Hayata Dair - Sayfa 145

Alışmaya Alıştım...



Yokluğuna değil belki
Karagözlüm
Gittiğin günden beri
Sensizliğin şarkısına alıştım...
Alışamadım kapının şu vakitte
Uzun uzun çalmamasına...

Ne boğazımdan geçer bir lokma aş
Sensiz...
Ne de keyifle yudumladığım
Sabah kahvesi...
Geç kalma telaşların
Yerini usul usul sessizlik almış
Varsın dağınık kalsın
Geç kalktığım şu yatak
Taş gibi başımı koyduğum şu yastık
Duyuyor musun?
Gel diyemem sana yarim
Yeter ki
Anla beni birazcık...

Kara gözlüm...
Kara kaşlım
Karam diye sevdiğim
Yarim diye övdüğüm...
Evimin eri
Soframın tuzu
Ekmeğim aşım...
Ahhhh...
Alışmalı hasretine
Şu dertli başım...

Yokluğuna değil belki
Karagözlüm
Gittiğin günden beri
Sensizliğin şarkısına alıştım...
Alışamadım kapının şu vakitte
Uzun uzun çalmamasına...



Ali Altınlı

İğnelerin kapsüle dokunup mermiyi ateşlemesi gibi ateşliyordun

günahların fişeğini..ama hep kendini yaraladığının farkında bile

değildin..yaralı bir gemiye benziyordun..bulabileceğin tek ve küçücük

bir rıhtıma yanaşmaya dahi razıydın..fakat her tarafın kokuşmuş

sularla çevriliydi..nereya gitsen etrafında kokuşmuş sular..!için

mikroplarla kaynıyordu..yaranı iyileştirmeyi düşünemez bir

haldeydin..eğer ALLAH rıhtımı gösterip şifa vermezse yarın batmış

olacaksın..

Altın kaplı bir yelpaze ruhumu serinletmeye başladı..lakin

yetersiz..!cüretkar bir yangın bütün aleviyle bütün vücudumu

sardı..kalbimin bilmediğim bir noktasında atomlar patlıyor..yakıp

yıkan bir enerji açığa çıkıyor ve bir yangın halinde yayılıyor tüm

bedenime..atomları patlatan tetik ise;Sen..

ben artık bu aşkın yanlızlığa mahküm ettiği zavallı bir

ırgatım..görebildiğim en son noktada sadece ayrılık

var..gözleriyle,acımasızlığıyla hayatımı süzen bir ayrılık..geriye

değersiz bir tortu kalacak sonunda..derbeder bir tortu..!

bana şevkatli bir el lazım..zayıflığımdan dolayı şikayette

bulunmayacak,öğüt vermekte üretken bir el..!çünkü bu aşk anlaşılmadık

bir içeriğe sahip.ve ben acemiyim..

sana böylesine hayran olmak,seni delicesine sevmek ve böylesine

hissetmek..!

bütün hayallerim seninle damgalandı.ama bir arzunun illete

dönüşebilecek bir dürtüsü değil bu..!

madde ötesi bir yakınlığın sımsıkı kavrayan parmakları..

ruhunu görebilseydim eğer ve dokunabilseydi ona..vuslatın en güzeli

olurdu benim için..berrak bir ruhtan ibaretsin ve ben sana mahkumum!

halbuki anlatamadım..senden dünyevi hiç bir beklentim olmadığını ve

sadece sana duyduğum sevginin büyüklüğünü ve saflığını öğrenmeni

istedim..sence kötü mü yaptım..?



neydin sen?



bir rüzgarmıydın da şöyle bir esip geçtin..?yapraklarını döküp

dallarını kırdın içimdeki sevgi çınarının..yüreğime ebediyyet

arzusunun çekirdeğini bıraktın..bedenim alev alev tutuştu

böylece..sonsuz hayat az ötede duran canlı varlık kadar yaklaştı

ruhuma..



neydin sen?



bir ışık demetimiydin de RABBİM bu demeti çok güzel yarattığı nadide

bir kalıp içinde sundu bana..?

