Sahipsiz Mektup'lar - Sayfa 46

Gelme diyecektim, geldin... İyi ettin geldiğine. Nerdeyiz ? Bir şehir yanıyor, dikkat et. Tutuşabiliriz. İşte ilk ateş gözlerine düştü, sonra dudaklarına, saçların arasına kıvılcımlar doldu ışıl ışıl. Yanıyorsun, yanıyorum, yanıyoruz...

Sponsorlu Bağlantılar

Aramakla yetinsek bunlar gelmeyecekti başımıza. Yine de memnunum, iyi ettin geldiğine. Taş olup kalmaktansa, ağaç olup yanmak iyi. Ellerini ver, ellerini... Öpüşmeye susadım. Tırnak uçlarından öpmeye başlayacağım seni. Titreme, yanıyorsun...

Koluma yat, sağ koluma, güçlü, erkek koluma. Dağılsın saçların, bırak. Nasıl olsa onları da öpeceğim tutam tutam... Kulak memelerini, gür kaşlarını, dudaklarını da öpeceğim. Dolgun dudaklarını, seven, sevdiren dudaklarını... Dişlerim dişlerine değecek. Yum gözlerini, artık yaşamıyoruz. Belki de yaşamak bu, bizim bilmediğimiz.

Öyleyse yeni yeni başlıyoruz yaşamalara, derin nefes almalara, o ölümsüz olmalara...

Bir ekşi elma ısırıyordum, dişlerim kamaşıyordu omuz başlarını gördükçe ve biraz sen oluyordum sevdikçe, seviştikçe...

"Işığı söndür" diyordun, inadına yakıyordum. Yalvarıyordun, çıldırıyordun. Hiç ağlamadın. Ağlasan ne değişecekti. Ama ağlamadın işte yükseldin, yüceleştin, tanrılaştın bir yerde. Öyle güzeldin anlatılmaz.

Alnımdan ter boşanıyordu, saçlarım yapış yapış olmuştu. Yüz merdiven inip yüz merdiven çıkıyordum bir dakikada. Derin bir kuyudan su çekiyordum. Bir mağara ağzında sana sesleniyordum. Karanlıklar içinde birbirimizi aydınlatıyorduk.

Sağır bir zamandı yaşadığımız. Sağır ve merhametsiz. Kör bir geceydi yumruklayan kapıyı, kör ve dilsiz...

Artık hiç sönmeyecektik biliyordum.

AYRILIĞIN İLANI...!!!

hicbir duygumu ertelemedim ben. yasayacagim hicbir seyi sonraya
birakmadim. sonra diye bir seyin olmadigini biliyorum cünkü. hep
yarina dair hayaller kurmak, gelmesi mümkün olmayacak zamanlari
beklemek benim isim degil.

ask zamana meydan okur ama sen karsi koyamazsın ona. orada durup
öylece bekleyemezsin gelecegi. bir adim atmalisin, bir el
uzatmalisin aska dogru. askin anahtari cesaret degil mi yar? cesur
olmak gerekmez mi bir sevdayi yasamak, bir sevdayi büyütmek icin?
kac gece yalniz gecti hesaplasana... kac gece bir sonraki günü
düsünerek gecti. neler yapabilirdik, neler yasayabilirdik
düsünsene... her sabahi birlikte karsilamak vardi seninle.
sevismekten yorgun düsmüs bedenini öpücüklerle yeni güne
hazirlayabilirdim. gözünü acar acmaz ilk gördügün sey ben olurdum ve
sen benim yüzümde mutlulugu görürdün.

bu kentin her yerinde, herkesin icinde el ele dolasabilirdik.
girmedigimiz sokak kalmazdi. bakislara aldirmadan sokagin ortasinda
sarilip öpebilirdim seni.

bir sarkiyi sözlerini bilmesek bile bagira cagira söyleyebilirdik.
sonra bir filme gider, bir kitap okur, denize bakar, bir martinin
bir lokma simit kapabilmek icin vapurlarin pesinden bikmadan ucusunu
izleyebilirdik.

paylastigimiz her an beynimize bir daha cikmamak üzere kazinirdi.

