Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1053

Sabah oluyor,bir gün daha ağardı hasretinin üstüne..

Benim gözlerim yine uzaklara dalgın,yine kirpiklerimde tuz var..
Tırnaklarım avuçlarıma kan oturtmuş,öfkeliyim,susuyorum ağlarken..

Aşka dair şarkılar çalmasın artık,acıtmasın yüreğimi..
Yoruldum her şarkıda seni düşünmekten,seni bulmaktan,seni özlemekten..
Derin nefesler çekiyorum içime,senin hasretini içime çeker gibi..
Soluyamıyorum geriye,içimde kal diye..
Ne vardı bu kadar sevecek,yada ölesiye güvenecek...
Aşk kimi güldürmüşki?Yada ne kadar olmuşki ömrü mutluluğun...
Gözlerimdeki ışıltıyı yitirdim,yaşama sevincimi,umutlarımı,sitemlerimi,beklent ilerimi yitirdim..
Kendimi yitirdim sensizlikte..

Her sabah yeni bir role hazırlanıyorum,sahneye çıkacakmışım gibi..
Bana en yakışan rengi giyiniyorum mavi..
Gülümsüyorum...Kıyametler kopuyor içimde..

Barış zamanında yaşadım en büyük harpleri..
Fırtınalarda kaç gemi batırdım..
Aşıklara bakmıyorum artık,içimden bir şeyler kopuyor sanki..
Yorumlayamadığım rengarenk bir tabloya bakar gibi oluyorum..
Bu mutluluk resimleri gerçekmi???Hepsi sahtemi...
İnanmıyorum artık,inanamıyorum.
Yaşadığım sürece gerçekti...

Oysa şimdi...
Gece olunca kaldır başını bak gökyüzüne...
Kaç bakışım kaldı orada,yada kaç sabah doğan güneşe dokundum sen diye..
Ben seni oralarda aradım..
Her zaman bulabileceğim ama asla seni göremeyeceğim yerlerde...

Sensizlik böyle birşey işte...
Ben tükeniyorum,hasretler çoğaldıkça.......

Aşkın Yarıçapı

Ey tarlakuşlarının titreşip durduğu masmavi geniş alan,
Güz geldi mi çiylerle ıslanan kırlar,
Ey kül renkli ve iyi niyetli gökyüzü!
Bulutlarını yola çıkar
Ve kurşuni bir sessizliğe boğ toprağı.
Yine de
Ve yalnızca
İpince
Bir olda, uzak bir çavlanın sesiyle gürle.

Bir adam soruyor bana: Ata binmeyi unutmadın ya?

Bir dağ doruğu gibiydi, karlı
Ve çığ salacak,
Sonsuz, diri fırtınalarla yüklü
Tepelerde, otların üstünde ilk kar
Ve sevdiğim şıvgacık fidan, yolun üstünde.
Güz yeliyle savrulup duruyor
Ve toprağa
iyice
Yaslanıyor, dökülüyor yaprakları, güzle.

Bir adam soruyor bana: Ata binmeyi unutmadın ya?

Kim bilebilir, bir tek ağaç bile olmazsa
O eski, sonsuz ormanı? Sular
Oluklardan teknelere dökülse de.
Atlar
Yeni bir koşu tuttursa da.
Kim dudrurabilir düşleri, ey gece
Gözler
Açık olsa da?

İşte yanıtım:
Ey tarlakuşlarının titreşip durduğu masmavi geniş alan

Hasret’e Dair



Simsiyah bir hüzün sararken gökyüzünü
Karanlık gecenin, sonsuzluğunda
Kalabalıklar içinde, yapayalnızım.
Ruhumda dipsiz fırtınalar eserken
Hüzün takıldığı, gözlerde aradım seni
Eksik kalan birşeyler vardı, besbelli
Gecenin çözülmez esrarında, sensizdim
Çaresizdim...

Şiirler yazmalıydım sevgiye, hasrete dair
Dizeler kanayan yüreğimden, damla damla akmalıydı
Ölüm sessizliğinde susan geceye
Sensizliğin de dayanılmaz sancısını, haykırmalıydım

Sen çıkagelmeliydin, sonsuzluktan
Ben çıldırmalıydım mutluluktan

Yürüdüğüm Gözyaşının

Hem daha içerlikli hem daha küçük
-bir çocuk kalıbıyla mesela-
ve hatta daha çok kan kaybıyla
en kara en yeşil en sarı
narda değil incirdedir bir ağızdan
sonsuz yada milyon damla
ağlamanın tadı

hem ben bütün kalpleri ayrılmış
anlamım boşluğun localarına
koşuşturma halinde beyazı griye hazır
gökkuşağı maviye
bulutlara da insanları
hiçliğine benzetirim artık

kime ne kendimi bulut gördümse
bir yaprağın iç cebinden düştüm
iki sevgilinin adlarıyla canı yanan bir ağaca
bundan akmış durur ve dolu
yürüdüğüm gözyaşının (çamsakızının yani)
şiire kamaştığı her sayfa

Beni Bugün Sev
Hep hayaller kurarak geçiyor zaman.
Yarını bekleyemem beni bugün sev.
Sona yaklaştırıyor, her adım, her an.
Yarını bekleyemem beni bugün sev.

Yarın güzel olacak diye avutma,
Çok geç de olabilir bunu untma,
Sevgi kapılarını kapalı tutma.
Yarını bekleyemem beni bugün sev.

Aldanma şu zamana, deme biz genciz.
İnanma şu bahara, bak önümüz güz.
Ne kadar yaşanacak bilinmez henüz.
Yarını bekleyemem beni bugün sev.