bir aynamıydın?gözlerimi kaybettim içinde ve şimdi ne seni ne de

kendimi görebiliyorum..!neden bir an pencerelerine varana kadar açtın

bana gönlünü?sonra bir başka diliminde zamanın esrarlı bir havaya

bürünüp kapılarını bile kapattın yüzüme..!

yoksa mevcut değilmiydin?kuru bir ısırgan dalı mı sarstı beni?

ebediyyete yönelik sevgi ve hasrete susamış kalbim,aslında mevcut

olmayan seni bu kuru ısırgan dalında hissedip de aşka mı geldi..?

şimdiye değin yaşadıklarım,körebe oynayan bir romantizmin

köpüklerimiydi..?



neydin sen?



gökten avuçlarıma düşen bir damla su mu?kalbimin yangını bütün

hücrelerimi sarınca buharlaşıp kayboldun..sonu gelmeyen bir

heyecanmıydın ki kendi ellerimle hazırladım sonunu..?yoksa bu zavallı

gönlümle yıkılmaz bir kule olarak mı algıladım seni ve sen bir

kuştüyü olarak uçup kayboldun gökyüzünde..?

bir şiirmiydin?

içimi doldurdun gizemli mısralarınla,intizarınla..şimdi her mısra

boşluğa asılıp kaldı,yapayanlız..

bir masalmıydın?

kuşların geceleyin ruhuma anlattığı bir efsanemiydin,çağların

ötesinden kopup gelen..?yoksa bulutların kulağıma fısıldadığı bir

nağme miydin?

seninle farkına vardım içimin ücra köşelerinin..karanlıklar içinde

bırakılmış onurumuzu kurtarmak için bilendim seninle..kıskacına

sıkıştığım bir döngüyü,yüzeysel endişeler çemberini kırdım sayende..

sayende adımlarımı yeniledim..ince bir alev gibiydin ama o alev bir

yığın dinamiti ateşleyecek güçteydi..



neredesin şimdi?



hangi tomurcukta?hangi iklim ve mekanda?bu günde

mi,dündemisin?hayalde mi düştemisin?her yere bakıp seni

hatırlıyorum,yollara bakıp seni özlüyorum..

dünyamı saçlarının rengine bürüyüp kayıplara karışmasaydın,her şey

bana acıyarak bakmayacak,yollar gözyaşıma şahit olmayacaktı..sana bir yabancı gibi uzaktan seslenmeyecek yüreğimde ağırlayacaktım seni..

bazen bir yağmur damlasısın,bir çiçek yaprağının,bir rüzgar perisinin

bakışlarında buldum o mağrur,dimdik ve tavizsiz tavrını..sesin bazen

ıssız bir köşede yankılandı.defalarca yılmadan dikkatle dinledim

seni..

fevkaladeydin..

biliyorumki ne her sevgili Leyla'dır,ne de her yürek Mecnun'a aittir..

ah bir yeterince anlayabilseydin beni!!ne bir öyküden arta kalan

duygu kırıntısı,ne de bir boşluktan sızan aldatıcı bir ışıktır

sevgim..

lakin anlayabilse de anlayamasan da sevgim böyle ve sürecek..



Neydin Sen
Alıntı.

Susturma Beni



İçimde bir şeytan uçurtması uçuyor,
Yakalayabilsem bir vapur düdüğünde sabahın bakirliğini,
Belki yazabilirim tekrar,
İçimde bir çocuk bağrışıp duruyor sadece,
Ne zaman tutar elim kalemi?
Yüreğimden bir parça alıp savurdun,
Uçurtmanın püskülüne takıp gönderme ne olur,
İçimde garip bir günün yalnızlığı ve köhne sokaklarda kararmış damlalar,
Gelen yağmur değil,
Güneş ağlıyor sanki.
Güneş; Serde özgürlük hevesi ve sevda,
Bir ben bilirim böyle sevmeyi,
Bir benim içimde yeşildir dallarım böyle,
Ben görürüm yıldız gözlerinde,
artal çığlıklarıyla anlaşırım asi ve soylu,
Değilmi ki çıyan,
akrep sarmış dört bir yani,
Değimli ki yollar tutulmuş,
Tut elimi bırakma ne olur...
Şeytan uçurtmasına takıp gönderme,

