Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1134

Soru

Sponsorlu Bağlantılar

kimbilir
insanda son kalan gözler
görür mü dünyayı uzaktan

kimbilir
küçülür mü dünya
büyür mü uzaktan

kimbilir
küllenir mi dünya
özlenir mi uzaktan

1975
Bülent ECEVİT

Şükürler Olsun

Sabah uyandım

Ezan sesini duydum

Sana şükrettim Allah'ım



Sofraya oturdum

Nimetlerinden tattım

Sana şükrettim Allah'ım



Dışarı çıktım

Sevdiğimin elinden tuttum

Sana şükrettim Allah'ım



Bir gül kopardım dalından

Kokladım

Sana şükrettim Allah'ım



Bir aciz kulunu gördüm.

Yardım ettim

Sana şükrettim Allah'ım



Kilometrelerce yol yürüdüm

Hiç usanmadım

Sana şükrettim Allah'ım



Bir sebilde durdum

Kana kana su içtim

Sana şükrettim Allah'ım



Nice belaları

Yardımınla bir adımda geçtim

Sana şükrettim Allah'ım



Mevlanaya koştum

Feyz aldım

Sana şükrettim Allah'ım



Mesnevi şerbetinden içtim

Su oldum gözlerimden taştım

Sana şükrettim Allah'ım



Kollarımı kaldırdım

Uçsuz ummana daldım

Döndüm,döndüm,döndüm

İçimdeki özümü gördüm

Özümde sen vardın

Sana şükrettim

Şükrettim sana Allah'ım

Mustafa Durukan

Gitmek

Bugünlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara...

Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey...
Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.

Öyle "yanına almak istediği üç şey" falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten.
Herşeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hadi kendimize razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız "kalk gidelim",
öbür yanımız "otur" diyor.

"Otur" diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira...
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma duygusu...
En kötüsü alışkanlık.
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz...
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler...
Bir çocuk daha doğurmalar...
Borçlara girmeler...
İşi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben...
Kapıdaki Rex'i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki...
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında,
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

"Sırtında yumurta küfesi olmak" diye bir deyim vardır;
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin,
Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım,
İnadına kök salmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabii yapanlar, ama az.
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe, zaman, keyif... Denk olsa.
Gün içinde mesela...
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün.
Sabah 9, akşam 18
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık.
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
Bu kadar ağır olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
Ne saçma...
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç,
Ama olsun... İstemek de güzel.

Can Yücel

gülüm



benim gülen yüzüm
kederim, dağımda karım
gülerken ağlayanım,
seni görünce
bakınca mahzun yüzüne
hançerlenir, kanar her yanım

benim hasret çiçeğim
umudum, yitik yüreğim
gönlümü dağlayanım,
sana gelince
hissedince mahkum yüreğini
korlanır, yanar her yanım

benim buğulu hüznüm
düşüncem, dalımın tomurcuğu
çöllerde kavrulanım,
ayrılık vakti geldiğinde
anlayınca karanlığa kaybolacağını
vurulur, kurşun yer her yanım

benim varolan canım
aklım, gökyüzümün maviliği
içimde sakladığım,
varlığını andığımda
hayal edince geleceğini
gülümser, cana gelir her yanım

Yarım Kalan Şiirler

Sonu başı belli olmayan hayat
Gözyaşları içinde kuruyan ömürde
Birde bakmışım ki
Tahammülüm kalmamış artık yaşamaya

Sevgisiz başlayan günlerin
Bu kaçıncı sabahı
Kaç yalnızlık geldi geçti
Titreyen sevdalardan
Ve kaç tılsım daha beklenecek
Soğuk duvarların arkasından

Sonu başı belli olmayan hayat
Öylece bakacak mısın hep uzaktan
Gel geç olmadan sevgi tohumlarını ek kalbime
Yoksa kimbilir kaç şiir daha böyle yarım kalacak