Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1063

bir gün gittim…

geride yığınla soru işareti bırakarak

yanıtlamaya vaktim yoktu

geç kalmıştım hayata, uçtum kanatlarımı takarak.

bir gün gittim…

dönüp arkama bakmadım bile bir kez

nelerden vazgeçtiğimi görmek istemedim

istemedim kimseyi bir kez daha yıkmak

zaten ben gelmeyi de istemedim ki…

bir gün gittim…

hala kulaklarımda yankılanan; bir araba kapısı vuruşuyla çıktım o fotoğraftaki kareden

o kareki beni yıllarca kendimden uzağa iten.

bir gün gittim…

gitmeler hiç bitmeyecekti; bildim

bildim de, bilmemezlikten geldim

zaten ben gördüm de, görmemezlikten geldim.

bir gün gittim…

asırlar uzağa

uzaklar soğukmuş

üşüdükçe anladım düştüğümü tuzağa.

bir gün gittim…

hiç hesabım kalmadı artık kendimle

sen de dahil

herkesi affettim…

Az sonra akşam yürüyüşüme çıkacağım yine. Yine adım adım gezeceğim son kırıntılarını bulabilmek için bu şehri. Yine pazarlarına dalacağım, parklarında ağaç diplerini tarayacak gözlerim. Yalnız yalnız otobüslere bineceğim. Sen olabilirsin diye duraklarda bekleyeceğim, hem ıslanacağım yağmur altında. Seni arayacağım yine bu akşam "şehir yürüyüşüm"de. Cami avlularında güvercin kovalayacağım, tıpkı seninle yaptığımız gibi. Sahafçılarda olacağım bir zaman, boş boş bakacağım vitrinlere. Mankenleri sana benzeteceğim, belki seyredeceğim sen diye. Sahile uzanacağım sonra martı seslerini duymak için. Martı seslerini duymak, seni duymak olacak. Deniz mavisinde seni göreceğim, seni içeceğim deniz gibi, senin kokunu getirecek bana deniz esintileri. Buruk bir tad gelecek damağıma, hem hüzün, hem sevinç belirecek yüzümde. Balıkçılarla sohbet edeceğim yanlız olmadığıma inandırmak için kendimi. Akşam yürüyüşüme çıkacağım yine. Batan güneş bana maziyi hatırlatacak. Güneşin batmasının senin gitmenle eşdeğer olduğu gelecek aklıma. Sen gitmeden önce güneşin hiç batmadığını hatırlayacağım birden. Ve birden yine mahzun çöküntüler içinde eve dönmem gerekecek. Seni sahilde bırakıp evin yolunu tutacağım yarın akşam oluncaya kadar...
Giderken senin beni bu şehirde bıraktığın, nasıl bıraktığın... Düşüneceğim.

Sitare aşikâre,
söylenmeyen şeyler vardı,
aramızda.
hani kenetlenirdi de,
ağız,
yıldız kaymışcasına,
yalayıp geçerdi ya,
gözlerini.
öylece dillendirirdi ya,
bakışlarım,
anlayamadıklarını.
o kara yağız,
düşüncelerdeki pervasızlık,
dil ucunda,
pek ağırbaşlı oluyordu,
Sitare,
ya da zincirleniyordu,
akıl neferlerince..

yüz bir pare,
top atışı mı gerekirdi,
duyurmaya bir şeyleri?
hiç görmedin mi,
gözlerinde patlattığım,
maytapların parıltılarını?
“göz okumayı bilmem ki?”
diyorsun.
anlıyorum Sitare,
anlıyorum.
cam gerisinden,
kaktüsü bile menekşe görürdün de,
papatyayı papatya,
gülü gül görmezdin hiç.
ya ne görürdün,
bana baktığında?
- biçare ha?

bak ki kadere,
“en uzaklarda bir yıldız”
demiştin bir gün,
sormuştum da adını.
kadınca güzelliğine dalıp,
yürekce yaklaşırken sana,
usulca,
sen,
adınca,
ve doludizgin uzaklaşırdın,
nedense.
ay olmayı,
yıldız olmayı denerdim de,
yanı başında durmak için,
olamazdım Sitare.
hep karanlıkta kalırdım,
o yüzden.
sen pırılca ışırken,
en uzaklarda;
yalnızca,
gece olmak kalırdı bana,
ve kararmak,
ne çare..

o kadar çok benziyorsun ki,
yüreğimdekine.
o kadar andırıyorsun ki onu.
sen o’ sun aslında Sitare,
o sensin.
ya ben kimim? Mustafa Erçin

Uzaklarda bir adam sevdim
Kendimin ne yanına dönsem onu anlatırdı
Ömrümün ne yanına kaçsam onu tutardı.
Adı neydi? Umudumun içinden geçti.
Adı neydi?
Gri, dumanlıydı gözleri
Kor parçaları gizlenirdi derinlerinde
Öptüğümde dudaklarımı yakardı gözleri.
Sevdiğinde gün batar gibi
Sevdiğinde akşam gibi bakardı.
Çocuktu gözlerinin külleri
Özlediğinde yetim gibi bakardı.
Uzaklardan bir adam sevdim
Beni ıssızlığına aldı.
Adı neydi?
Her sesi hoşça kal der gibiydi
Her bakışı bırakma beni...

ÖZLEDİM SENİ..


özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
'git artık' demek
'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa'
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....

La Minör Çırpınışlar

Üzerine
Gün doğmamış düşler,
Sayıkladığında kırık rüzgar baladlarını
Kaç aşk boyudur zaman
Bilir misin?
“

Sessizliğime saklanıp
Dolaşırken kuytularımda
Hayat yalınayak bir öpücük,
Baharsa düşmekte saçlarından.

Kahküllerinde damıttığım gözyaşlarım
Ruhunda imbiklenişler ,
Hayallerimi yatırışlarım!!!
Sonrası bir dala tutunma arzusuyla
Goncalarında jale olmak.

O gecenin sabahında
Sen daha gözlerini açmadan,
Süren rüyalarının bir yerinden
Sokuluvereceğim irem bahçelerine.


Biliyorsun ki
Dünden kalan ve de yarına ait
Her şeyi yaktım gözlerinde...

Şimdi senle sarılıp sımsıkı
Poz vereceğiz güneşe ve
Ölümsüz kılmak için zamanı
Tâb olacağız gökyüzüne.

Odanın bir yerlerinde unutulmuş
Bir zamanların şaşaalı Müzik Dolabından
Bir kırkbeşlik sarıverecek sevdayı.
Ardından
Sana yazdığım o şarkının
La minör çırpınışları aksedecek
Şöminenin alaz senkromlarında.

“Gözlerine uygun renk bulamadım
Hangisi olsa içim yanıyor
Tenine uygun çiçek bulamadım
Hepsi kokusunu senden alıyor…” ***

Bittiğinde Şarkımız ;
Uzanıp söyleyen dudaklara,
Kaydedeceğim Veda buselerini
Sevda demirbaşlarına.

Işın Ergüney