Yakalayabilirsin belki vapurun geçtiği yollarda,
Yunusların ağlayarak dinlediği düdüğün bakirliğini,
Niye kopartıyorsun uçurtmamı getir.
Elmalı şekerimi de,
Zamanın içinde yaşamışlığım kayboluyor,
Sende bıraktın ya ellerimi,
Yaşarken bile yaşamadığımı anlıyorum senin içinde,
Zamanda yok,
Sende yoksun,
Yaşamak zaten yok,
Zaman
yaşamak
ve senin ellerin...
Yok artık senin ellerin,
Nerdesin?
Korkuyorum,
Yanmak üzere sönen ateşin sancısı var yüreğimde,
Susmuştum ya hani,
Yeter, susturma beni


Şadan Cerit

Acimin Adi Yok



hızla esen rüzgar dindimi?
yarınlar ard arda eriyip gittimi
söyle bana esmer yarim şimdi her şey
söyle herşey bittimi?

durdurun deli zamanı bu günde akmasın dursun varsın
deli sevdam gidiyor ellere yürek
göçmen kuş misali savrulsun artık...

yar elini yaban eller sarıyor..
gönül her gün durmaksızın kanıyor
durdur yalan dünya dönmesin artık...

yaktığım aşkın duman duman kara tüten sigarasıdır
avucumdaki yarin en son hatırasıdır...
niye sustu bilmem yarim bana son kez konuşmadı
niye gitti bilmem yarim
tek bir gün bana ağlamadımı
söyle bana esmer yarim için hiç acımadımı?
gidişim beni böyle öldürürken
sendeki yürek hiç ağrımazmı ağrımadımı?

söyle bana esmer yarim ben sana canımı adadım
sen hiç sewmedinmi ...
kahrolsamda mahfolsamda söyle
sen beni hiç sewmedinmi
beni hiç sewmedinmi?

Büşra Kafa

Çok Mutsuzum....



Huzursuz, mutsuz,
Günler geçmiyor gülsüz,
Olmuyor, yapamıyorum,
Onsuz yaşayamıyorum,
Onu olduğu gibi kabullenmiş,
Sevmiştim,
Nerde hata yaptım, kaybettim onu.

Titrek sesine kurban olduğum,
Yoksun,
Sonbahar, yaz aşkı gibi geldin geçtin,
Ne umutlar bağlamıştım,
Sonsuz aşkıma ben,
Neden ümit, umut verdin,
Kalbimi çaldın.

Demez miydin bir bütündük,
Neredesin şimdi.
Ahhh be kahrolasıca,
Bir hayal, rüya gibi toz duman oldun,
Tertemiz aşkımı,
Bir görsen,
Ne mutsuz, huzursuz, solgunum.

Bir daha bulabilecek miyim,
Sensiz mutluluğu ben,
Görmeden, koklamadan,
Öpmeden kayboldun.

Yıldızlarda kayarmış,
Kaydın Yıldızım,
Çok çok mutsuzum,
Sen yoksun.
Bomboş sokaklarda,
Yürüyorum şimdi,
Bekliyorum,
Ama kesin dönmeyeceksin.

Rüyalarım bile kapandı,
Sonbahar aşkım.

Yaz yağmurları gibi geldin,
Mutsuzum,
Çiçeklerim bile,
Eskisi gibi sensiz açmıyor,
Güneş bile,
Eskisi gibi parlamıyor,
Geceler zifiri karanlık,
Yıldızım yok, neden?

Kış geldi bak üşüyorum,
Yoksun yanımda,
Kulakların çınlamıyor mu, bir alo desen,
Son bir kez sesini duysam,
Sensiz yokluluğunda,
Çokkkk mutsuzum ben.


