Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1213

Gün Eksilmesin Penceremden

Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!

Cahit Sıtkı Tarancı

dün gördüm seni o dagın başın da oy yar,
ne işin vardı o dagda...
ya başına bi hal gelse ,yar,off yar,nedeydim ben seni,
şimdi ben nedem seni,salakmısın oy yarr..

can...

Bahar Ve Sen

Ne Zaman Seni Düşünsem
Ala Bir Ceylan Dolaşır Kırlarda
Ağaçlar En Güzel Yemişlerini Verir
Kuşlar Cıvıldar Dallarda

Ne Zaman Seni;
O Gülen Gözlerini Düşünsem
Al Bir Güneşdir Doğar İçimde
Umut Ekinleri Büyür
Sevda Rüzgarları Eser Gönlümde...
Kelebekler Konar Ellerime...

Ne Zaman Seni Düşünsem
Kekik Kokulu Yarim,
Bir Bahardır Kaplar Benliğimi
Havaya Aşk Kokusu Dolar
Alır Götürür Sana Yüreğimi

Gökhan Buzdoğan

Apansız bir sevdadayım
Bir yol tuttum yeniden
Kaldırımları papatyalarla süslü

Yürüdüğüm yollar dikenliydi
Meçhuldu yollarım

Ve gözlerinde
Gerçek aşkı tattım
Artık gözlerine
Ödenecek bir borcum var

Bu mutlu yolculuğu tattırana
Beslediğim sonsuz sevgim var

Al sevgili
Yüreğim senin
Tüm benliğimle seninim

Sana kendimi emanet ediyorum
Asla tedirgin değilim
Hiç olmadığım kadar huzurluyum
Başımı omuzuna koyarken...

Mahşerde Yaşamak

Ölüler yürüyordu çıplak ayaklarıyla
Ve bedenleri bir kor misali yanmıştı.
Hiçbirşeyden şikayetçi değillerdi.
Hepsi sanki isteyerek Gelmişlerdi

Hava birazdan kararacaktı
Kızıl vücutları aydınlatıyordu etrafı
Ve düştü bir tanesi daha yanıp bitmişti.
Kaldırmadı diğeri elini bile uzatamadı
Yürümeliydi yanarak yalınayak

Ve kararmış gözüyle biri yanaştı uçuruma
Korkuyordu biri elini uzatacak diye
Yanmış bedenini hızla attı aşağıya
Son cümlesini kimse anlayamadı
Yanarken bile ben değil başkaları üzülüyor
Beni bu acı daha fazla yakıyor demişti sanırım

Ülkü Ural

Otuz Beş Yaş

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünüyorsunuz;
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? Ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar.
N'eylesin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak.
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı