Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1061

bir gün baktığında göreceksin donuk gözleri
umursamaz dudakları, sarkmış suratları
sıkıntıdan kırışan yüzleri
kaçışan bakışları
göreceksin ters dönmüş bedenleri
sana bakarken geriye giden ayakları
sarılamayan kısa kolları ucunda kibirli parmaklarıyla
detone sesleri kulaklarını çınlatacak sessizlikleriyle

bir gün baktığında göreceksin renksiz duyguları
hissedeceksin selamsız tacizleri benliğinde
anlamsız dokunmalarıyla davetsizce gelen
göreceksin isimsiz gölgeleri çevrende
birbirinin eşi
karanlık ve çirkin
korkacak duyguyu bile bulamayacaksın

bir gün baktığında anlayacaksın
neden okuyanın sen olduğunu bunu
anlayacaksın farkın ne olduğunu
anlayacaksın senin kollarının da ne kadar kısa olduğunu.

kelebeğin papatyası
baharda açar
şubatın bahara müjdesidir
olacak-olmayacak
seviyor-sevmiyor diye
koparılandır
taç yaprakları
sormazlar papatyaya
"kimi seversin
sevdan, sevdalın
var mıdır?" diye

papatya bekler kelebeğini
kelebek papatyasını arar
aylardan şubat
şubatın ortası
gecenin yarısı
kelebek sevdalanır papatyaya
papatyanın sarısı
sevdanın kıyısı
kelebeğin sıkıntısı
koca bir yaşamın
birkaç güne
sığacak olması
bundandır koşması
kelebeğin papatyaya sevdası
soğuk bir şubat gecesi
başlar
gece karanlık ve sessiz
ve yalnız
ay var mı yok mu bilinmez

kelebeğin papatyaya sevdası
kanatlarında
rengarenk açar
gökkuşağının tüm renkleri ve bilinmeyen
görünmeyen renkleri
gelip konmuşlar
kelebeğin kanatlarına
korkmaz kelebek
minicik yüreğine sıkıştırıp da bir devrimcinin
özgürlük meş'alesini
koyup mavzerini sol göğsünün üzerine
yaşıyor olmanın
var olmanın
eşsiz coşkusuyla kanatlanır
havalanır
bilir
"korkmamak büyüklüktür"
ne kadar bilir ki kelebek papatyayı
papatyasını

ya papatya
bilir mi kelebeği
karşılaşmamışlar daha önceden
ayrı ayrı yaşamları paylaşırken
gün sabaha dönerken
karşılaşırlar
ne kadar uzak
ve ne kadar yakın yaşamışlar
içlerinde
yangınlar taşımışlar
onları böylesine yakın eden de bu kimbilir
hiç yakın olamamışken
hiçbir zaman
karşılaşmamışken

korkar papatya
papatya masum
sevgi dolu
sadık sevdasına
papatya korkar
zaten
"her başlangıç değil midir
tehlikeli ve bilinmez!"

kelebek gelir papatyanın yanına
bakar papatya kelebeğe
şimdi kelebek ve papatya
yan yana
tanıyormuş gibi kelebek papatyayı
sokulur papatyanın yanına
şimdi kelebek ve papatya
yan yana

korkmadan
cesur bir yüreği alıp
yanına
katıp
bedenine militanlığın giysilerini, bakar papatyanın içine
gözlerine bakar gibi papatyanın
yüreğine inmek ister
acelecidir kelebek
yaşanmamışlıkları vardır
yaşamı kısa
aylarca
yıllarca
tırtıl yaşamış
sevmeyi-sevilmeyi özlemiş
yalnızlığı
yokluğu
yoksunluğu yaşamış
aradığı
sevda dolu bir bakış

"kör kuyulardaydım
sen olmadan önce
gecelerim karanlık ve yalnızdı
kahır sofralarında yoksunluğumu içerdim
kadeh kadeh
sıkı kapatılmış perdeler gibi
güneşsizdi yüreğim
sen olmadan önce..."