Sami Arlan

HAYAT NEDİR ANNE?

benim hiç sapanım olmadı anne,
ne kuşları vurdum,
ne de kimsenin camını kırdım...
çok uslu bir çocuk değildim ama,
seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.
ben hayatım boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..

suskun görünsem de,
fırtınalı ve mağrurdum anne.
bir mızrak gibi,
aynada hep dik durdum anne! ..
ben sana hiç bir gün laf getirmedim,
leke sürmedim.
ama göğsümü çok hırpaladım,
kalbimi çok yordum...
ben hayatım boyunca, en çok kendimi sordum! ...

benim hiç sevgilim olmadı anne,
ne bir yuva kurdum,
ne bir gün şansım güldü...
öpemeden bir bebeğin gidişini,
tükendi gitti çağım...
kimi yürekten sevdiysem,
yüreğini başkasına böldü...
bir muhabbet kuşum vardı,
o da yalnızlıktan öldü...

sen beni göğsünde
hep acılarla mı soğurdun anne?
yoksa evlat diye,
koca bir taş mı doğurdun anne?
eziyet degilim, zahmet değilim,
musibet hiç değilim;
bir senin mi balına sinek kondu, söylesene!
doğurdun da beni,
ne ile yoğurdun anne?

benim hiç hayalim olmadı anne...
ne seni rahat ettirdim,
ne kendim ettim rahat...
bir mutluluk fotoğrafı bile çektirmedi bu hayat!
kaybolmuş bir anahtar kadar
sahipsizim anne...
ne omuzumda bir dost eli,
ne saçımda bir şefkat...

say ki yollardan akan,
şu faydasız çamurdum anne...
say ki ıslanmaktım, üşümektim,
say ki yağmurdum anne!
bunca yıldır gözyaşlarını,
hangi denizlere sakladın?
oy ben öleyim,
sen beni ne diye doğurdun anne?

Yusuf Hayaloğlu

Aşk Oyunu...



Hadi çek git şimdi
Aldırmam artık yokluğuna
Unuttum bile ismini
Gerek yok acımana

Canım demiştim sana
Ne hayaller kurmuştum oysa
Görmesin kör olsun gözlerim
Seni özlerse bir daha
Artık sensizim ne güzel
Aşk herşeye bedel
Sen de ağlarsın birgün elbet
Gerçekten seversen eğer
Elveda sevdiğim elveda
Ne olur çıkma karşıma
Bende yoksun artık
Asla sevmem bir daha
Kabullen artık yenildik
Aşkın önünde eğildik
Boşa yorulduk ezildik
Bu aşkın oyununu bilemedik


Ayşe Taşdemir

Hayat Dediğin



Hayat değişmekmiş.
Hayat unutmamakmış ama;
Defter arasındaki gülleri,
İlk yazdığın şiiri,
Sımsıkı tuttuğun ilk eli.

Hayat değişmekmiş
Hayat unutmamakmış ama;
İlk gözyaşını tutulamayan,
İlk yalanı yüz kızartan,
Ve ilk öpüşü dudaktan.

Hayat değişmekmiş
Ama unutmamakmış ayrıca;
İlk düşen akı saçta,
İlk hüsranı yaşadığın aşkta...
Hayat hayli değişmek,
Hayat unutamamak,
Hayat kazandıklarının sevincini
Kaybedilenin acısına satmakmış...

Hayat kırılmak,
Hayat sarılmakmış.
Değiştim diyebildiğinde hayatta,
Bir ucuz tecrübeymiş yaşanan,
Bir dönülmez yolmuş hepsi.

Hayat benmişim.
Hayat senmişsin.
Hayat,eksikliğimiz aranan.
Fazlalığımız,yükümüz sırtımıza vurulan.

Hayat beklediklerimiz.
Ve beklettiklerimiz bilmeden...
Hayat, gün doğumuyla
Gün batımı arası
Avuçlarımız ve göz kapaklarımızda
Bir ışıkmış yakaladığımız.
Hayat...
Değişmekmiş..
Unutmadan yaşamak..!



Okan Gürcan