Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 110

Ben Sana Mecburum Bilemezsin

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.

Ölmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramafon çalıyor
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.


Attilâ İlhan

Cesaretin Var mı

Ben gönlüme aldım seni,
Hiç tereddüt etmeden bir dakika bile 'gider mi' diye düşünmeden
Canımı, ömrümü kaybetmeyi göze alıyorum,
'acaba değer mi ? ' diye düşünmeden.

Her günümü, her anımı seninle geçiriyorum
Sessizce, delice
Herkesten habersiz,
Kimi zaman senden bile...

Gecelerim de senin, rüyalarımda,
Hayallerim, ümitlerim de.
Kalp atışlarım sevginle her dakika her saniye
Bekliyor gelir mi, ararmı diye.

Ben gönlüme aldım seni,
Hiç tereddüt etmeden bir dakika bile 'gider mi' diye düşünmeden
Canımı, ömrümü kaybetmeyi göze alıyorum,
'acaba değer mi ? ' diye düşünmeden.

Meydan okuyorum şimdi sana,
Cesaretin var mı?
Yaşadığın bu aşkı haykırmaya,
Yada en azından Seni Seviyorum diye bağırmaya...

Cesaretin var mı unutmaya.
Son noktayı koymaya.
Bu kadar yalandan sonra
Cesaretin varmı aynaya bakmaya...

gülüşün bir pınar başında

Öğrendim!

Bu sefer izledim ve bak neler öğrendim senden...
Yeni şeyler öğrendim
Mesela susmayı
Sustukça konuşmuş olmayı
Arkada kalmayı gördüm
Arkada kaldıkça önde olduğumu farketmeyi...

Bu sabah aynada sırıttım kendime
Sessiz bi haykırışın
Sırıtılarak anlatılabileceğini gördüm
insanlar gördüm
Yalanlar, yalancılar
Rüyalar vardı sörf tahtasında sanki
Yaşamlar gördüm
Bir fısıltıyla anlatılan
Ama sesi gibi taşın, aynı
Yuvarlanıp akan tepelerden dağdan

Bu sabah bir söz duydum
Bir çift gözle
Gözgöze geldim aynada
İçinde çok derinde
Seni gördüm
Gözlerini
Gülümseyişini
Sesini duydum
Ve tepkilerimi gördüm
Titrememi, sırıtmamı
Ve cam buğusu gözyaşımın arkasından
Seni sevdiğimi gördüm!!


Serhat Karaman

SANA SEVGİLİM DEMEK GELİYORSA İÇİMDEN

Sana sevgilim demek geliyorsa içimden
Engel olmaya yetmez beni reddedişlerin
Hayâlin bir an bile çıkmıyorken serimden
Boşunadır bunca yıl beni inletişlerin

Sana sarılıp öpmek geliyorsa içimden
Engel olmaya yetmez bana nâz edişlerin
Adından bir harf bile düşmüyorken dilimden
Boşunadır bunca yıl beni bekletişlerin

Gece geçilen şehirler ışık seli gibidir...