Atila IŞIK

Ne zaman sana benzeyen birini görsem,sen zannediyorum.
Koşup bakıyorum ardından sesleniyorum,
Oysa yoksun.
Sen geliyorsun aklıma,
Düşünüp ağlamaklı oluyorum.
Sonra..
Boşver diyorum , boşver bitti.
Her güzel şey gibi,
Kısacık bir ömürdü belki bir kaç aya sığıveren.
Sen yeni bir omuz bulursun,
Başını koyup ağlayacak yalandan.
Ben kadehime gözyaşlarımı doldurup içerim,
Sevgimi meze yapıp unutana kadar seni.
Bak.
Ağlamıyorum artık,
Gülebiliyorumda sen yokken.
Nefretimi yaktım sigaramın ucunda duman,duman.
Sevgimin üstüne bir çizgi çektim,
Silmedi silgiler .Silemedim.
İzin verde bende yaşasın sevgim.
Bırak masamda karşımda otursun.
Görmesemde bir kadehi paylaşsın benle.
Hadi gülüm.Şerefe.
Bakma sarhoş olduğuma ,bu da geçer.
Kalkarız ayağa yine.
Düşsek te yıkılmayız ölesiye.
Öylesine içiyorum iş olsun diye.
Sanmaki senin için sarhoşluğum,
Sana değil gülüm unutamadığım başkası.
Unutamadığım masum ağlamalar,masum göz yaşları.
Nasıl da inanıyor insan sevince.
Uykularımı kaçırıyor karanlık gece.
Rüzgarın uğultusu korkutuyor gülüm.
Hava soğuk, sarhoşum,denizde durgun.
Aklımı kaçırıyorum sanki,birazda üşüyorum.
Ne olur.Bir el dokunsa arkamdan,
Öpse soğuk dalgalar bedenimi.
Zor da olsa üzülme gülüm,gel gör cenazemi.
Ağlama yalnızca alkışla,
Ne zaman hatırlarsan beni.
Şişeler boşaldı,film koptu,hatırlamıyorum gerisini.
Yinede üzülme gülüm zorlayıp vicdanını.
Yine bulursun bir kaç kuruş verecek birisini.
Ama .Sevgiye ihtiyaç duyarsan bir an.
Sanmaki sana,etinedir sevgisi.
Bir anlık zevkin hırıltılarıdı rsahte sevgi sözcükleri.
Sanmaki bende sevdim,
Sanmaki sevgime isyanım geceleri.
Başkası olsa yıkılırdı belki.
Yıkılmadım ulan,düşmedim,
Dim dik ayaktayım ilk günkü gibi.
Kustuğum kan değil,kızılcık şerbeti,
Sendemi zannettin seni sevdiğimi,
Geç bunları gülüm ,geç..
Sevmedim vallahi ,sevmedim billahi,
Ben ,beni sevmişim gülüm, boş ver.
Ben kimseyi sevmem kaldıki seni.
Dur biraz.Sigaramdan bir nefes,
Rakımdan bir yudum alayım.
Oh... yarasın.
Zehir olsunda aksın içime.
Kadehler ölüme ,sevgiler nefrete dönüşmeden
Yazıyorum aklıma ne gelirse.
Ben Şairim....
Şairler son yolculuğuna uğurlanır şiirle.
Sende bana bir şiir söyle hiç sevmesende.
Biraz sıkıntıya gir oku.
Eğer gelirsen kabrime.
Çiçek getirme istemem,duada etme.
Suda dökme toprağıma üzülme.
Bir damla göz yaşı ver yeter.
Bir de şiir oku ihanet üzerine.
Ben duyarım gülüm sesin titresede.
Kim demiş şairler sevmez diye,
Şairlerde sever ölümüne hemde.
Bende sevdim ulan,sevdim işte.
Delicesine.
Tanrının laneti gibi çöktü üstüme,
Sevginin gölgesi istemesemde.
Artık şiirde yazmayacağım belki.
Belki sevmeyeceğim kimseyide.
Ölümü bekleyeceğim camdan bir kutuya koyup sevgimi.
O gün geldiğinde.
Belki hiç duymayacaksın katedrallerdeki çanları.
Sabahın bilmem kaçında camilerdeki salaları.
Üsküdar eşrafından olup,
Bilmem nerde oturan,
Vefat etmiştir .Allah rahmet eyleye...
Duysanda umursamayacaksın belki.
Nereden bileceksinki.
Biten bir ömrün,
Bitmeyen bir sevginin,
Son yakarışları bu,
Sessizce...

...son mektubumdan beri üç ay geçmiş...
...benim tüm günlerim üç ay gibi geçmiş...
...bulutlar geçerken senden damlalar getirmiş...
...her damla "sen" olup yağmış...
...ben bulutları görünce anlamışım...
...düşen her damla senmişsin...
...üç ayda doğan her güneş, "sen" diye ısıtmış beni...
...güneşe bakıp seni görmüşüm...
...deniz kıyısı mekanım olmuş, seyrine dalmışım...
...deniz mavisinde sen varmışsın...
...ufuklarda sen doğmuşsun...
...derin iç çekmelerim olmuş bol bol...
...saçlarım daha da beyazlamış...
...daha da artmış yüzümde çizgiler...
..."ah"larım geceleri sarmış...
...ya susmuş, ya ağlamış...

hayata bır yerınden
iliştirilivermişim
eğreti bir kimliği sahiplenmek zorunda oluşum
topuklarıma kadar çıkan çamur
ne kadar dünyalı olduğumun belgesidir

ensekökümde çakılı bir dağ
hep birşeyler saklıyor benden

uzak ülkelerden pembe ezgiler dinleyen ben
yazık, yastığımın nabzını bile dinleyemiyorum

hayallerim de acılarım gibi naftalinli
putlar, hayatla aramdaki barikat
boğazıma kadar girdiğim öfke
tufanında boğacak beni hakikat