Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 231

Kaybedilmiş Kumsal


Evim yok benim biliyorsun
Hergün oradan oraya gidiyorum
Çoğu zaman kumsalda yaşıyorum
Her kum tanesi kadar
Acılarımı biriktiriyorum
Adınıda koydum kumsalın
Adını koydum ama ben kendi adımı bile artık bilmiyorum
O kadar derbederim ki
Hiç umudu beklemiyorum
Ama belki bir gün gelir
Bir küçük kayıkla beni burdan alırsın
Açılırız maviliklere
Ben seni herkesten farklı yaşıyorum
Yani yanımda yoksun ama
Sen yanımdaymışsın gibi davranıyorum
Biliyorum gelmeyeceksin
Ama seni bu kaybedilmiş kumsalda bekliyorum
Eğer gelirde beni bulamazsan
O zaman anlaki bende kendimi bu kaybedilmiş kumsalda
Bu denizde
Bu kumların arasında
Arıyorumdur

ACIMIN SOYADI


Irmağın söğütlerin sesiyle
Söylüyorum bu şiiri
Senin o kırılgan sesinle

Badem çiçeklerine
Sabahın ilk ışıklarına
Dönüştürüyorum hüznümü
Hüznümü ve acımı
Öfkemin karanlığı
Korkutuyor beni

Bir orman çiziyorum
Sesime kattığın sevinçle
Yalnızlığımın üstüne
Kıyımlar yaşamış yalnızlığımın
Kuşları unutmuyorum
Ve su başlarını
Bir geyiğin avcısına bakan gözlerini

Sevgimin silgisiyle sildim öfkemi
Öfkemi ve acımı
Yerine yeniden adını yazdım
Adın acımın soyadı

Aysel Git Başımdan
aysel git başımdan ben sana göre değilim
olümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan istemiyorum
benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
dağıtır gecelerim sarışınlığını
uykularımı uyusan nasıl korkarsın
hiçbir dakikamı yaşayamazsın
aysel git başımdan ben sana göre değilim
benim için kirletme aydınlığını
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen hemen düşürürsün
gözlerim hızlandırır tenhalığını
yanlış şehirlere götürür trenlerim
ya ölmek ustalığını kazanırsın
ya korku biriktirmek yetisini
acılarım iyice bol gelir sana
sevincim bir türlü tutmaz sevincini
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ümitsizliğimi olsun anlasana
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

sevindiğim anda sen üzülürsün
sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
uzak yalnızlık limanlarına
aykırı bir yolcuyum dünya geniş
büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
sakın başka bir şey getirme aklına
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan seni seviyorum

yorgun vücudumu sersem de geceye
gayrisafi hafsalam baki kalmaz kimseye
şiirden öte köy yoktur dersem de yalandır
benim zaten her yana uzuyor ellerim

batan her şilepte yitirdim bir başka yanımı
ne ömür zaman gibidir ne zaman ömür gibi geçer
unuttuğum ne çok şey var anımsadığım
kovuldum da her aşkın yurdundan
kendime bir yurttan sesler korosu kurdum

her insan biraz da annesinin yüzüdür
kırık camlarda canlanır sabah
yanıtsız bir sorudur aşkın serinliği
çalan telefonlardaki kimliği belirsizlik

yalanın defterini dürdüğümden beri
adli tıp morglarına gidiyorum
ölülerin de tırnakları uzuyor
günaha da sevaba da hevesim yoktur

düşten düştüm ben
akşamüstü düştüm
kendimi gezdirdiğim kuytularda
kunduz kudurtan dizyaralarım var
bundandır iğbirar çiçekleri gibi kanamam

gecenin ucuna astım kendimi
mevsimidir kırlangıçlara ev sahipliği yapmanın

Kaybettiğimi Bile Bile


Sadece aramaksa kaybetmenin bedeli
Ararım
Düşlemek var seni hayallerimde gizlice
Ve ardından kaybetmek çığlıklarla
Seni düşünmek ve sadece seni yaşamak
Kaybettiğimi bile bile

Göz büyür bebekler kutba uçarlar
Ta oralara
Kirpiklerin bataklığında
Tuzlu, ipince
Barbarlar
Üreyen gözün altında
Hiçbir şey yapmazmış gibi sade
Bütün gün bulanık suyu taşlarlar
Kadınlar toprakla bütün
Mızraklar yağmura eş
İki dudakla yudumlanır dereler köpüren ırmak
Yer altı sularından
Kaldırım boylarında
Izgaralardan dökülen
Kükreyen barbarlar
Kimi geçirmiş meşin ceketini sırtına
Kimi çözmüş bütün düğmelerini
Kasılırken sinirli ve sabırsız
Gevşerken egemen ve alaycı
Aklın usturasından yılgın
Gizli dinler meraklısı.

Göz büyür yükselir hanlar
Büyür baş göğsün üstünde
Çürük bir yemiş gibi
Yumuşak
Damarlı
Gövdeler minicik
Ve motosikletleriyle barbarlar
Dümdüz yağlı saçlarında tüyler
Kaslarında çıngıraklarla
Göbeklerinde cami kubbeleriyle
Kasıklarından fışkıran minarelerle
Pörsümüş memelerine sokakların
Saplanan parmaklariyle barbarlar
Köylerinde sessiz, anaerkil
Kent kapılarında kızgın, yırtıcı
Tarihin anahtarıdırlar
Uygarlık ürünlerine yeniktirler
Bir bakışta görünür güzellikleri
Düzenli solukları
Geniş döl yatakları
Fokurtusu duyulur yumurtalıkların
Göz çatlar bebekler ekvatordadırlar.