Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1051

YILLAR ALDI KALBİMİ

Yıllar sonra bir aşk adına,
Ağır basıyor bu sevdalanma bana.
Günler geçiyor sarhoşluklarımla
Belki bir defada olsa ısrarcıyım aşk adına.
Bu sefer barışı değil,
Savaşı seçtim.
Kalbimdeki çatışmaya,
Seni de ortak ettim.
Güzellikleri bırakıp,
Kötülükle buluşacağım.
Ama son defasında da olsa
Beni ben yapan sana,
Bir aşk yaratacağım.
Bitmesin diye nokta yerine
Kalbimi koyacağım.

Artık Hiç Yıldız Kaymıyor



Yağmur ertesi toprak kokardı hep
Şimdi sen kokuyorsun
Ne zaman bir damla düşse toprağa
Açtığın gökkuşağı geliyor aklıma
Sonra tenime dokunuyor nemden kalan ne varsa
Artık hiçbir yer toprak kokmuyor

Ne zaman yağmur yağsa
Sadece sen geliyorsun aklıma
Ne zaman yağmur yağsa
Gözyaşlarım
Usulca süzülüyor yanaklarımdan

Bir yıldız kaymasını diliyorum
Bir gün bir yıldız kaysa
Ve sonsuza kadar seni
Dileme şansım olsa

Yağmur hep yağıyor artık
Sadece yağıyor
Gözyaşım durmuyor
Ve artık
Hiç yıldız kaymıyor

ÖLMEYİNCE UNUTULMUYOR GÖZLERİN

Ölmeyince unutulmuyor gözlerin
Her aynada gülüşlerin
Her nefeste yeminlerin...
Kolay mı unutmak
Her şeyim sen olunca....
Sensiz bu alemde tek başına yaşamak
Ölmeyince unutulmuyor gözlerin

Ölmeyince silinmiyor sevgin
Her sabah sensizliğe uyanmak
Her gece karanlığında seni aramak
Kolay mı sensiz yaşamak
Her şeyim sen olunca...
Sensiz bu hayatta nefes almak
Ölmeyince silinmiyor hasretin

Ölmeyince unutulmuyor yüreğin
Her sokakta sesini aramak
Her rüyada ismini anmak
Kolay mı sensiz nefes almak
Her şeyim sen olunca...
Sensiz her rüyadan kabusla uyanmak
Ölmeyince unutulmuyor gözlerin...

Gülüm

Beyaz karanlıklarda hep yolumu kaybettim
Güneş bir kerecik olsun da doğmaya görsün,
Bu yıkık şehirde kaç defa seni bekledim
Her gördüğümde beni mahveden o gülüşün,
Bu diyarlarda sensiz sabah hiç olmadı ki,
Kavuşamazmışız bir daha, ahrette belki..

Ben zaten her daim kaybetmeye alışmışım,
Her karanlık sonrası bir de güneş doğarmış
Biliyorum, ben seni tanırken yanılmışım,
Amed’de bir yiğidi adından tanırlarmış,
Bak şimdi sen yoksun, benim çocukluk yanım da
Şimdi sen yoksun ama, ağrıların aha şuramda..

İşte şimdi bahardır, nisan ayı da geldi,
Girdabına yakalandım sarı saçlarının,
Ölümüm seni son defa görmeye değerdi
Kimden yadigar bilmem bu umman göz yaşların,
Vakit gece sensizlikten dem var yüreğimde
Eski bir arzu ve yeni bir aşk düşlerimde..

Siyah aydınlığı arayıp durdum, yoruldum,
Yenilmek adıma yakışmazmış diyorlar
Hangi kapıyı çaldımsa açılmadı, kovuldum,
Bana Mecnun sana ise hep Leyla diyorlar,
Ve ben seni hala çok seviyorum be “Gül”üm
Seni beklemiş seni özlemişim be “Gül”üm...

Ağlamak için Gözden Yaş mı Akmalı?

