Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1219

GÖZLERİMDEKİ YILDIZ
Senin gözlerinde ki yıldızı söndüren biri oldumu sevgili dostum ,
Benim oldu hayatım boyunca
Verilen acıları ben çektim . sırf sevdiğime bir zarar gelmesin diye,
Ama oysa o neler yaptı gözlerimin içindeki yıldıza.
Hayatımın yıldızını, yaşama kaynağımı
Söndürdü bir nefesle bir cümleyle.
Hiç sönmez sandığım yıldız yıkıldı bir kelimeyle,
Kalbimin sahibi olan sevgilimin,
Seni sevmiyorum demesiyle...
İnsanlar gözüme bakıyorlar artık
Boş bir çift göz görüyorlar
Hayatta iki emelimi kaybettim
Ben yine
Tıpkı eskidekiler gibi
Tıpkı hayatım, yaşamım
Tıpkı umutlarım ve hayallerim gibi
Ellerimle tutamadım...
Tanrım bana el vermiş
Ama gençliğimi tutamadıktan sonra neye fayda...
Yıldızım söndü
Bir daha hiç parlamayacak
Yanmayacak
Umut dolu bakışlar atmayacak..
Ve ben yalvaracağım tanrıya
Canımı alması için
Sevdiğim kişi için atan kalbimin toprağa girmesi
Toprak olması için..
Dualarım kabul olursa
Beni sevgiyle an sevgili dostum
Ozaman ben benim gibi gariplerin gözündeki yıldız olacağım.
Eğer gecelerden bir gece gök yüzüne bakıp,
Kayan bir yıldız görürsen göz kırp ona oda sana kırpacak
İşte ozaman benim yıldızım özgür olmuş
Ve gök yüzünde olacak özgürce uçacaktır.
Bedenimin taşıdığı kalbim ise
Toprağın altında....
Kefene sarılmış saçlarımı
Bir daha hiç okşayamayacak annem.
Bir daha kimseye seni seviyorum diyemeyecek dudaklarım.....

Unutmadık

Yaralı bayramlar geçti
Mevsimler, bütün anlamlarıyla
Yüreğin koyu yerinde birikenler
Kendi takvimleriyle gelip geçtiler
Gelip geçti şehirler ve ölüler
Unutmadık
Topraktan çobanyıldızına değin
Hey yer
Her şey
Mümkündü
Nazım kadar coşkulu
Aragon kadar aşık
Lorca kadar yaralıydık
Unutmadık
Orada bir coğrafya yağmalanıyor
Orada gazetelerin ofset baskısı
Orada yeniden yazıyorlar 835 satır
Ve umudunu kaybetmeyen şehirler
Gökyüzünün karanlık kefeniyle örtük
Yıldızların delik deşik ettiği ölüleriz
Adsız ölüleriz
Adları bir coğrafya ile yan yana yazılan
Gövdelerinizi unutmadık, unutmadık hiçbirinizi
Savaşlar ve pazarlar çağıydı
Aynı silahlardı kullandığımız
Aynı çarşılar aynı kandı
Sevgiye ve kurşuna açılmayan yüreklerden geçtik
Pusu yataklarından, dağılmış bahçelerden
Viran tarihten
Uykuları çevik, namlularını oğulları gibi seven
Çocuklar gibi kusup
Kırda gelincikler gibi gülümseyen
Müsademe çocuklarını gördük
Geçip gidiyorlardı
Tarihin en uzun gecesinden
Pazarlarda aynı kan
Aynı paranın değiş tokuşunda
Karanlık çarşılar
Aynı kanlı tarih her defasında
Bir biz kaldık bu kadar içindeyken hayatın
Ölüme yakın duran
Bir de on binlerin korosunda haykıran
İntifada intifada intifada
İki güzelliğimiz vardı bizim
Ufkumuzdan inen
Ve bir daha geri dönmeyen iki güzelliğimiz
Birini kurşunlar, ötekini ofset baskılı resimler aldı
Otuz üç kurşun sıkıldı her birimize
Kutuplar kadar uzak, baba ocağı kadar yakın
Doğunun gündüz ve gecelerinde
Otuz üç yıldız
Hala ışığını gönderiyor bize
Birkaç çakmaktaşı cebimde gezdirdiğim
Birkaç karanfil
Yol için ipek, uyku için maya
Kalbiniz için
Kara bir yemin gibi çırılçıplak
Kelimeler getirdim
Kaybolmuş yüzyılların vatanında
Ölümün erken takibe aldığı çocuklar
Dağlarda değilim sizinle birlik
Yalnızca mataranıza su vermeye geldim
Nazım kadar coşkulu
Aragon kadar aşık
Lorca kadar yaralı
Serap ile hakikat arası
Çağın aşamadığı uçurumlarda
Gider gelirim gider gelirim
Efsanelerin çeşitlendigi yol ağızlarindaki büyük kamaşma
Anda gizlenen zaman
Ateşin avesta dili
Bitkiler, otlar, kökler
Dağlanmış dil, narın rengi
On binlerin dönüştüğü uğuldarken
Doğunun yeni defteri
Topraktan çobanyıldızına değin
Her yer her şey karanlık bir pusuda
Yazının, tekerleğin, tarihin
İlk çocuklarından
Ey büyük mezopotamya
İki bin yıllık gece
Dön geri bak
Kardeşlerim ölüyor kalbimin doğuşunda

Murathan Mungan