özlerdik birbirimizi delicesine. bir saati yalniz gecirsek, bir
sonraki saati iki saatlik yasardik. yasayamadigimiz o bir saatin
acisini cikarmak icin.

peki biz ne yaptik? aski bir bekleyisin sirtina yükleyip ona sadece
uzaktan bakmakla yetindik.

her an aski yasamak varken, her gün birbirimizi yeniden kesfetmek
varken, bu yolda birer kasif olmak varken, sürgünleri yasamaya
mahkum ettik birbirimizi.

bu sürgünlüge son vermenin zamani geldi artik. sana huzur vaad
etmiyorum. askta huzur arayan yanilir. ben tutkunum, en koyu, en
deli sevdanin sözcüsüyüm. onlar adina konusuyorum.

yarini olmayan zamanlarda hicbir seyi düsünmeden erimek adina
konusuyorum. gözlerinin icine bakip SENI SEVIYORUM demek istiyorum.
askin akisina kapilip hicbir kaygi duymadan gidebildigin yere kadar
gitmek istiyorum. kokunu icime cekmek, teninin sicakligiyla irkilmek
istiyorum. yasama senin adinla anlam katmak, mutlulugu bulmak ve bir
daha kaybetmemek istiyorum.

seni istiyorum! yarin, öbür gün, öbür hafta, öbür ay, öbür yil
degil, SIMDI!!!"

Son Mektupum Olur Sana

Bu benim son mektubum
Ve son kez kalemi elime alışım
Bundan sonra sayfaları yırtar yakarım
Kalemimi kırar atarım
Böylece duygularımı dile getirirken
Ağladığım son mektubum olur sana.

kral

Sözde aşklar sarmışken şu bedenimi, sen sarılma ne olur. Korkarım kendimden seni de onlardan sanıp, duygusuzca sararım diye. Biliyorum aslında bir daha kokunu duyamayacağımı ve kahkahanı. Ama özlüyorum, seni ve o günlerdeki beni. Senden sonra, seni kaybettiğim yetmiyormuş gibi içimi de kaybettim. Artık boş bakışlarım ve soğuk ellerim var. Hatırlar mısın? O soğuk İstanbul gecelerinde bile soğumazdı ellerim ve asla boş bakmazdı gözlerim hayata. Senden sonra o bebeksi kokumu da kaybettim yada en azından artık kimse almıyor o kokuyu. Keşke kaybettiklerim seninle gelebilecek kadar yakınımda olsalar. O zaman belki... Ama değil ve artık olamaz. O kadar kirlendim ki yüzümü bile tanıyamazsın. Sesime kadar kirletti hayat beni. Artık “seni seviyorum” derken titremiyor o senin çok sevdiğin La minör sesim. O kadar katılaştı ki kalbim, hani seni gördüğümde kuş kanadı gibi olurdu ya, artık atmıyor bile en mutlu olduğum sanılan zamanlarda. Saçlarım beyazladı mesela, hala uzunlar ama yarısını döktüm senden uzaklaşan yolda. Ve hala tahmin bile edemeyeceğin kadar inatçıyım dünyaya. Ve senden sonra daha bir kızgınım dökülen yapraklara. Ve senden sonra... Hala burkuyor içimi biliyor musun şu yağmur denen baş belam. Belki de eski benden tek kalan duygusal miras bu, yağmurun anlamsız ve yıpratıcı etkisi. Hala var yani içimde, bir parça dahi olsa romantizm. Bakma! Artık yapmıyorsam o küçük, mum ışığı muhabbetlerini, çalmıyorsam kalbimle gitarımı, senden sonrayı yaşadığım içindir. Bıraksalar da bir dönebilsem siyah beyaz olan, o adadaki günlere. Bak nasıl okurum aşk şiirlerini ilk ağızdan. Yok ama. Yapamaya bilirim. O kadar çok düştüm ve koştum ki, nefesim yetmeye bilir. Ne yaptığın ve hatta yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyorum. Ama bildiğim ve emin olduğum tek bir şey var; eski seni ben bile bulamam artık. Çünkü ben ki, hep yere yakındım, bu hale geldim. Sen ki, ne yapmışsındır o yükseklikten düşünce sahteliğin tam içine. Yalan dokunuşlar yumruk etkisi yapmıştır ve kanatmıştır tenini, yardım içinmiş gibi uzanan ellerin sahteliği hele, kavurmuştur beyaz kalbini. Beraberken çoktuk, ikiydik ama tam bir iki. Tek olduk, çok bizi eritti yavaş yavaş. Ama mecburduk yalnızlığa. Ya çok geç kalsaydık, kopamasaydık, sevgimizden kaynaklanan yalnızlığa dalıp sonra da nefes almak için birbirimizden izin koparmaya çalışsaydık. Ya kirletseydik sevdamızı. Bak, o zaman hiç yaşayamamış olacaktık tam bir sevdayı... Yağmur durdu. Artık dönmeliyim yatağıma, bir de dıngırtısını çekmiyim yolcumun. İlk durakta inecek zaten... Seni özlüyorum.

