Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 1244

AĞIT

Yurt yuva kıldığın tenli mereği
Düzüp koşmak idin tepir eleği
Şu kavdan yaptığın tecir tereği
Divan-ı Bâri’ye yadigâr götür

Elinde ördüğün çöpür ağını
Kâhan eylediğin kelem bağını
Şu kabal biçtiğin sap orağını
Al ulu Tanrı’ya bergüzar götür

Yetim gömleğini diken iğneyi
Her gün yal verdiğin topal ineği
Ayran topladığın şu ak küleği
Mahşer yığnağına sakla, sar götür

Üç kot arpa, beş kot çavdar ekerdik
Kesmik ekmeğine hasret çekerdik
Namertlere ağı merde şekerdik
Sözünü tekrar et iftihar götür

İle kısmet balsa bize pay taştı
Yokluktan derdimiz deryalar aştı
Açlıkla uğraşmak hayli savaştı
Çektiğin mihnetten ah ü zâr götür

Yetim kalmış idin emzik tavında
Gamınla kardeştin gençlik çağında
Bir gül yeşertmedi vuslat bağında
Gönül yaraların hep berat götür

De ki Kadir Mevlâm bize ilişme
Dünyada sızıyan çıbanı deşme
Celâli Baba’dan sorma, söyleşme
Bu dertli çobandan bir selam götür

mevsimsiz kar

Ola ki yürürüm bir başka aşka
ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
unutma ki tek aşk olduğum sensin
âşık olduğum değil.



Karanlıkla süzülüyor içime yıkım
dur diyorum yıkılıyorum
uçurumları başucuma koyuyorum sonra
okşuyorum saçlarını rüzgarda
sıcak ılık bir koku siniyor yüreğime
gitme diyorum gitme düşüyorum
sonra beni soruyorlar bana
tanımıyorum diyorum daha hiç karşılaşmadık
aynı çizgide bilge susu mu dinliyorlar ben sustukça
yazık bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar
önce bir bir sonra hepsi
sonra mı bir ben kalıyorum bir de yalnızlık
uçurumlar yıkımlar ben ve yalnızlık.


Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi
yatıyoruz yan yana öpüşüyoruz sevişiyoruz da hatta
her şey oyunun yasaklarına uygun bir yasak oluyor sonra
tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz telli kanlı düğün işte.



Üşüyor saçlar biliyorum dargın mısın
bu baharda mayısa bıraktığım gibi misin hala
vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
hala kaçıyor musun gözlerini bırakarak birilerinde
hala ellerinden tutup sevgileri dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun
kendin kadar aklımdasın.
Hala öyle savruk bir gök
hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi
ve aşkını şaşırmış bir tanrı.
Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara.



Öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım
öyle bıraktığım gibi misin
gerçeği yakmada hala usta mısın
yoksa çırak mı yanarken yalanda
saçlarıma dolanan aydınlığımsın
somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirede
anlattıkça eksilen tek anlam
anlattıkça eksilen tek anlam.
Hala bıraktığım gibi misin.
Yoksa beni bıraktığın gibi mi
kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma.
Kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma.
Hala bıraktığım gibi misin.????

Yapay Arkadaşlık


İstanbul dediler be usta çok övdüler buraları çok övdüler….

İstanbul dediler çok övdüler dövdüler sövdüler çile yine
Ama yıkılmadım arkadaş kurbanı olmadım kötü yola dalmadım bıkmadım
Hep gözümü yumdum ama artıq açma vakti geldi
Nekadar pislik varmış bu dünyada bir kız uğruna canını verecek insanlar var hala..
Koçum beni ii dinle sözlerim nasihat olsun benden size kulağında küpe.
Bir kız uğruna türk türkü dövüyor ana avrat küfürler düz gidiyor
Yapma yapma değermi bi kıza ortalığı kan götürüyor
Çocuk eve doğru edim adımlarla ilerliyor ama ne ne görüyor
Sevgilisi başka biri ile fingirdeşmekte değermiymiş o *****ye ??

Sana sana baka baka geliyorum yanına arkadaş dedim bastım bağrıma
Bana bana baka baka vurdun beni arkadan yılan gibi soktun göz yaşıma bakmadan
Arkadaş sandığın yılanlar sokar seni arkadan yalanlar söler sana hiç acımadan
Kapatırsın gözlerini açınca görürsün gerçekleri gerçek olansa yalan
Yılanın gözlerinden sana bakan seni arkadan vuran arkadasın yılan hayvan
Budur işte arkadaşlık istanbulda İstanbul istanbulda

Savruldum sağdan sola atıldım lanete karışmadım pisliklere bulaşmadım
Para için namusla oynamadım şerefimi batırmadım diye bağırıyorum…
Karanlıklarda yürüyorum kaltakları görüyorum istedikleri para
İnsan gibi yaşamak varken ne bu dehşet kapanmaz yara
Bıktım artıq böle yaşamaktan ne olur bitsin artıq bu karanlık rüya
Sahte para yıktı bizi hayatım olmuş pembe dizi…
Kalmışım şimdi tek başıma hayatımın nedeni varsa anlat bana
Rüyalarımdaki mutlu yol nerde hadi söle hasret kalmışım sana…

Sana sana baka baka geliyorum yanına arkadaş dedim bastım bağrıma
Bana bana baka baka vurdun beni arkadan yılan gibi soktun göz yaşıma bakmadan
Arkadaş sandığın yılanlar sokar seni arkadan yalanlar söler sana hiç acımadan
Kapatırsın gözlerini açınca görürsün gerçekleri gerçek olansa yalan
Yılanın gözlerinden sana bakan seni arkadan vuran arkadasın yılan hayvan
Budur işte arkadaşlık istanbulda İstanbul istanbulda

Yine gece çöküyor uzandım yatağa bakıyorum tavana kara kara
Nedir bu çile keder bitmeyecekmi be usta çocukluğumu yaşayamadım ben daha
Buda geçer elbet günün birinde tahminimce
Hayatımı kağıda geçiren kalem elimde yazıyorum gerçekleri sadece…

DOSTUM DOĞRU DÜZGÜN ARKADAŞ KALMAMIŞ BU DÜNYADA BEA YAAA
KİME GÜVENSEM SIRTIMDAN VURUYOR BEEE

Biliyorum

Anlamadın beni
baktın, ama göremedin
Gözlerimdeki derinliği,
Bilmem ki daha nasıl anlatılırdı,
Bir insana sevgi
Baştan başa sevdaydım sana,
Bir çılgın, belki bir deli
Anladım..
Olmazmış aşka kölelerin değeri
olsaydı
Bırakıpta gitmezdin beni...