Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 216

Keşke


Keşke gitmeseydim senin olduğun yere,
Keşke görmeseydim seni,
Keşke sevmeseydim delicesine,
Yoksa bu kadar üzülmez acı çekmezdi kalbim,
Gözlerim her zaman seni aramaz,
Adını sayıklamazdım saatlerce,
Ama seni delicesine seviyor,
Seni sevdiğimi dünyaya haykırmak,
O ışıl ışıl gözlerine bakmak,
Her zaman yanında olmak,
Zamanı durdurmak istiyorum,
Seni çok seviyorum

Sadece Sen

Sana olan sevgimi
İliştirmeliyim gözlerine
Bana olan tövbeni unutmalısın
İkimizde öylece kalmalıyız sokakta
Sen soğuk bir kış gecesi
Ben sana üşüyen serçe
Sonra sabah olmalı
Gözlerinde uyanmalıyım
Yepyeni bir güne
Ne bir ah olmalı dilimde
Ne de bir günah kanımda
Sadece sen olmalısın
Sadece sen benim yanımda

Ah Çocuk

Ah… çocuk
vakitsiz açan
bir çicçek tarlası gibi
yüreğin

beyaz kardelenler
sarı papatyalar
bükmüş boyunlarını
ip – ince boynundan
güneşe bakıyorlar

her iç çekişte
dünyanın bütün çiçekleri
kanamada
bütün kuşları havalanmada

umudun evi yok
sevincin adresi
ah… neylersin çocuk

ah…. çocuk
vereceksen
rüzgarlara ver sesini
tomurcuklara ver
baharı muştulasın yarınlara

benim yıldızım yitik
yıllarım yorgun
ne yaşadıysam dünyada
ince sızı yoksulluklar örter
ince sızı dostluklar

mümkünü yok artık
gittiğim her yere
soluk yüzünü taşıyacağım
ve seni her düşündüğümde
çağımın utancını yaşayacağım

ÖZLEDİM SENİ..


özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
'git artık' demek
'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa'
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....

Hangi Kente Kaçsam
Yağmurlarla gelirdin hep
bakışların daha bir hüzünlenirdi
yıllar oldu gözbebeklerinden öpmeyeli
biliyor musun hiçbir şey unutulmuyor
hele o sarışınlığının kokusu...
yıllar oldu... daha dün gibi ama
anıları kül edip gömemedim seni öldüremedim
yaşanmış şeyler yaşanmamış sayılmaz ki
gençliğimin en yaşanmış dilimini silemem ki
öyle çok şey öğrendim ki ama hep İzmir'de
inançlarımın birer birer yıkılışını seyrettim çaresiz
şiirler artık iğreti, felçli ve şiirsiz
eskidikçe eksiliyorum kendimden uzaklaşıyorum
zaman geçmiyor sanki ben hep aynı yerdeyim
durmadan çoğalan uzlaşmaz çelişkilerdeyim
hangi kente kaçsam sen de gözüme kaçıyorsun
seni çoğaltırken içimde darmadağın oluyorum
o arkaik kentin bildik sokaklarında kayboluyorum
gözetlenen tenha sokaklarda sarışınlığını buluyorum
yalnızlığımız gizli sevişmelerimiz kederli akşalarımız
ve hüzünlü şarkılarımız yankılanıyor o kokulu körfezde
bıyıklarımı çekiştirip durunca sen de tırnaklarını kemiriyorsun
ne yazık artık birbirimize kızamıyoruz
bir aşkı yasallaştırmak ne zormuş meğer

ben seni ertelenmiş yaşanmamışlıklarla saklamıştım
paslı ve kanayan şiirlerde
paramparça uykularda buluyorum artık seni
ne denli sulasam da birer birer soluyor saksı çiçeklerim
birlikte dolaştığımız deniz kıyılarında
ölü martılar buluyorum artık ne tuhaf
okul duvarlarına yazdığımız yazılar silinmiş de
sahildeki ayak izlerimiz silinmemiş ne tuhaf
artık kan, gözyaşı ve keder bulaşıyor gecelere
şimdi gözlerin eskisinden daha hüzünlü
şimdi gözlerin eskisinden daha çekik ve dalgın
ağlamaklı ve umarsız gözlerine
öpücükler konduramıyorum ne acı
hep o dalgın ve hüzünlü gözlerine ağlarım
bir türlü tükenmeyen gecelerime çığlık çığlığa giriyorsun
çaldığım yaralı ıslıklar gözlerini anlatır hep
gözlerin hala ilk günkü gibi utangaç mı?
devriyeler gezer düşlerimde uykularım kana bulanır
dostlarımı şiirlerimde saklıyorum
gözlerin şiirlerimden çıkmıyor
o işgalci gözlerinin gönüllü kölesiyim

konkunç yanılgılar yenilgiler
kısır döngülerde tükeniyorum
çürümüşlüğün ortasında gözlerine tutunuyorum

KİMİ SEVSEM SENSİN


her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor
* * *

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

Habersiz Gel

Bir akşamüstü gel, habersiz gel
Gün dağlardan giderken
Kendin bile duyma ayaklarının sesini
Ne umudum kaldı ne sevincim hiç direnmem.

O gece gökyüzü
Bir yıldız çayırına dönsün
Uzak kırlarda güz çiçekleri
Son güller açsın bahçelerde.

Her ne zahmetse bir kadın da
Geç bir saatinde gecenin
Balkonunda bir sigara içimi
O yıldızları izlesin.

Dostum filan yoktu, kimim vardı ki
Darbelerin bunalttığı
İnsanların telle, iple
Boğulup da ormanlara
Çukurlara atıldığı
Bir ülkede yaşadım
Ve krallığında çalınmış paranın.

SONSUZLUĞA ÖZLEM
Anlamsızlıklar denizinde kulaçlar atıyoruz belirsizliğe
Sabah hemen geceye dönüyor.....
Sevgi yok, kapanmış son sayfası gönül kitabının
Tadı, tuzu kalmamış zamanları yaşasak ne olacak
Bir ipmi dolasak boynumuza, yoksa bir kutu ilaç mı....
Kim karşılar bizi oralarda? Yıllar önce gidenler mi
Ağıtlar yakılır mı, göz pınarları kurur mu peşimizden
Yok etmek mümkünmü geride kalanların hüznünü
Görmeseler cansız bedeni bulamasalar değişir mi düşünce
Bir umut belki kalbin bir köşesinde
Döner bir gün dönecektir, avuntuları sarar mı geridekileri
Görmeyince zaman küller mi yürekte yanan ateşi