Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 144

KALBİMDEKİ ACI

Sponsorlu Bağlantılar

UNUTMAK NE ACI..
UNUTULMAKSA ACIMASIZCA..
HANİ KUŞUN KANADI KIRILIR DA UÇAMAZ YA..
İŞTE BEN DE AŞKA YENİK DÜŞTÜM
KALBİM PARAMPARÇA..
RUHUMU TESLİM ETTİM,
HİÇ DÜŞÜNMEDEN BİR VİCDANSIZA..
BENİ YAKTI KÜL EYLEDİ UMARSIZCA..
NE KADAR YAZIK
OYSA,
BEN KAPILMIŞTIM O VEFASIZA..
KALBİM İSE HALA ONDA
O VİCDANSIZDA
ONUNSA UMRUNDA DEĞİL..
BIRAKMIŞ KENDİNİ,
BAŞKALARININ KOLLARINA..

BEN SANA MECBURUM

ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
buyudukce buyuyor gozlerin
ben sana mecburum bilemezsin
icimi seninle isitiyorum

agaclar sonbahara hazirlaniyor
bu sehir o eski Istanbul mudur
karanlikta bulutlar parcalaniyor
sokak lambalari birden yaniyor
kaldirimlarda yagmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir aksamustu ansizin yorulur
tutsak ustura agzinda yasamaktan
kimi zaman ellerini kirar tutkusu
birkac hayat cikarir yasamasindan
hangi kapiyi calsa kimi zaman
arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu

Fatih`te yoksul bir gramofon caliyor
eski zamanlardan bir cuma caliyor
durup kose basinda deliksiz dinlesem
sana kullanilmamis bir gok getirsem
haftalar ellerimde ufalaniyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun

belki Haziran`da mavi benekli cocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bir sileb siziyor issiz gozlerinden
belki Yesilkoy`de ucaga biniyorsun
butun islanmissin tuylerin urperiyor
belki korsun kirilmissin telas icindesin
kotu ruzgar saclarini goturuyor

ne vakit bir yasamak dusunsem
bu kurtlar sofrasinda belki zor
ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden
ne vakit bir yasamak dusunsem
sus deyip adinla basliyorum
icimsira kimildiyor gizli denizlerin
hayir baska turlu olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin.
Atilla iLHAN

İnanmak inanabilmek
Bir rüyada olursun
İçinde güzel bir duygu olur
Seversin çılgınlar gibi
Gülümsersin
Hayaller farklı bir bahara bürünür
Koşarsın ardından
Eline güz yaprağı düşer
Bilemezsin gecelerin sana çektireceği acıyı
Şafağı beklersin belki gün doğar
Gün senden uzaktır ,günbatımı kucak açar, alacakaranlığın acı cektiği sonsuzlukta
Bir tutku uğruna süzülürsün kar tanesi parlaklığına
Dokunursun gülümseyen toprağa
Bir anda eriyiverirsin
O durur karşında sadece acımasız bir gülümseme
Sevdalar zincirinden bir demet alırsın eline
gülleri al al dır
Sarı papatyaları seni ceker dünyasına
Bilemezsin arasında gizlenmiş ölüm karanfilini
Koklarsın bir umut nidasıyla
Haykırısınnnn seviyorum diye
Herşey çok geç
Karanfil sana bir hediye vermiştir
Biri iki damla gözyaşı
Biride süslenmiş mermer parçası

Gözyaşım Takılı Kaldı Buluta

Yağmur kaç gece yağdı
Hatırlamıyorum
Sel mi aldı canımı
Hiç bilmiyorum

Oysa gözyaşım takılı kaldı buluta

Yağmur kaç gün önce bitti
Hatırlamıyorum
Damlaları göz bebeklerimde mi
Bulamıyorum

Oysa gözyaşım takılı kaldı buluta

Yağacak sağanak sağanak
Karışacak sonsuzluk nehrine
Çekip götürecek beni
Senin hoyrat karanlığına

Gözyaşım ıslatacak saçlarını
Biliyorum

Bir damla olup konacağım
Dudağına
Ne olur onu da kurutma
Sevdamı kuruttuğun gibi
Bir hiç uğruna

Gönlüme Gir

Sana dün bir daha vuruldum güzelim
Ve öylesine üzüldüm ki bahtıma
Her an benimle olmanı isterdim sevgilim
Ömrüm oldukça kurul gönül tahtıma

O efsunlu gözlerinde kayboluyorum
Gönlündür benim mutlu olduğum yer
Sen yokken hep hayalinle oluyorum
Ve seninle olmak bir ömre değer.

Ay Karanlık

Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...

İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...

Dört yanım **** zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım **** zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...

Bir Sevmelik Canım Kaldı

merhaba,
sıcak bir merhaba önce
geciktim
uzak yollardan geldim
bavulumda kanayan aşk yaraları
yol yorgunuyum da üstelik
kendime gelmeye çalışıyordum
bilmeden sana geldim

seni biryerlerden ısırıyor gözlerim
bu aşinalığı ruhlarımızın
miras kalmış olabilirmi
ruhlar alemindeki sevişmelerden
ellerini yadırgamadı ellerim
gözlerim kalbine değmiş sanki
biryerlerde
ellerimle koymuş gibi buldum
sıcaklığını teninin

yakınlık dediysem
çözme hemen bağcıklarını yüreğinin
oturup içelim önce
birbirimizi
bir kahve fincanında
önce bir yere yerleşmeliyim
dedim ya
yol yorgunuyum
yaralarımda bavul kanamaları

şimdi açılalım birbirimize
yüzme biliyorsan
boğulmasın biri diğerinde
kaç kulaç attığımızı hesaplamadan
bırakalım kendimizi aşk denizine

ne terazi, ne metre yaramaz burda işine
bana kaç adım geldiğini saymadan
gözlerini kapatıp yürüyeceksin
yüreğine yatırım yapacaksan
beni değil, kalbine kuleler dikeceksin

çünkü aşka hesap işlemez
bir bedene iki can sığdırma çabası bu
ben karlar aldındayken sen üşüyeceksin
bir dikene bastığında benden ah işiteceksin
köklerim sende filizlenecek
ben yanacağım, sen tüteceksin

ne diyordun
kuyumcu terazisi,
metre,
üç adım

diyorum ki,
iki okyanus gibi yürüsek birbirimize
karışsak sonra
hesapsız, kitapsız
matematige dökmeden işi
bir savaşma değil bu nihayetinde
bir sevişme
belkide bir nebze ruhları değişme
kazananı kaybedeni yok
yeneni yenileni
bir bir berabere kalacağız sonuçta
yorma kendini
çıkacak çivisi aşkın daha çakılmadan

kuyumcu terazisi,
metre,
beş adım,
diyorsun

diyorum ki,
mantığınla sevme beni
ölçülmez aşkın boyu eni,
hele kantara hiç vurma
kasap gibi
hiçbir çengele gelemem ben
kelepçelerini çöz sevmelerinin
bir eskiciye sat terazini

kuyumcu terazisi,
metre,
on adım
diyorsun


sen trende seyahatten yanasın
güzergah ve durakları belli
oysa bir deli tay koşar içimde
dörnala
tutuşmuşsam ellerine sevgilinin
her yanım yangın yeri
cehennemine ateş olurum
cennetine mavi bir deniz
uğraşma, anlayamazsın hislerimi
bir sevmelik canım kalmış zaten
bırak, harcama beni