Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1004

BAZEN

bazen bir ıslıkta gizlidir
bazende yüzün yere bakışından bellidir
bu sennsizliğin ta kendisidir
bilinmez bir melodidir
bu yalnızlığın en mukaddes resmidir.

dervişleri yola düşürür,
aydınları kitaplara,
benide uykusuz geceleremukaddesliktir bunun diğer adı
mukaddeslikse sen!

yıldızları geceye küstürür,
güneşi günlere,
beni yaşamaya
bunun diğer ismi kıskanmaktır

bazen bir sözdür
bazense bir göz
bazende sade bir bekleyiş
işte bunun tek ismi vardır SEN!

ALFABE

Sağır ve dilsiz
ki okşarken
sevgilisinin tenini
elleriyle hem sevişir
hem konuşur...

Kafiyeli Hayat (!)



Bir karişik dumana kapildim yine
Beyaz mi, kirmizi mi göremiyorum onu
Geleneksel bir hal geçti karşima sevgiyle
Içemez oldum elimdeki bir tas suyu

Saglam bir halde iken yok oldum
Tutmasinlar kollardan hem de iki tarafimdan
Bir başima buralarda ne aradigimi bilmiyorum
Bunlar gerçek degil bence hepsi kafadan

Bir söyledigim yalan degil dosdogru
Hava buzlandi birden, neden acaba?
Sen de uzaksin gönüller dostu Anadolu
Bir ben mi kaldim bu ömür yolunda?

Hakiki hislerimin ifadesi bir maske
Cami olmayan boş bir çerçeve gönlü
Mutlu olmak ister insan son nefeste bile
Ucuz degil hiçbir zaman bir insanin ömrü

Duvara yansiyanlarin izleri kalmadi
Ettigim sadece sirf sevdigi halde nefret
Dinmiyor artik bu selin sulari
Varsa önüne geçen, onu kir at

Hani var ya kafadan garaj
Dedikodusunu varsin söyleye dursun
Bunu engelleyemez hiçbir baraj
Zamani gelince sen de bir laf vurursun

Ama geriye kalan sadece bir agaç
Bu yollarda sen de mi kalacaksin?
Özledigim sadece zülüfteki bir saç
Sen de mi kuyunun dibine bakacaksin?

Tutturduk işte bir yoldan uyak
Bir selam bir türküyle ey sevgililer
Kalbim sevgiyle kucak kucak
Sevenler diyarina gönülden sevgiler.

ANTİK ACILAR

Geçim parası için
nice yaşlının
eski İstanbul evlerinden
getirdiği eşyalar
üstüne kar koyulup
satılıyor antik
acılar çarşısında

Sen Hiç
Sen hiç sessizce bekledin mi gecenin karanlığında
Kaç kere bozdun yeminini sevdiğin için
Ya da hiç uzun uzun baktın mı telefonuna
Belki çalar diye
Sonra yine umutsuzca
Kurcaladın mı telefonunu
Belki bozuktur diye
Tüm gününü birini bekleyerek geçirdin mi
Martılara attığın simit parçaları kadar da olsa
Sevgi diledin mi sevdiğinden
Bekledin mi
Sırf içine batıyor diye
Ona dair tüm sözleri yuttun mu peki
Kaç kere kavga ettin
Ve hiç ortak bir karede buluştun mu sevdiğinle
Sonra tüm suçları kabullenip
Çökerttin mi omuzlarını
Ne kadar ağladı gözlerin sevdiğine peki
Belki gelir diye hiç evden çıkmadığın da oldu değil mi
Değdi mi dedi içindeki ses
Değdi dedin umutsuzca
Peki o hiç umutsuzluğunu gördü mü
Göstermedin,yuttun
Git dediğinde ona ağlarcasına
İçinden gitme de dedin değil mi
Dayanamadın kardeşi de olsa başkasıyla görmeye
Ne kadar düştüğünü de fark etmedin
Oysa sorun ne telefondaydı
Ne de ondaydı
Ne de başka bir şeydeydi
Sorun sendeydi
Senin sevgindeydi
Peki sen hiç...

denize bakan tepeciğin başında
küçük alanında tutsak almış gibi
hepimizi
kuşatmıştı şefkatli kollarıyla
yeşil kokan fındık ağaçları
evimizi
bu evde yattım anamın kollarına
başımı sevecen göğsüne yasladım
zaman su gibi aktı
büyüdüm
uslandım
ani yağan yağmurlarda ıslandım
bazen çamurlu olurdu sevdiğim patikalar
düşerdim
düştüm kalktım ağlamayı öğrendim
yokuşun başındaki yeşil harmanımıza
yorgun çıkardık
güllükler arasından
kaplardı her tarafı otlar
minicik ayaklarımda sızılardı ısırgan

kara kışın beyaz örtüsü düştü üstüme
duygularımı gizledim ölük yığınlarına
adımı aydınlık yüzüne yazdım
her yıl eriyen kar sularında
akıp gitti umutlarım…

Sen Hiç Gitme




yalnızığımı anlattım bu gün bütün şehre..
her bir karesine teker teker,
nasıl sevdiğimi seni,
senin sevginle caddelerinde nasıl yürüdüğümü,
yazdığım şiirlerin mısralarında yaşadığını senin,
ve beni hiç görmeden devamını hayatının.
sonra seni anlattım bir bir.
her bir yanını,
gülüşünü, sesini, bakışını..
ıstanbuldun sen benim için.
o koskoca galata kulesinin endamı,
çok dertleşmiştim onunla senle ilgili,
ama boşaymış onca derdin onunla ilişkisi.
sonra kız kulesi var bir senin gibi erişemediğim.
sadece uzaktan uzağa seyrettiğim.
sanki yanındaymışım gibi efkarlanarak bakıp,
dalıp gitiiğim.
uzun yollar var birde,
senden ayrılırken lanet ettiğim.
bir türlü vaz geçemediğim o uzun yollar,
karamış bir sürü yazım var.
senden geriye ,
okuyup yarım bıraktığım romanlar.
hayellerimde kuş kanatlarına yaptığım.
ve dekorasyonunu bizzat ben üstlendiğim evimiz,
yani şimdi artık benim evim.
şimdiden sonra ayrılık adına,
gitmeler adına yazıcam bütün şiirlerimi,
yokluğun yine olucak varlığımla,
ama varlığına ulaşamayacağım.
o eşsiz ruhunun.

Ateşimden yanıp ta dursun

Gecelerin gecelerimle olsun.
Bırak sevgilim kollarım
Bedenine sarılıp dursun
Ruhlarımız arasında aşkım
Bütünlük olsun.
Sevgimiz dalında solmayan
Aşkı temsil eden kırmızı
Gül olsun.
Öperken gonca dudaklarından
Ateşimden yanıp ta dursun