Parmaklıkların Ben Yanından Mektup
Beyaz'a bulanmıştır her taraf
Bir tek ben,bir tek ben siyahım.
Masmavidir gökyüzü şimdi.
Neşelidir dalgalar kıyıya vururken.
Hayat türlü oyunlarına rağmen,
Türlü dolaplarla,devam ediyordur hala.
Sevgimi,
Evimi özledim.
Anamı,kardeşimi,babamı...
Batan güneşi özledim.
Mis kokuluydular çiçekler,özledim.
Gençliğimi,
Gezmeyi dostlarla,eğlenmeyi,
Gülmeyi özledim,gülmeyi...
Keşke parmaklıkların siz tarafında olsaydım,
İnanın ben sizi,sizi özledim...

Bu gece bir kıvılcım işledik hasretin fitiline. Bu gece, az önce hiç sönmeyecek bir ateşi geleceğin rüzgarlarıyla körükledik bir yudumluk şarabın esaretinde… Öpüşmelerimiz bir yıldırım kadar hızlı ve tanrı gibi ateşliydi. Uzun yıllardan sonra terinin tuzlu denizinde boğulmak gibiydi dokunuşlarımız. Kaybolduk…

Şeffaf bir zamansızlığın patlamaya hazır kelimeleri vardı az önce. Az önce gözü kararmış iki aşıktık mantığın leş kokan gölgelerinde. Gerçeğin ta kendisi, ulaşılmazlığın abidesiydik sanki. Büyük bir oyunun ödülü ve başlangıcı mıydık yoksa?

Kelimeler dokunuşlarda gizli, dokunuşlar gözlerinin yalan tadındaki yaşlarında. Neydik az önce aşk denilen gecelerde?

Sana hasret bir ben gibiyken yudumluk şarapların yağlı melankolisinde, ne olduk şimdi?
Yalan mı?
Gerçek mi?

Yoksa sana olan tutkum hissetmekten mi ibaret tenini? Ne yanlış, ne doğru? Başı bağlı bir kaderin kulu muydum? Yoksa…

Yaşadım bir dolu geceyi koynunda. Terinle yenilendim, sesinle dalgalandım. Kükredim ve seni o kadar çok sevdim ki…

Seni o kadar çok sevdim ki…

Gittin az önce yüreğinde bin bir pişmanlık, mantığın kamçılarıyla. Seviyorsun oysa beni ve oynuyorsun aşkını. Aşkın ile var olan bu tende, tutkularınla savaşıyorsun şimdilerinde. Sanki tanrıçasın yöneten zamanı… Elimde tutsağın şarap bile gidişinin ardından çıldırmanın eşiğinde. Dalgalı… Buruk tadında kokun, kırmızısında ruhun.Sen az önce gittin… Ben hala az öncenin soluklarında yankılanıyorum, duvarlarımın tedirgin bakışları altında. Yatağım benden daha çok özlemiş kokunu, terk etmiyor seni ve beni. Terin hala göz yaşlarımda gizli.

