Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1033

Önce yalnızlığım vardı.
Sonra güneşler batarken selam verdiler bana
Gecelere arkadaş oldum.
Sevgiyi bulurum diye el uzattım yıldızlara
Arasıra...
Ağlarken yağmur geldi yanıma
Ki ağladığım anlaşılmasın.
Sabah geldi sonra
Ama uyandırmazdı.
Çünkü uyumamıştım.
Önce yalnızlığım vardı.
Sonra sen misafir oldun kalbime.
Artık herşeyim vardı
Çünkü sen vardın.

SENSİZ

Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen, sevgiden şımaran çocuk,
Ben şaşıran budala

Özdemir ASAF

Sen Varsın Gibi


Hal böyleyken güzelimyeniden başlamaya gerek yok Yeniden yaşamak zor aynı hayatı
Rolleri değişmek mümkün olsaydı
Ve hatta yerleri
Silseydik beğnimizdekileriAynı düşle bana rastlasaydın
Günleri beyaz nevresimlere sarıp
Serer miydik ak çarşafları
Yatılmamış yataklara
Dalıp Gidiyorsun Uzun yolculuklardan dön artık güller döktüm geçeceğin sokaklara
Fakat sevgilim Şaraplar eskidi mahzenlerde
İlk günkü gibi değil
Damaklarımızda kalan tadı
Yüzümüzdeki çizgilerde
Yaşanmışlıklar Yaşanmamışlıklar Asılı kaldı
Yarım bırakılmış bir hikayenin sonunu
Merak etmiyorum
Ayrılıklardır bu yarım bırakılmışlıklar
Ben kendi istediğim gibi anlatacağım
Olmasını istediğim gibi
Tüketilmemiş özlemleri
Renklere boyayacağım
Oyalanacağım
Çünkü sensizlik
Öylesine bir sessizlik ki
Öylesine bir hevessizlik ki
Güneş ufukta hep batıyormuş
Gibi geliyor bana
Saygısızlık olmasın diye hatırana
Odamın ışıklarını yanık tutuyorum
Karanlıktan korkardın
Işık gördüğüm her yerde sen vardın
Beni bilmediğim kentlerde
Kör bıraktın

Ben böylesine çaresizken yeniden başlamaya hiç gerek yok güzelim

KARANLIK ADAM

Bir adam var karanlıkta…
Gözleri hep ağlamaklı,yüreği derin bir sevdayla yaralı,
Elinde bitmez kadehi,dilinde isminin hecesi,
Kalbinde bir aşkın acısı…

Bir adam var karanlıkta…
Duyguları iflas etmiş,bir aşk için tükenip bitmiş,
Bir vefasıza bağlanıp,
Uğruna bir ömür tüketmiş…

Bir adam var karanlıkta…
Gecesi günü kararan,umut tomurcukları koparılan,
Ömrü bitse de derdi bitmeyen,
Bir adam var karanlıkta…
KARANLIK BİR ADAM…

Seni sevmek diye buna derim ben
Sensiz sabahlara ermek
Gülmek;
Seninleyken gülmek
Sensiz ne ağlamak ne de ölmek
Seni sevmek diye buna derim ben
Sevdan kucağımda üç günlük bebek
Seni sevmek yaşamak demek

Seni sevmek;
Yanımdan geçerken kuru bi merhabeyla
Başımı öne eğmek.
Korkum;
Senden aşk dilenmek
Sevdamı bilmeyip yanımdan geçip giderken
Dönüp, rüzgarda uçuşan siyah saçlarını
Uzun uzun izlemek

...

Seni sevmek diye buna derim
Her yeni gün, yeni bi yangın
Her yeni gün yeni bi vurgun yerim
Seni sevmek diye buna derim ben
Güzel gözlerin ömre ömür katar
Bunu bir tek ben bilirim

Sen bu deli aşka kulak asma
Olsun,
Ben sensiz gecelerde ölür ölür dirilirim
Her sabah sevginle hayata sarılır
Ve her sensiz akşamın sonuna yıkılır giderim..

