Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 230

Deniz Kiyisindaki Deniz



Çok tanidik bakiyorsun bana deniz
tipki çocuklugumda baktigin gibi
çok tanidik bakiyorsun
sen o denizin kiyisi misin
yüzün biraz degişmiş, kokun da
yine de sensin tanidim
şu sari, şu mavi, şu beyaz sandal
o zaman da dururdu üzerinde
yine duruyor, beyaz olaninda
küçücük bir çocukken çekilmiş
bir resmim var siyah beyaz
kardeşlerim, arkadaşlarim ve ben
hepimiz çocuk, kürekleri kim çekerdi
resimde görünmüyor
kiyidaki midye kabuklarini
ayni dalgalar getirmiş
duymak istemedigim kokular içinden
tanidik kokunu ayiriyorum
nefesimi içime çekerken
kiyilarinda masalari, sandalyeleri
tahta olan, çay bahçeleri vardi
şimdi de var, lakin masalar da
sandalyeler de plastik artik
kiyidaki kumlarin ayni
şu sandalin gölgesinde uyuyan
küçük beyaz köpek de öyle
ne güzel uyuyor
yikik iskelenin demirlerine
takilip kalan naylon poşetler
gözümü rahatsiz ediyor çok
çünkü onlar tanidik degil
şu marti, şu karga, şu güvercin ayni
gölgesinde oturup kaldigim
salkim sögüt de degişmemiş
bir çinarlar eksik, neredeler onlar
hişirtilari kalmiş kulagimda
tek eksigin onlar olsun
üzülme deniz
ben de ayni degilim nasilsa
tipki senin gibi, uzaktan
bakilinca beni andiriyorum biraz.

Çizdim Ben ağacın resmini çizdim
hiç kimse için…
daha ne yapraklarını yapıştırdım
nede adını koydum
yemişlerinin…
onu bir anlama yakıştırdım.

Adınıza büyüyor belleğimde ağaç
başka ağaçlar doğuruyor
büyümeyi bölüşüyorlar gölgelerinde
dal-dal, yaprak yaprak öpüşüyorlar
çizmez olaydım, bizi soruyorlar
dönüp bizlere bakıyorum
dövüşüyorlar

Karmaşık Duygular


Seviyorum yine seni deliler gibi
Özlüyorum seni daha aynı dünkü gibi
Hissediyorum bana dokunan o elini
Ne olur artık duy benim sesimi

Sensizliğin acısı bitirdi beni
Eritti adeta bütün bedenimi
Şimdi anladım ben senin derdini
Tek suçum seni sevmem di

Suçum neyse çekerim ben cezamı
Yeterki bundan sonra bırak yakamı
İstemiyorum artık hiçbirşey anlatmanı
İstiyorum ömrün boyunca yalnız kalmanı

Ağlamak fayda etmez sızlanma boşuna
Ne ektiysen onu biçersin bunu unutma
Seviyorum deyip artık kendini kandırma
Aldatma kendini boşluğa bırakma

Aşkın varlığına inansaydın eğer
Hiç düşünmeden dönerdin bana hemen
Sana aşkı nasıl tarif etsem ki bilemem
Sana sevmeyi ben öğretemem

Unut artık beni unut diyorum
Çıkar aklından seni sevmiyorum
Çok acı çektiğini biliyorum
Ama seni affedemiyorum.

Göge Bakma Duragi



Ikimiz birden sevinebiliriz göge bakalim
Şu kaçamak işiklardan şu şeker kamişlarindan
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarindan
Durmadan harcadigim şu gözlerimi al kurtar
Şu aranip duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunlari da
Göge bakalim

Falanca duraga şimdi geliriz göge bakalim
Inecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlik böyle iyi afferin Tanriya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlaniyorum
Hirsizlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalim
Nasil olsa sarhoşuz nasil olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni birak göge bakalim

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göge bakalim
Tuttukça güçleniyorum kalabalik oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalniz gibi agaçlar gibi
Sularim isinsin diye bakiyorum isiniyor
Seni aldim bu sunturlu yere getirdim
Sayisiz penceren vardi bir bir kapattim
Bana dönesin diye bir bir kapattim
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmiyecegimiz bir yer begen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldim bana ayirdim durma kendini hatirlat
Durma kendini hatirlat

Karşılıksız Sevdanın Bedeli


Biliyorum beni sevmiyorsun
Kimbilir başkasıylasın şimdi
Aklına bile gelmiyorumdur
İsmim de birşey ifade etmiyordur sana
Cismim de
Hatta içimdeki kocaman sevgin de
Oysa sen benim için çok özelsin
İsmin de cismin de çok özel
Ruhumdaki ursun sen
Her geçen gün beni tüketen
Hastalık kadar ilaçsın da
Ama ben ilaç alamayan fakir bir çocok gibi
ÖLMEKTEYİM!

Sahilde Gece



Iç deniz yine çarşaf gibi
sele serpe yayilmiş..
Kiyisindaki sahil
sarilmayi
öpülmeyi beklemekte,
sabir taşindan daha çok bir sabirla

Yüksek binalarin
işiklarini yansitiyor yüzüme,
ayna gibi sular yine..
Yapraklari dökülmüş agaçlarin
kuru dallarina tutunuyorum
gökteki bir kaç yildiz
ve ufuktaki kara bulut ile
yalnizliga dem vuruyorum..
bagrima arka arkaya
vurdugum yumruklarla yine.

Acılar Denizi

Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını

Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...

Kasım Akşamları

Sensizlik mi vurdu beni
Bilmem ama bu rüzgarlar yordu
Beni
O soğuk kasım akşamlarında
Unuttum gülüşünü
Kimsesizliğin yanı sıra birde
Sensizlik çöktü gözlerime
Ve sen gittin gideli ellerim
Ne kadar da soğuk
Gözlerim bomboş bir ayna kadar
Sessiz...