Sanırım değişebilecek bir kaderin direkten dönen ruhlarıydık az önce. Yoksa tek dönen sen misin? Ya ben neredeyim? Ellerinde, dudaklarında, gömleğinin düğmelerinde miyim yoksa?

Sen evinde , ben şarkılarındayım şimdiyse ve bir yudum kalmışken gerçeğe kaybolmuştum teninde… Kayboldum az önce estirdiğin rüzgarın unutulmaz şarkılarında.

Kaybolmak sende,
var olmak bende…
Yok olmak teninde…

Kalem bile sustu gidişinin ardından. Kalan tek yankı seni istemek, seni yaşamak. Yaşarken seni yüzlerimize kazımak var olmanın izini…

Seninle olmak ve bizi değiştirebilmek…

Bu kadar mı güçsüzleşiyorum şimdilerinin ardından. Ya da taşıyamadığım hasretinin sövgüleri mi yaşanılan?Anlamıyorum…

Daha içimi dökemeden, seni senden alamadan, şarabını bitirmeden nereye gidiyorsun, kaçıyor musun? Sanırım bu da kaçışlarından biriydi ve beklide sonuncusuydu. Benden ve gerçeklerinden kaçıyorsun. Nasıl bir oyun bu nasıl bir oyuncusun sen? Kurallar erişilmez, kurallar anlamsız. Her şey sanki senin tarafında. Geliyorsun, gidiyorsun, yaşatıp öldürüyorsun. Nesin sen?

Kurtulmuştu oysa ruhum çelişkilerden. Kabullenilmiş bir geçmişin şimdilerini yaşıyordum var olana dek terimde, terimde ve dudaklarımda ve yatağımda… Oysa bir gidişinle yine dağıttın beni satırlara. Bizi ve bizim olabilecek hayalleri…

Hıh… Seviyorum hala seni bilsem de sevmemem gerektiğini. Sahip olduğum tek gerçek sensin söylesene nasıl sevemem seni? Nasıl yaşamayı sevemem ? Olmasan da varlığın ile yanımda ben seni yaşıyorum düşlerimde ! Bilmem sen ne yaşıyorsun bensizliklerinde…

Bir Garip MektupKalbini dinledim.
Yumdum gözlerimi,seni hayal ettim.
Ruhumdaki yanlış notaları düşündüm.
Çalmayı denedim ama bir şeyler eksik.
Yanlış kişiyi mi sevdim yoksa.
Bana biri güzelliği öğretiyorsa,
Bakışlarıyla şiir yazdırıyorsa ve
Ruhu ruhumu okşuyorsa yanılmak mı bu?
Belki kaçmaktan,utanmaktan bıkacağım,
Belki sıkılıp çaresizce ağlayacağım.
Ama seni sevmekten yorulmayacağım.
Belki bitecek,belki de bitti.
Ama kalbim hala ağlıyor.
Sana yazmak istiyorum şiirimi,
Sana dökmek istiyorum içimi.
İlk defa bir kız için gözlerim doluyor,
Kalbim sıkışıyor,ruhum buruluyor.
Belki durup,düşünüp,dinleneceğim.
Belki hissedemediğim müzikleri duyacağım.
Belki de anlayamadığım yeşil bakışları anlayacağım.
Ama şiirlerimi hep sana yazacağım.
Ruhumu hep ruhunda hissedeceğim.

Düşün ki;dünya durdu,
Zaman akmıyor ve artık kalbim senin için atmıyor.
İşte o zaman uyanacağım ve durulacağım.
Sana sayısız teşekkürlerimi sunacağım.
Ve seni kalbimin diğer tarafına,
Unutulmayanların yanına atacağım...
Utku Çetinkaya