülkedeki göstergeleri şiirsel bir anlatımla verir. O güne dek hep kendi ekini görselliği içinde kalan, dolayısıyla hep kendisine özgü olanı araştıran Barthes bu kez, yaklaşımını bir başka ekine yöneltmiştir.

1971 yılında yeni bir çözümleme basılır: Sade, Fourier, Loyola. Hem Lacan’ın ruhçözümsel gorüşlerinden hem de Tel Quel topluluğunun (Ph. Sollers ve J. Kristeva) dil konusundaki görüşlerinden esinlenerek yazmıştır bu yapıtı. Barthes’ın bu yıllarda başka düşünürlerin etkisinden uzaklaşmaya başladığı görülür. Yeni bir dönem açılmıştır artık onun düşünce ve yazı evriminde. Nitekim 1973’te çıkan "Le Plaisir du texte"de (Betiğin Verdiği Haz) yazınsal betikleri, kendi bedenine, kendi duygularına göre açıklama yolunu araştırır. Betiklerden haz duyma ve tad alma duygularından sözeder.

Barthes artık seçkin ve duyarlı bir okur-yazar olarak, yeni bir yaşama biçimi araştırmaya yönelmiş, salt beğenilerine dayanarak yazmaya, konuşmaya, ‘yaşamaya başlamıştır. Kısacası, yalnızlığa düşmemek için bir taktik» değişikliği yapmıştır. Bundan böyle okurlarıyla doğrudan bir bağlantı kuracak, donuk bir nesnellik ve itici bir bilimsellik yerine, sevecen bir duyarlılık yazarlığını, yaşamını, beğenileriniokura iletmeye çalışacak 1975’te bunun en güzel örneğini gerçekleştirir; kendi kendisini anlatan bir yapıt yayımlar: "Roland Barthes par Roland Barthes" (Roland Bartes Roland Barthes’ı Anlatıyor). 1977’de çıkan "Fragments d’uı’L discours amoureux" (Bir Aşk Söyleminden Parçalar) ise Barthes’ın en çok ilgi gören yapıtı olur. Geniş bir okur kitlesine belli yanıtlar verebilmek için anlatımını daha açık seçik, daha yalın olmaya yöneltir.

Barthes 1976 yılında Collége de France’ta yazınsal göstergebilim kürsüsüne atanır ve bu tarihten başlayarak Avrupalı aydınlar arasında büyük ilgi gören derslerini vermeye başlar. 1976 yılında yaptığı açılış konuşması "Leçon" (Ders) adıyla yayımlanır.
Barthes’ın. ölümünden önce yayımlanan yapıtı, çok yakından tanıdığı, Fransız yazınına benimsettirmek için görüşlerinden sık sık söz ettiği Philippe Sollers üstünedir: "Sollers écrivain" (Yazar Sollers, 1979). Son yazınsal eleştirileri son derece çözümsel, akılcı, yansız ve nesnel bulan, bunları neredeyse bir üst-benin eleştirileri olarak gören Barthes bu yapıtıyla, söz konusu anlayışa karşı çıkmış ve öncü bir yazarı tanımaya, tanıtmaya çalışmıştır.

Barthes 1980 yılında ölür. Aynı yıl, ölümünden kısa bir süre sonra, son yapıtı "La Chambre daire" (Aydınlık Oda) yayımlanır. Fotoğraf sanatını ele alan bu yapıtta, Barthes uzam/zaman arasında yeni bir bağıntı kurmaya çalışır.
Roland Barthes kesin bir tanımını vermek olanaksızdır. O ne tam anlamıyla bir bilim adamı, ne bir felsefeci, ne de bir eleştirmendir: Hiç kimse Barthes (tek başına) bir göstergebilimci, bir toplumbilimci bir dilbilimci, bir yazar olarak gösteremez. Yapıtlarının çeşitliliği bunun bir kanıtıdır. Barthes izlenebilecek bir düşünce biçimi oluşturmak yerine, çeşitli bilgiler arasında dolaşmış, bir kuramdan öbürüne duraksamadan geçmiş, yöneldiği her yaklaşımdan kısa bir süre sonra bilinçli olarak uzaklaşmıştır. Ama bütün bu hızlı dönüşümlerin temelinde bir değişmez olgu yatar: Baktığı her yerde dili görür, yazdığı her yazıda dile önem verir, yaptığı her konuşmada dili en yetkin biçimde kullanmaya çalışır. Barthes bilimci, olgucu, akılcı, duygucu davranışları tek tek ya da birlikte yaşarken bu dil bilincini de korumuştur. Bu nedenle, geleneksel yazın türlerini bir yana iterek yaklaşmalıyız Barthes’a, yeni bir yazı türünün kurucusu olarak görmeliyiz onu. Benzersiz özne oluşu da buradan kaynaklanıyor.