Ağlamak için Gözden yaş mı Akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

Victor Hugo

Dışarda sağnak yağmur, omzun yerine ıslak camlara yaslıyorum başımı. Adını yazarken buğulu camlara, hep o cümle tekrarlanıyor aklımın en ücra köşelerinde; "O kadar özlemimsin ki yüreğimde, boğuluyorum sensizlikte senle" hani benim için kurduğun o eşsiz cümle..

Akşam oldu şehrimde, penceremde kuşlar göründü. Bir yaşlı hayal gözlerimde, gözlerimi yaşlar bürüdü. Çilem dolmuyor, giden dönmüyor, çalan olmuyor kapımı. Ağlamaktan kurudu gözlerim, ağlıyorum.. neydim, ne haldeyim. Hatırlarsan bıraktığın yerdeyim, hala sevdalınım, bela sevdan varya. Yağmur yağarken hem araba kullanmak, hem bu şarkıyı dinlemek hem de ağlamak ne zor oluyormuş. İnsanın boğazında koca bir yumruk varken nefes almak daha bir acı geliyor sanki...

Bende ne değişti.. kim bu yabancı? Ben kimdim, nasıl bir hayatım vardı, nasıl yaşardım, kimlerle vakit geçirir, nelerden mutlu olurdum. Neydi beni hayata bağlayan nedenler, kimlerdi tüm zamanlarımı dolduranlar ki şimdi bu kadar yalnızım, yapayalnız.. Beynimde sürekli dans eden o karabasan düşünceler, huzursuz rûyalar. Neler değişti hayatımda, ne beni bu denli mutsuz kılan. Güldürecek ve kızdıracak çok şey sırlayabilirim ardı ardına. Kafamdaki yalnızlık kavramı tamamen değişiyor, bunu söylemeliyim. Üzmek istemem kimseleri ama gerçekten çok yalnız kaldım senden sonra.

Bana bakanlar gözlerimdeki tenhalıkta ve ellerimin iki yana düşen çaresizliğinde gerçekten yalnız bir insan görüyorlar. Herkesin istediği eski ben, hatırlamıyorum ki vereyim onlara eski beni. Bu dalıp gitmeler, bu iç çekişler..

İnsan böyle bir gerçek karşısında öyle çaresiz kalıyor ki... işte uzaklaşmalarıda bu benliğinden.

Belki geç bulunulduğundandı ve belki bu yüzden çok kıymetliydik birbirimize. Bu hayat şimdi nasıl geçecek?
Yanıtını bilmiyorum...

Bildiğim tek şey; dünya üzerindeki hiçbir şey senin yerini tutmayacak...

Ayrılık mı daha acı, ölüm mü? Hangisinin acısı acaba daha derin. Bunu düşünüyorum son günlerde sık sık. Bir yerlerde nefes aldığını biliyorsun. Hayalin geldi yine karşıma, saat 00:25 gözüm ilişti sağ alt tarafa, haydi şimdi gel.. Bazen keşke diyorum, keşke yine gelse. Keşke bana bıktım senden kaprislerinden dese, bitsin artık dese ama gelse. Kavuşmayı bu denli mi özler insan o hırçın kavgalar sonrası, sarılmayı bu kadar mı ister. Neden böyle oluyor, neden kural böyle? Kim yazan bu kuralları?
Neden içimde birileri sürekli çatışma halinde, neden bu kadar dağınık her şey, neden birinin sorduğunu diğeri cevaplamakta bu kadar aciz?
Bu soruya da yanıtım yok elbette.

Günah çıkartıyorum bu gece sana Tanrım, beni affet. Söylediklerimden dolayı affet, insani öfkeme yenik düştüğüm için beni bağışla. Zoruma giden şeyleri görmezden gelemediğim, isyan ettiğim için, öyle düşünmediğim halde, kızgınlıkla söylediklerim içinde beni bağışla..

Şimdi sorsalar bana, kimdir yalnız insan, nedir ayrılık diye.. hafif bir tebessüm ederim önce;

Her giden aynı gitmiyor ne yazık ki. Her yolcu eden de aynı olmuyor. Sarılıp ağlayacağım hatıraların bile hatrı yok artık.

Sonbahar başladı şehrimde.
Her şey bildiğin gibi... Yalnızlıkla baş etmeyi öğrenebilen yok.