Şiir Nehri -1- [Arşiv]
Ziyaretçi
Hep sonbahar mevsim.
Sarı yapraklar örtüyor bütün yalnızlığı.
Bulutların arkasına gizlenen güneş;
müşteri arayan ucuz ******ler gibi orasını burasını gösteriyor.
Sokak kıvrımlarından süzülüyor insanlar,
şehrin kalbine kan pompalıyorlar.
Onlar hızlandıkça gürültü de artıyor.
Bu kalabalık arasında yüzünü seçebilmek o kadar zor ki,
sesini işitebilmek.
Dudaklarını andırıyor şarap,
şişelerce içiyorum,
saatlerce öpmüşçesine seni sarhoş oluyorum.
Yeşilini arıyorum gözlerinin,
bir türlü bulamıyorum.
Ürkekti dokunuşların, ellerin.
Ellerini arıyorum üşümüş her eli sıkarak.
Yüreğimin bekaretini yitirmesinden korkuyorum,
sumen altı ettiğim gecelerde.
Bütün gülüşler yalancı, yabancı görünüyor, tebessümün yanında.
Beynim yokluğunun işgali altında.
Gönül telime dokunuyor, yokluğunun demir mızrabı.
Yüreğinde temize geçmiştim hayatımın müsveddesini, geçmişimi sildim.
Senden ötesi yok.
Yaşamaya tam alışırken; kullanma kılavuzunu beraberinde götürdün ömrümün.
Kimim nereden fırlatıldım bu dipsiz kuyuya? Önümü göremiyorum.
Her neredeysen ( elma da deseler armut da ) olduğun yerden çıkmalısın,
yeniden sobelemelisin hayatımı.
Özgürlüğümü hediye etmelisin dudaklarında taşıdığın tılsımla.
Saçlarından tırmanmalıyım her gece, yalnızlık şehrinden senin yüksek kulene,
vardığımda soyunuk olmalısın, ürkmeliyim çıplaklığından.
Erkekliğimden korkmalıyım karşında, şehvetimle savaşmalıyım bütün gücümle ,
galip gelemeyeceğimi bilerek.
Sonra birden kaybolmalısın.
Başa dönmeliyiz tekrar.
Aramalıyım.
Serçelerin gagasında, çatlamış toprakların yarıklarında,
düşlerimden düşmemelisin, her gece buldum diye uyanmalıyım.
Yıldızları toplamalıyım gökyüzünden, aradığım her yere birini bırakmak için.
Daha önce hiç görmediğim topraklarda gezinmeliyim bir umut diyerek.
Kasıklarımdaki sıcaklığı koklayarak, aramalıyım seni.
Bütün kuşlara tek tek resmini göstererek.
Yeniden yağman için üstüme toplayıp her dinden din adamlarını, yakarmalıyız
Tanrıya.
Eksilmeliyim her geçen gün, eksiklerimi tamamlayamamalıyım sensiz.
Daha çok arzulamalıyım, hırslanmalıyım.
Gittiğim her yeri ateşe vermeliyim saklandığın yerden çıkman için.
Medeniyet tasmamı kırmalıyım hayvanlaşmalıyım,
kimse sakinleştirememeli beni senden başka.
Baktığım her yerde seni görmeliyim, senin adınla seslenmeli insanlar
birbirlerine.
Çocukları sevdiğini bildiğimden, evimde bir sürü çocuk beslemeliyim çiğ
etle.
Her gün farklı bir intihar girişiminde bulunup sonra vazgeçmeliyim
korkumdan.
Ölürsem seni kimim arayacağı, dünyada yalnız kalacağın, endişesiyle.
Yedi kez bulup tekrar yitirmeliyim seni.
Kutsanmalısın bu yolla.
Çıldırmalıyım deli gömleğimi sen giydirmelisin.
Ruhum çekilmeli damarlarımdan,
cinayetimin faili de yine sen olmasın
Sarı yapraklar örtüyor bütün yalnızlığı.
Sponsorlu Bağlantılar
müşteri arayan ucuz ******ler gibi orasını burasını gösteriyor.
Sokak kıvrımlarından süzülüyor insanlar,
şehrin kalbine kan pompalıyorlar.
Onlar hızlandıkça gürültü de artıyor.
Bu kalabalık arasında yüzünü seçebilmek o kadar zor ki,
sesini işitebilmek.
Dudaklarını andırıyor şarap,
şişelerce içiyorum,
saatlerce öpmüşçesine seni sarhoş oluyorum.
Yeşilini arıyorum gözlerinin,
bir türlü bulamıyorum.
Ürkekti dokunuşların, ellerin.
Ellerini arıyorum üşümüş her eli sıkarak.
Yüreğimin bekaretini yitirmesinden korkuyorum,
sumen altı ettiğim gecelerde.
Bütün gülüşler yalancı, yabancı görünüyor, tebessümün yanında.
Beynim yokluğunun işgali altında.
Gönül telime dokunuyor, yokluğunun demir mızrabı.
Yüreğinde temize geçmiştim hayatımın müsveddesini, geçmişimi sildim.
Senden ötesi yok.
Yaşamaya tam alışırken; kullanma kılavuzunu beraberinde götürdün ömrümün.
Kimim nereden fırlatıldım bu dipsiz kuyuya? Önümü göremiyorum.
Her neredeysen ( elma da deseler armut da ) olduğun yerden çıkmalısın,
yeniden sobelemelisin hayatımı.
Özgürlüğümü hediye etmelisin dudaklarında taşıdığın tılsımla.
Saçlarından tırmanmalıyım her gece, yalnızlık şehrinden senin yüksek kulene,
vardığımda soyunuk olmalısın, ürkmeliyim çıplaklığından.
Erkekliğimden korkmalıyım karşında, şehvetimle savaşmalıyım bütün gücümle ,
galip gelemeyeceğimi bilerek.
Sonra birden kaybolmalısın.
Başa dönmeliyiz tekrar.
Aramalıyım.
Serçelerin gagasında, çatlamış toprakların yarıklarında,
düşlerimden düşmemelisin, her gece buldum diye uyanmalıyım.
Yıldızları toplamalıyım gökyüzünden, aradığım her yere birini bırakmak için.
Daha önce hiç görmediğim topraklarda gezinmeliyim bir umut diyerek.
Kasıklarımdaki sıcaklığı koklayarak, aramalıyım seni.
Bütün kuşlara tek tek resmini göstererek.
Yeniden yağman için üstüme toplayıp her dinden din adamlarını, yakarmalıyız
Tanrıya.
Eksilmeliyim her geçen gün, eksiklerimi tamamlayamamalıyım sensiz.
Daha çok arzulamalıyım, hırslanmalıyım.
Gittiğim her yeri ateşe vermeliyim saklandığın yerden çıkman için.
Medeniyet tasmamı kırmalıyım hayvanlaşmalıyım,
kimse sakinleştirememeli beni senden başka.
Baktığım her yerde seni görmeliyim, senin adınla seslenmeli insanlar
birbirlerine.
Çocukları sevdiğini bildiğimden, evimde bir sürü çocuk beslemeliyim çiğ
etle.
Her gün farklı bir intihar girişiminde bulunup sonra vazgeçmeliyim
korkumdan.
Ölürsem seni kimim arayacağı, dünyada yalnız kalacağın, endişesiyle.
Yedi kez bulup tekrar yitirmeliyim seni.
Kutsanmalısın bu yolla.
Çıldırmalıyım deli gömleğimi sen giydirmelisin.
Ruhum çekilmeli damarlarımdan,
cinayetimin faili de yine sen olmasın