BEĞEN Paylaş Paylaş

Son düzenleyen Safi; 20 Aralık 2016 21:11

Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!

Cevapla

_Yağmur_

VIP VIP Üye

20 Aralık 2016 Mesaj #3

VIP VIP Üye

Roland Barthes

(1915 Cherbourg-1980 Paris), Fransız eleştirmeni ve dilbilimcisi. Orta ve yükseköğrenimini Paris'te yaptı. Macaristan'da, Paris'te, İskenderiye'de edebiyat öğretmenliği ve okutmanlık yaptı (1937-1950). Ecole Pratique des Hautes Études'de çalıştı (1960-1976). Collége de France'ta göstergebilim dersleri verdi (1976-1980). Bir trafik kazasında öldü. "Yeni eleştiri" akımının ve yapısalcılığın önde gelen temsilcilerinden biri olan R. Barthes, göstergebilim (semiyoloji) üzerinde de durmuş, göstergebilimin, dilbilimin bir bölümü olduğunu ileri sürmüştür.

Başlıca yapıtları:

"Le Degré Zéro de L'Ecriture" (Yazının Sıfır Noktası, 1953),
"Mythologies" (Mitoloji, 1957),
"Sur Racine" (Racine Üzerine, 1963),
"Eléments de Sémiologie" (Göstergebilim İlkeleri, 1964),
"Essais Critiques I" (Eleştiri Denemeleri, I, 1964),
"Critique et Vérité" (Eleştiriler ve Doğrular, 1966),
"Sade, Fourier, Loyola" (1971),
"Essais Critiques II" (1972), "Le Plaisir du Texte" (Metnin Tadı, 1973),
"Roland Barthes par Roland Barthes" (Roland Barthes, Roland Barthes'i Anlatıyor, 1975),
"Leçon" (Dersler, 1978), "Essais Critiques III, L'Obvie et L'Obtus" (1982), "Communications" (İletişimler, 1982).

İngilizce Yayınlanmış Eserleri

A Barthes Reader (1982), Hill and Wang, New York.
A lover's Discourse : Fragments (1990), Penguin Books:London.
Camera Lucida : Reflections on Photography (1981), Hill and Wang :New York.
Criticism and Truth (1987), The Athlone Pr.:London.
Elements of Semiology (1968), Hill and Wang:New York.
Image, Music, Text (1977), Hill and Wang:New York.
Incidents (1992), University of California Press:Berkeley.
Michelet (1987), B.Blackwell: Oxford.
Mythologies (1972), Hill and Wang:New York.
New critical essays (1990), University of California Press:Berkeley.
On Racine (1992), University of California Press:Berkeley
Roland Barthes (1988), Macmillan Pr.:London.
The Eiffel Tower, and other mythologies (1997), University of California Press:Berkeley.
The Fashion system=[Systeme de la mode] (1967), University of California Pr.:Berkeley.
The Grain of the Voice : interviews 1962-1980 (1985), Jonathan Cape : London.
The Pleasure of the Text (1975), Hill and Wang:New York.
The Responsibility of Forms : Critical essays on music, art, and repre (1985), Basil Blackwell: Oxford.
The Rustle of Language (1986), B.Blackwell: Oxford.
The Semiotic Challenge (1994), University of California Press Berkeley.
Writer Sollers (1987), University of Minnesota Press:Minneapolis.
Writing Degree Zero (1968), Hill and Wang:New York.

