Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1007

Herkes Biraz Sen Gibi

Hasretine yaslanıyorum

Kalabalık bu şehir

Senden başkası yok gibi

Güneşin son damlası

Bir buz sanki gözlerimde

Çıplak ayaklarımla

Durarak…

Umutlarımla…

Yağmurlar kayıyor saçlarımdan…

Önümde ayak izlerin

Penceremden izliyorum sevgilileri…

Hasretine yaslanıyorum

Herkes biraz sen gibi…

Sen Nerdesin Neredesin Gelsene


Yokluğunla hasret ektin koynuma
Çekilmeyen dert yükledin boynuma
Bekçi oldum kapına, balkonuna
Sen nerdesin neredesin gelsene

Dokunmadım masamdaki şaraba
Huzurum yok ne deniz ne karada
Benim için yok olmak var sırada
Sen nerdesin neredesin gelsene

Ezelden, ebede giderim sanmam
Bende bir insanım hep aynı kalmam
Senden gayrısını ölürüm almam
Sen nerdesin neredesin gelsene

Yazık şu ömrümden geçen zamana
Kulak ver sesime koyma amana
Düşmeden kötüye, ele, yamana
Sen nerdesin neredesin gelsene

Gece Yolculugun Gölgesi



Gölgeler peşimden geldigi an
Her şey artik oluruna varsin
Kabullenmek hali çikiş arar mi?
Ben istemesem de sevinirim
Gençligi biliniz halkalar arasinda
Saril da kopmasin zincirler
Sabaha 12 vakit kala
Yalnizca acilar kimseyle paylaşilmasini
Benim koltukta bulundugum
Uyanik görüntümle farkinda olmamasi
Saatler 7-8 gösterirken uyuyamam
Gerçi yetmez bu durum
Bir beden ve sen ...
Belki daha başka oturan vardir
Sabahi bekleyen görünmeyenler gibi
Ama sonraki gün yok ki
Belki üçüncü seferde
Bakiyor görmüyorum
Onun için.

Sen Neredesin


göğe baktım gözü yaşlı
yer baktım yer yaşlı
sular bugun kan tanıdında
eski yani küçük büyük kara kızıl
tüm dertlerim burdalar
sen neredesin?

sen ve kuşlar
göz yaşının göz yaşına
benzediği kadar benziyorsunuz
vurulan bir ceylanın yavrusuna söylediği
şarkıyı söylüyor onlar
bu sabah yine tel örgüye kondular
beni acımla başbaşa bırakmadılar
sen neredesin?

hava soğuk dışarıda kar yağıyor
her zaman ellerim üşürdü
bugun içim üşüyor
hasretin geldi hayalin geldi
bak kokunda geliyor
bu gun yakup oldum bre hey
ey acıların kadını
sen neredesin?

.........

Gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum
Gidiyorum
bütün acılarımı vurup sırtıma
umutları bırakıp başucuna
ıtırları, menekşeleri, kırgüllerini bırakıp
şiirlerimi sarıp bohçama
yüreğimin yangınına gidiyorum
hoşca kal usulboylum, güzel gözlüm hoşca kal.

Gidiyorum
gözyaşlarımı papatya diye saçlarına takıp
yüreğimdeki yağmurlarla bir ırmağa akmaya gidiyorum
içimde yeşerttiğim tüm çimenler sana kalsın
sana kalsın baharçiğdemleri, kırgelincikleri, kırkkanatlılar
gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum.

Gidiyorum
başımda gam, gözlerimde nem
bütün hatıraları bırakıp geride
usulca çekip kapıyı ardımdan
alıp başımı gidiyorum buralardan
şafak sökmeden kimseler görmeden
yağmurun yağmadığı çöllere gidiyorum
sevgi dolu yüreğimi bir ıssızda yakmak için.

Hoşça kal suyundan çimdiğim dere
kana kana içtiğim pınar
say ki yaşamadım bu yerlerde
nazlı çiçeklerini okşamadım baharın
bozguna uğramış bir bostanın hüznüyle
bir yaprağın ürpertisine yazıp ömrümü
çekip gidiyorum buralardan.

Gidiyorum
bir bilinmeze doğru
hem yol, hem yolcu olmaya
acılarımla başbaşa kalmaya gidiyorum
bütün yıldızları takıp kanatlarıma
bir kelebek gibi özgür olmaya gidiyorum.


Yüreğimin sızılarında damıttığım her şiiri bin kez öperek
ve sökerek sevgiden yana ne varsa göğsümde
gecelerin zifiri saçlarında kaybolmaya
bir ceylanın gözlerinde ağlamaya gidiyorum.

Bütün borçlarımı ödedim alacaklarımı erteledim
artık ne diyecek bir sözüm kaldı sevdiklerime
ne okuyacak bir şiirim
gözlerimin içindeki iki damla gözyaşı gibi
bakmadan ardımdaki uçurumlara
alıp götürüyorum yüreğimdekileri de
hoşca kal usulboylum, güzel gözlüm hoşca kal....

ASİ RÜZGAR

Asi bir rüzgar eser alır götürür bütün benliğimi
Ne çocuksu duygularım nede haytalığım
Bir sigaram birde şarabım
Dostlarım benim tek zaafım


Ne vakit yanlızlık mahkumuysan
Anlarsın dostun kiymetini
Ölmek istersin
Onuda yalnız beceremezsin


Hatıraların canlanır Bir anlık gülümseme
Yerini tebessüme bırakır
Roman kahramanları çok azdır.
Bir sen bir siğaran birde şarabın

Cem ozcelik

Geçer

Dostluk



Dost dediğin yaren ile yoldaştır
Belki arkadaştır belki kardeştir
Belki ana baba belki de eştir
Dostluk öyle kolay kurulmuyor ki

Dostluk yaren ile gönül bağıdır
Dostluk duyguların olgun çağıdır
Dostluk bir yemeğin belki yağıdır
Dostluk öyle kolay kurulmuyor ki

Dostluk para ile alıp satılmaz
Elinin tersiyle hemen itilmez
Dostluk bozulursa rahat yatılmaz
Dostluk öyle kolay kurulmuyor ki

Dost olmak özüyle belki barışmak
Sevgiyle güvenle aşkla karışmak
Kendine güvenmek belki konuşmak
Dostluk öyle kolay kurulmuyor ki

Elemde kederde güzel şeylerde
Dağlarda şehir de belki köylerde
Yaşamın sürdüğü her türlü yerde
Dostun olmaz ise yaşanmıyor ki

Dostların yanında rahat edersin
Çok rahat konuşur her şeyi dersin
Dostluk çok önemli sen de bilirsin
Dostluk öyle kolay kurulmuyor ki

Erol Duran