Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1028

Sen var ya!



Edalı duruşunla gönlüme kapılar açılır,
İliklerime buram buram kokun saçılır,
Her dem zikir gibi dilde ismin anılır,
Biranda karşıma çıkışın var ya...!

Semahında boyun büksem ateşte yansam,
Bakarken masum yüzüne biraz utansam,
Sensiz mazinin saçını tutam tutam yolsam,
Mühür gözlerini bana dikişin var ya...!

Adımım yönelir hep aynı gölgeye,
Gittikçe de düşürür bir garip köze,
Kulağımda sesin yar dize dize,
Kısık kısık 'bana gel' diyişin var ya...!

Her girdiğim yolda senindir izler,
Bir sözün aşkına kul köle eyler,
Durulmaz karşında erir gönüller,
Ölüyü diriltir bakışın var ya...!

Derman oldu gelişin sarıldı yara,
Seninle ayırdı gözlerim ak ile kara,
Kapıldıkça sebepsiz o korkulara,
Güvenle elimden tutuşun var ya...!

Dökülür biranda gözümden yaşlar,
Geçmişe ağıttır onca feryatlar,
Can bulur sevginle ölü duygular,
Yar diye diye beni sarışın var ya...!

Gökyüzüne Merdiven Kurdum

Gökyüzüne merdiven kurdum
Sonsuzluğa tırmanır bedenimle yüreğim.
Gelen sevgiyi alırım içime
Yansıtırım bir ayna gibi.
Gel gör bendeki seni
Düşlere daldığın an
Gerçeğe dönüşür düşüncelerin
Çocukluğumun bir düşüydü
Sana gönderiyorum merdivenimi
Tırman baharı seyreyle
Kır çiçeklerini der koy yüreğine.

Gökyüzüne Merdiven Kurdum

Gökyüzüne merdiven kurdum
Sonsuzluğa tırmanır bedenimle yüreğim.
Gelen sevgiyi alırım içime
Yansıtırım bir ayna gibi.
Gel gör bendeki seni
Düşlere daldığın an
Gerçeğe dönüşür düşüncelerin
Çocukluğumun bir düşüydü
Sana gönderiyorum merdivenimi
Tırman baharı seyreyle
Kır çiçeklerini der koy yüreğine.

keyna !.. son yağmurla gelen cinnetim !


keyna !.. son yağmurla gelen cinnetim !


uykulu bir ölümün kayıtsız saatlerinde
korku heykeli rüzgarın yüzünde çırpınırken
ellerimden düşen hiçliğin parşömeni
okunmuyor son habercinin ölüm fermanı,
ölüler otağına asılacaktı oysa ulak...


keyna !..
ne de az zamandır kendimle eyleşiyorum
yüzyıl sonra böyle cinnet demlerimde...



kırık bir testide sunuldu başım gözlerime
şaşkın bakıyor(d)um öylece derin yüzüme,
yılgın harflerle yazılacak tarih, gözyaşlarla
aç bir kavmin parçaladığı son ezgi tırnaklar ucunda
bu son rayihadan geçer cinnetim ruhum içre...


keyna !..
yol boyu dizilir çocuklar bu son sahnede
ellerinde parşömen ve ölüm hançerleri..



ses rituellerinde buluşur dudaklar aminlerle
bir daha serilmez gök/yüzüme yıldız kervanı
hadsiz bir yazı, bakire perçeminden alev
kardelenler acı taşır parmaklarımdan ruhuma
sabrımı taşıran bardak avucumda yanıyor keyna !..



keyna !..
dikilsin harflerden ölüm barınağı mezarımın üstüne
ben ki, ölümlere aşina cinnet geçiren köle çocuk!..

Sen Vardın Ve Şimdi Yoksun


Sen vardın

Sen vardın benimle
Gündüzümde gecemde
Sen vardın düşümde
Hayalimde ümidimde

Sen vardın içimde
Kalbimde sevgimde
Sen vardın gözlerimde
Özlemimde hasretim de

Sen vardın çiçeklerde
Lalelerde güllerde
Sen vardın yüreğimde
Tenimde bedenimde

Sen vardın dilimde
Kelimelerde sözlerde
Sen vardın kaderimde
Aşımda ekmeğimde

Şimdi yoksun

Şimdi yoksun bende
Ne gündüzümde ne gecemde
Şimdi yoksun düşümde
Ne hayalimde ne ümidimde

Şimdi yoksun içimde
Ne kalbimde ne sevgimde
Şimdi yoksun gözlerimde
Ne özleminde ne hasretinde

Şimdi yoksun çiçeklerde
Ne lalede ne gülde
Şimdi yoksun yüreğimde
Ne tenimde ne bedenimde

Şimdi yoksun dilimde
Ne kelimelerimde ne sözlerimde
Şimdi yoksun kaderimde
Ne aşımda ne ekmeğimde.