Türkçeye Çevrilen Eserleri

Anlatılanların Yapısal Çözümlemesine Giriş (1988), Gerçek:İstanbul.
Ara Olaylar (1999), Kaf Yayıncılık.
Bir Aşk Söyleminden Parçalar (1996), Metis Yayınları.
Camera Lucida Fotoğraf Üzerine Düşünceler (2002), Altıkırkbeş Yayınları.
Çağdaş Söylenler (1990), Hürriyet Vakfı:İstanbul.
Çağdaş Söylenler (1998), Metis Yayınları.
Eiffel Kulesi (1996), İyi Şeyler Yayıncılık.
Göstergebilimsel Serüven (1993), Yapı Kredi Yayınları.
Göstergeler İmparatorluğu (1996), Yapı Kredi Yayınları.
Göstergebilimsel Serüven (1999), Kaf Yayıncılık.
Göstergebilim İlkeleri (1979), Kültür Bakanlığı:Ankara.
Göstergebilim İlkeleri (1986), Sözce:Ankara.
Roland Barthes (1998), Yapı Kredi Yayınları.
Roman ve Gerçeklik Etkisi (2002), Donkişot Yayınları. (Ian Watt ile birlikte)
S / Z (1996), Yapı Kredi Yayınları.
Yazı Nedir? (1987), Hil Yayınları, İstanbul.
Yazı ve Yorum Roland Barthes'dan Seçme Yazılar (1999), Metis Yayınları.
Yazının Sıfır Derecesi (2003), Metis Yayınları. (Le Degré zéro de l'écriture)
Yazı Üzerine Çeşitlemeler - Metnin Hazzı (2006), Yapı Kredi Yayınları.
Bir Deneme Bir Ders: Eiffel Kulesi ve Açılış Dersi (2008), Yapı Kredi Yayınları.

MsXLabs.org
-derlemedir.

BEĞEN Paylaş Paylaş

Bu mesajı 1 üye beğendi.

"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.

Cevapla

Safi

SMD MiSiM

20 Aralık 2016 Mesaj #4

SMD MiSiM

BARTHES (Roland),

Ad: Roland Barthes2.jpg
Gösterim: 486
Boyut: 41.1 KB

fransız eleştirmen
(Cherbourg 1915 - Paris 1980).

Saussure ile Bloomfield'in dilbilimiyle yapısal antropolojiden esinlenen, daha sonraları da Lacan’ın psikanalizinden etkilenen yapıtlarında (le Degrezero de l’ecriture. 1953) edebiyatla iktidar arasındaki bağıntıları inceledi. Sosyal bir iletişim aracı olmanın getirdiği bozunmalardan arınmış yansız bir dil düşüncesini, Collöge de France’ın semiyoloji (göstergebilim) kürsüsünde verdiği açılış dersinde de (1977) açıkladı ve çağdaş toplumun özellikleriyle mitlerinin çözümlenmesine (Mythologies, 1957; le Systeme de la mode, 1967), bir edebiyat biliminin koşullarının hazırlanmasına (Sur Racine, 1963; Critique el Verile. 1966), yazılabilirlik ve okunabilirlik kavramlarının (Siz, 1970) ve özgür bir gösterge yazınbiliminin ortaya konmasırla(Tempire des signes, 1970) ve bütünse bir dil ile, özerk bir evrenin yaratılmasına yönelik bir yapıt retoriğinin özümlenmesine (Sade. Fourier, Loyola, 1971) esin kaynağı oldu.

Roland Barthes par Roland Barthes (1975) adlı çalışmada, kendini adadığı eleştiri uğraşının arkeolojisini temellendirirken, Le Plaisir du lexte’te (1973) edinilen tüm bilgilen bedene ve arzuya göndermeler yaparak, yeniden kurdu. Fragrnerıts d'un discours amoureux'üe (1977), söyleşmek kurama, yaklaşırken, la Chambre daire’de (1980), fotoğraf sanatını inceleyşrek uzam ve zaman arasında yeni bir bağıntı kurmaya çalıştı. Barthes’ın ölümünden sonra yayımlanan yapıtları: Le Gram de lal’Voix (1981), L’Obvie et i’obtus (1982), Le Bruissemenl de la langue (1984)1 L’Aventure semiologique (1985)

Kaynak: Büyük Larousse

BEĞEN Paylaş Paylaş

Bu mesajı 2 üye beğendi.

SİLENTİUM EST AURUM

Cevapla

Cevap Yaz