Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1018

Sen Olmasan




Gözlerini bir gün görmezsem
Kahrolurum ağlarım
Ellerini bir gün tutumazsam
Mahvolur ağlarım
Dudaklarını bir gün öpmezsem
Yok olur ağlarım
Kalbimde bir gün atmazsan
Ölürüm
Resmine bakar bakar ağlarım.....

KIRLANGIÇLAR GEÇERKEN Hafifliyor yüreğim
Bir kırlangıcın
Ansız geçişi kadar


Benimle yaşıyorsun
Ama bağlanışların
Azar azar


Kırmızı boruçiçeğinin
Hayata günaydın deyip
Hemen soluşu kadar


Niye mi soruyorum seni
Geçerken kırlangıçlar

Sen Olmasan da



Yaşıyorum işte sen olmasan da,
Yine yürüyorum yollarda,
Geziyorum insanlar arasında,
Buruk muruk ama yaşıyorum işte sen olmasan da.

Sigaramı yudumluyorum iştahla,
Dumanında seni görüyorum ama bakmıyorum,bakamıyorum,
Çünkü yasaksın bana,
Acı macı ama yaşıyorum işte sen olmasan da,

Masama oturuyorum cep telefonum kapalı artık,
İnsanlar soru soruyor, cevaplıyorum yine,
Gülümsüyorum bile biliyormusun,
Soğuk moğuk ama yaşıyorum işte sen olmasan da.

kırılmalar (I) yalnızlığın kapısında bir kaç deli
yeter artık ört üstüne perdeyi

nehir yatağı ıslak ******
elinde bir zencefil birde sarhoş şişe

aç kalmış çocuğu emzirir parmak
ne kol kalmış ne yaralı bir ayak

gece uyumuş dizinde, büyümüş salıncak
güneşe doğru koşar birazdan yalınayak

kentin alçak yalnızlığı gözlerine batmış
göz koyduğu bakir kız ölümüne susamış

derken öldü bir sabah taşıdığı bir acı
erken acısıydı öldüğünde sancısı

Sen Olmasaydın



Yükü çok ağırgeliyor bu ayrılığın,
İnan ölürdüm sen olmasaydın.
İçine düşerdim karamsarlığın,
Yıkılırdım sen olmasaydın.

Hasreti içimde yakardım,
Belkide insanlıktan çıkardım,
Dünyayı acımadan satardım,
Cani olurdum sen olmasaydın.

Tebessümü unuturdu gözlerim,
Zehir gibi acı olurdu sözlerim,
Ölümü anlatırdı şiirlerim,
Beni bulan sen olmasaydın.

ŞEYTANIN AŞKI ...Şeytan azaptaydı. Ya Âşkı? ..

Öyle ya; Şeytan Yaradanı ile arasına ikinci bir tapınç almadı, Tanrısından başka bir ilaha secde etmedi. yaratıcısını Sürgünler pahasına, kötü sıfatlar zincirini boynuna takma pahasına paylaşmak istemeyip İkinci bir 'Yar' kabul etmedi. Ateş, Toprağa boyun eymedi...Belki de onun sevgilisi sadece tanrısıydı. Yaratıcısı...
Tanrısıyla arasına gölge istemedi...
İkinci bir adres istemedi...
Boyun eymediği 'toprağa' sürgün yedi...




Senin en büyük aşığın bendim
Zira sen bana başka bir sevgili sundun
Oysa ben seni terk etmedim bile!
Onu sevmedim, ona aşık olmadım.
Ki hep onu kandırdım ‘seviyorum’ diye.
Ve sen beni sürgün ettin ‘bilmezlerin’ içine
Ve halâ onlar seni bilmedi benim bildiğim kadar.
Sevemediler seni benim sevdiğim kadar…

Ben seni onlardan kat be kat daha çok sevdim
Onlar senin âşkına inanmazken ben inandım
Ey İlâhım ey ben’i ‘senden’ eden!
Ne olur sunulan sevgiliyi al benden
Onun yerine en büyük aşıkın ben kalayım
Ben senin yerine sevgili koymadım
Kendimi yaktığım kadar kimseyi yakmadım
Gözlerinden başkasına bakmadım…

Sürgünlüğe tek suçum;
Kalbinden 'bir'den sürgün edilmeme rağmen
Ve her revaya çarptırılmama rağmen
Yine senin aşkından başka, ah aşkından başka! ..
‘Bilinenin’ yanına ‘bilinmezi’ koymadım.
Ola ki ateş toprağa düşmesin sakın!
Ben seni bu kadar çok severken
Neden 'İlâ' neden? ! ..

Sen Olmaya Geldim



Sana geldim,
Gitmek için değil
Sende sen olmaya geldim..

Güneşim çocuğuyum..
Karanlıktan korkmadım
Sensizlikten korktuğum kadar,
Ayın gölgesi düşse de
Geceleyin başımızın üstüne
Devşirme ışığa yer yok benim lügatimde,
Sensizliğe yer yok..

Temmuzdan daha da sıcak varlığın
İçimi yakışın sevdanla
Sonra beni benden edişin..
Ölü bir mevsimin can suyu oldun
İşte alfabemdeki kadim elif
Okumaya senle başladım; aşka..

Seni yitirilmiş bir köşede bulmadım
Ben seni, senin de beni aradığın
Meçhule yazılı şiirinde buldum..
Sana geldim işte
Asla gitmek için değil
Sende sen olmaya geldim.

DUVARLAR



uykuya haram gecenin tam ortasında

yokluğun büyürken içimde

dokunsalar yıkılacak

ker*** bir duvar gibi

un ufak olur duygularım



suyu çekilmiş kavakların

sararan yapraklarının düşmesi gibi

göz yaşlarım yastığa dökülür



sevdam ve yokluğun aynı şarkıyı söylerken

duvarlara yalnızlığımı çizerim



telaşlı bir koşuya başlar duvardaki saat

yürek acımla yalnızlığımı çizdiğim duvarlar

karabasanlar gibi üzerime gelir



kaç ay geçti aradan ya da kaç yıl

yine böyle bir gece yarısı

aydınlığı geçerken kırık camdan içeri sokakların

karanlık ve kederli gözlerinle

sen gittin

sessiz çığlıklarım geceye karıştı

duymadın

ne sözlerim vardı oysa içimde



dört nala koşar duvardaki saat

alevlenen bir çıra olur bedenim

sessiz çığlıklarım duvarlara dokunurken

gece ihanet eder bana

bir emanet gibi karanlığını geri alır

aydınlığı geçer kırık camdan içeri sabahın



Atila IŞIK