Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 169

Bir Şehri Bırakmak

Bu şehirde yağmur altında dolaşılır
Limandaki mavnalara bakıp
Şarkılar mırıldanılır geceleri.
Bu şehrin sokakları çoktur,
Binlerce insan gelir gider sokaklarında..
Her akşam çayımı getiren
Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen
Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir.

Bu şehirdedir
Valsler, foksrotlar altında
Suman'dan, Bramsdan
Parçalar çaldığı zaman dönüp
Bana bakan ihtiyar piyanist.

Doğduğum köye müşteri taşıyan
Şirket vapurları bu şehirdedir.
Hatıralarım bu şehirdedir.
Sevdiklerim,
Ölmüşlerimin mezarları.

Bu şehirdedir işim gücüm,
Ekmek param.
Fakat bütün bunlara mukabil
Yine budur başka bir şehirdeki
Bir kadın yüzünden
Bıraktığım şehir.

HASRET

Adını hasret koydum gülüm
Sen yoksun ondandır gülüm
Vazgeçmek istedim olmadı
Adın hasret olsun be gülüm

Gidişin dönecek gibi değildi
Hasret bıraktın o gülüşlerine
O derinden bakan gözlerine
Adın hasret olsun artık gülüm

Sana nasıl da hasretim gülüm
Gülümü ararım, nerede gülüm
Beyhude geçiyor benim ömrüm
Adını hasret koydum ben gülüm

Ümitlenme boşa, bekleme dediler
Bu gardan sevdan geçmez dediler
Gönlümdeki ateşi söndüremediler
Onun için hasret koydum be gülüm

Kanadı kırık gönlümü saramadılar
Delisin sen deyip beni alaya aldılar
Boynum bükük, harında bıraktılar
Ondan adını hasret koydum gülüm

Sen yoksun hasretin hiç çekilmiyor
Şu deli gönlüm sensiz yapamıyor
Hasretten başka ad aklıma gelmiyor
Onun için hasret koydum be gülüm

Gece olunca dertlerim başlıyor
Hasretin beni derinden yaralıyor
Neden gelmiyorsun aklım ermiyor
Ondan adını hasret koydum gülüm

Hasretin kor alev, sardı her yanımı
Dönüşü olmayan bu kara sevdamı
Hasret olmasında ne olsun, yalan mı
Onun için hasret koydum ben gülüm

Boşuna umutlanma bile diyemezsin
İyi bilirim sen beni asla sevemezsin
Benim çektiklerimi sen hiç bilemezsin
Ondan hasret koydum adını gülüm

Önceleri senden çok umutluydum
Sana tertemiz aşkımı sunmuştum
Senin aşkından güller gibi soldum
Adını hasret koydum senin gülüm

Kader ördü ağlarını, hasretim oldun
Geceleri yanımda seni aradım yoktun
Yaralı gönlümün özlemi sen olmuştun
Onun için hasret koydum be gülüm

Çıkaramadım seni yalnız dünyamdan
Seni öyle sevdim ki, sanma yalandan
Şahidim olsun bana, o yüce yaradan
Hasret oldun, sevdim seni canımdan

Yokluğun ölüm, ne yokum ne varım
Dayanacak gücüm bitti ne olur canım
Bırak şu inadı gel artık, kalmadı halim
Gel de bitsin artık bu hasret, cananım.

Yetim Kalır Aşk

Satır arası sevdalarda yorgun yüreğim,
Cümlelerim üşür, yüreğim titrer bakışlarında,
Yazılmamış şiirlerimin arasında sıkışmış
Vurulur sırtından masum sevda.
Acı verir mısralar
Yetim kalır aşk.


Kırılgan sessizliğin notasında şarkılar,
Hüzün makamında yağar geceye.
Sensizlik bestelenirken suskunluğumda,
Sarılırım sen kokan anılarıma.
Acı verir şarkılar,
Yetim kalır aşk.


Sendeydi mutluluk, yaşamak sende,
Sesinde huzur, tebessüm sende,
Baharım, yazım, sıcacık sevgi sende,
“Seni seviyorum” derken, anlam sende,
Artık viraneyim olmadığın yerde.
Acı verir sensizlik,
Yetim kalır aşk.


Oysa tutunmuştum yüreğinden hayata,
Kopmaz koparamaz sanmıştım zaman,
Bir “hoşça kal “ kadarmış sevda,
Şimdi yalnızlığım yoldaş ruhuma.
Acı verir hayat,
Yetim kalır aşk.


Aşk dediğin ölene kadarmış,
Yaşanamasa da yürekte güzelmiş,
Aşk dediğin acı verenmiş,
İnan yüreğim kanasa da aşk sende güzelmiş.
Acı verir aşk,
Yetim kalır aşk…

BURSA DA ZAMAN

Bursa'da bir eski cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdıyan su
Orhan zamanından kalma bir duvar.
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
İçinde gülüyor bana derinden.
Yüzlerce çeşmenin serinliğinden
Ovanın yeşili göğün mavisi
Ve mimarîlerin en ilahisi.

Bir zafer müjdesi burda her isim
Sanki tek bir anda gün, saat, mevsim
Yaşıyor sihrini geçmiş zamanın
Hala bu taşlarda gülen rüyanın.
Güvercin bakışlı sessizlik bile
Çınlıyor bir sonsuz devam vehmiyle.
Gümüşlü bir fecrin zafer aynası,
Muradiye, sabrın acı meyvası,
Ömrünün timsali beyaz Nilüfer,
Türbeler, camiler, eski bahçeler,
Şanlı hikâyesi binlerce erin
Sesi nabzım olmuş hengamelerin
Nakleder yadını gelen geçene.

Bu hayale uyur Bursa her gece,
Her şafak onunla uyanır, güler
Gümüş aydınlıkta serviler, güller
Serin hülyasıyla çeşmelerinin.
Başındayım sanki bir mucizenin,
Su sesi ve kanat şakırtılarından
Billur bir âvize Bursa'da zaman.

Yeşil türbesini gezdik dün akşam,
Duyduk bir musikî gibi zamandan
Çinilere sinmiş Kur'an sesini.
Fetih günlerinin saf neşesini
Aydınlanmış buldum tebessümünle.

İsterdim bu eski yerde seninle
Başbaşa uyumak son uykumuzu,
Bu hayal içinde... Ve ufkumuzu
Çepçevre kaplasın bu ziya, bu renk,
Havayı dolduran uhrevî âhenk..
Bir ilah uykusu olur elbette
Ölüm bu tılsımlı ebediyette,
Belki de rüyâsı bu cetlerin,
Beyaz bahçesinde su seslerinin.