Rüyamda.. Bir havuz kenarında yan yana oturmuşuz;
Bu su bizim gölgemiz,biziz şeffaf ve temiz.
Su sesine uyarak bir şarkı tutturmuşuz,
Açılan güller gibi suda gönüllerimiz.

Ne vakitten beridir burada oturmuşuz?
Dünden, hatta bugünden bile yok haberimiz.
Yaşamanın en güzel noktasında durmuşuz,
Bir huzur ahengine dalmış gönüllerimiz.

Uyanabilir miyiz sanki böyle rüyadan?
Asırlar kadar uzun,müphem ve tatlı bir an,
Biz o kadar sarhoşuz, o kadar sarhoşuz biz!

İşte gözlerimizde bu suyun derinliği,
İçimizdedir işte bu suyun serinliği;
Biz o kadar, o kadar birbirimiziniz.

CAHİT SITKI TARANCI

Karanlık gecelerde yürüyorum
yürüyorumda sanki önümümü görüyorum
Her atttığım adımda biliyorsun düşüyorum
Ama bir aydınlık bir ümit diye koşuyorum
Biliyorum düşmekten yorulacağım bir gün
Zaten bitmiş tükenmiş değilmi yüreğim
Ha bir eksik ha bir fazla elbet düşeceğim
Ama bir sevda bir aşktır peşinden koşuyorum
İzmir uzaktır ankaradan onuda biliyorum
Ama bir koşsam varacak gibi yürüyorum
Attığım her adımda yemin olsun eriyorum
Ama bir ümit bir sevdadır yinede koşuyorum.
Sahile varırmıyım elinden tutarmıyım bir daha
Gözlerinde kaybolup ulaşırmıyım mutluluğa
Dudaklarını öpmesemde saçındaki karanlığa
Gidip uyur huzura kavuşuşurmuyum diye düşünüyorum.
Karanlık olur derler mezarlar birazda soğuk
Ben yaşarkende yoktuki aydınlık birazcık umut
Başıma çöreklenen ama hiç yağmayan karabulut
Bir damla suyu ile ıslatırmı diye koşuyorum

Dostluk bir bedende iki can, her canda iki nefestir.
Bir şarkı dinlerken dikkat et,
Nakaratta ben olabilirim.
Bir cümle kurarken sonunu bana bırak,
Ben bitiririm.
Olurda gözün yaşarırsa,
Bırak gözümden aksın yaşlar.
Dostluk bir bedende iki can,
Her canda iki nefes değilmidir?
Sen nefes al, ben vereyim.
An olur, dalıp gidersin,
Ben yanındayım.
Gecenin sonsuz sessizliğinde yüreğin daralırsa
Bunu duyarım.
Saat kaç olursa olsun,
Ben burdayım.
Dostluk bir bedende iki can,
Her canda iki nefes değilmidir?
Sen nefes al, ben vereyim.
Hayat tadında bir dostluk,
Dostluk tadinda bir hayat yaşıyorum…
Sayenizde!
Hayatın armağanıdir dostluk,
Sevgi tadında yaşamak…
Düşüncelerimi tamamlayan birinin olduğunu bilmek,
Sıkıntılarını, mutluluklarını paylaşabileceğin
birinin olduğunu bilmek…
Gerçek dostluk bu olsa gerek!
Dostluk bir bedende iki can,
Her canda iki nefes değilmidir?
Sen nefes al, ben vereyim.
Her başını yastığa koyduğunda
Onun iyiliği için dua etmek
ve o’nu düşünerek gülümsemek
Işte budur dostluk,
Daha ne kaldı söyleyecek?
Sevinçlerim sevinçlerin,
Ümitlerin ümitlerim oldu.
Uzaklardada oldum, bilirim
Yerin hep kalbim oldu.
Hayat tadında bir dostluk,
Dostluk tadinda bir hayat yaşıyorum…
Sayenizde.