Tek Yürekteki İnsan Siluetleri

Sokağın kuytusunda
karanlıkta
bir çocuk...
/Ürkek, masum, ağlamaklı/
Oyunların içinde
oyuncak olmuş çocuk...
Titrek çarpan yüreği
söylemekte ninnisini
sinmiş dinlemekte...

Yokuşun başında
günbatımında
bir adam...
/Yorgun, terli, ağlamaklı/
Her yükü bir öncekinden ağır
beli bükülmüş, başı eğilmiş adam...
Gözleri yokuşun tepesine takılı
zorunlu adımlarını
acılı atmakta

Mumların arasında
gecenin ayazında
bir kadın...
/Dalgın, sevdalı, ağlamaklı/
Hüzünleri asılı duvarlarda
Umutlarını savurmuş kadın...
gül yaprağının üzerinde
mum kokusunda dans eden
anıları izlemekte

Bir çocuk...
Bir adam...
Bir kadın...
/Umarsız, umutsuz, ağlamaklı.../
Tek yürekte
sürdürmekte hayatlarını.

Sen Vardın ya


Sen vardın ya bir zaman
Yaşamak böyle değildi
Gözlerindi ruhumu okşayan
Kokladığım hava nefesindi
Bir başka candım sende yaşayan
O sen böyle değildi
Sen bir başkaydın o zaman

Sen vardın ya bir zaman
Dünya böyle değildi
Her sabah kalbime bir kuş konardı
Yüreğimde büyüyen yangın sendin
Sen sevdikçe yanar yanardı
Sen varken dünya böyle değildi
Sen bir dünya idin o zaman

Sen vardın ya bir zaman
Yaşamak oydu işte, sevmek o
Ellerimi alevler içinde tutardın
Geçer karşımda saatlerce bakardın
Bir gün yağmursan, bir gün kardın
Yaşamak sendin, sevmek sen
Sen dopdoluydun o zaman

Sen vardın ya bir zaman
O zaman yaşamak vardı ölmemecesine
Gözlerinde şiirler okunurdu daima
Bir kalp çizerdik buğulu bir cama
Su gibi dökülürdü saçların avucuma
Sen var mıydın, hayal miydi o yaşamak?
Sen miydin ömrümce yaşadığım tek zaman?

Unutamam

Niye sever ki gönül, bir gönlü bir ömür.
Neden sevginin ateşini hep gözyaşları söndürür.
Niçin hapsolur karanlık bir kalbe duygular
Niçin tükenir tek tek sevgi ile beslenen umutlar.

Belki bir isyan, bir feryat, beklide bir yakarış,
Boşluğa söylenen bir şarkı bu, manası ise yalvarış.
Yağmur damlası gibi bulutlardan sıyrılıp gelen bir duygu,
Fakat denize düşüp de kaybolmak istemeyen bir sevgi bu.

Umudun ve neşenin terk ettiği bir sevgi var bu yürekte,
Sessizce yok olan hayallerin acısını kalbinde hissetmekte.
Hani olur ya belki dönersin diye yolunu gözlemekte,
Gözlerinin esiri olmuş hıçkıran yüreğim hep seni beklemekte.

Yıllar geçse bile unutamam sesini, gülüşünü ve seni,
Dolduramaz hiç kimse kalbimde sana ayırdığım yeri.
Sevdanın yoluna düştüm, dönüşü yok geri.
Aklımdasın, unutmadım, unutamam asla seni…

BİR BİLSEN HALİMİ

Silüetin girdi odama ilkönce
Kokun yayıldı istemsiz sevince
Papatyalar doldurdu dünyamı baharca
Bilincim sükut etti ellerini görünce

Sümbülleri koklattın bana geceler boyu
Şarabını içiyorum kadehler dolu
Bedenimden fışkırıyor kankırmızı ateş
Özlemim dinmez ki sensiz doğarsa güneş

Yayıldı hoyrat dudakların tenime
Yaban dikenleri yırtarcasına göğsümü
Kanaya kanaya arzuladım sevişini
Kuytularımı delirten sevdalı sarışını

Erimiş lavlar misali akıyor gönlüm yoluna
Koydun beni amansız çile koyuna
Koynunsuz yatak ısıtır mı beni
Dokuyorum seni günlere, gecelere, sabahlara

Kulağımda nağme nağme yayılır avâzın
Kalbimde ötelerin mabedi olmuş mekanın
Rüzgar seni taşıyor nisan yağmuruyla
Kokunu, ıslağını, demini...taneleriyle...

Hadi gel artık duramıyorum sevdaçiçeği
Susuz kalmaz bilirim aşkımın seli
İki ten girmiş yumak bir ruha
Şifasız dertteyim, halimi bilirmisin sevgili...