Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 260

HERŞEY SENDE GİZLİ

Yerin seni cektigi kadar agirsin
Kanatlarin cirpindigi kadar hafif..
Kalbinin attigi kadar canlisin
Gözlerinin uzagi gördügü kadar genc...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kasin gözün
Karsindakinin gördügüdür rengin..
Yasadiklarini kar sayma:
Yasadigin kadar yakinsin sonuna;

Ne kadar yasarsan yasa,
Sevdigin kadardir ömrün..
Gülebildigin kadar mutlusun
Üzülme bil ki agladigin kadar güleceksin
Sakin bitti sanma her seyi,

Sevdigin kadar sevileceksin.
Günesin dogusundadir doganin sana verdigi deger
Ve karsindakine deger verdigin kadar insansin
Bir gün yalan söyleyeceksen eger
Birak karsindaki sana güvendigi kadar inansin.
Ay isigindadir sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldigin kadar ona yakinsin
Unutma yagmurun yagdigi kadar islaksin
Günesin seni isittigi kadar sicak.
Kendini yalnız hissetigin kadar yalnizsin
Ve güclü hissettigin kadar güclü.
Kendini güzel hissettigin kadar güzelsin..

iste budur hayat!
iste budur yasamak bunu hatirladigin kadar yasarsin
Bunu unuttugunda aldigin her nefes kadar üsürsün
Ve karsindakini unuttugun kadar cabuk unutulursun
Cicek sulandigi kadar güzeldir
Kuslar ötebildigi kadar sevimli
Bebek agladigi kadar bebektir
Ve herseyi öğrendigin kadar bilirsin bunu da ögren,
Sevdigin kadar sevilirsin...

Belkide Haklısın

Hiç düşündün mü seni seven ne halde
O her gece ağlıyor sessizce
Seni arıyor gözleri her gittiği yerde
Belki de haklısın kendince.

O seni çok sevmişti hala seviyor
İmkanı yok seni unutamıyor
Anıları silip bir kenara atamıyor
Belki de haklısın kendince.

Sen onu bırakıp gittiğin halde
O sevmeyi seçti yinede
Hakettimi bunları o sence
Belki de haklısın kendince.

Biliyor musun o senden vazgeçemiyor
Her tanıdığına her yakınına seni soruyor
Kimseye söylemiyor ama o seni çok özlüyor
Belki de haklısın kendince

Hiç beklememişti bunu senden
Acı çekmeyi seçmeni, sevmek dururken
Peki ya hiç mi sevmedin onu sen
Belki de haklısın kendince.

O sensizliğe uzun zaman alışamadı
Seni düşünmeden bir saniye bile yaşayamadı
Sensizlikten gözleri hep yaşlı kaldı
Belki de haklısın kendince.

Ama yine de kırgın değil sana
Umutlu gözlerle bakmıştı hep sana
Başka şey düşünmedi asla
Ama son verdin sen bu aşka.

O seni öyle çok sevmişti ki
Dünyalara değişmezdi seni
Hele o insana hayat veren gözlerini
O her gün yine de tutuyor ellerini.

Ne yapalım buraya kadarmış demek
Sen hiç düşünmedin sonsuza dek sevmek
Aşk değildir hep mutlu olmak biraz da acı çekmek
Ama yine de unutma o seni daima sevecek.

Ne olurdu birlikte göğüs gerseydik tüm zorluklara
Aşamayacağımız engel yoktu inansaydın bana
Ama sadece benim çabalamam ne fayda
Belki de haklısın kendi yaşadığın o masum dünyanda.

Gökkuşağı



Sen bir gökkuşağısın rengarenk
Her yağmur yağışında ortaya çıkıyosun
İşte ben bu yüzden yağmurları seviyorum
Sırf seni görebilmek ümidiyle dışarıda geziyor
sırılsıklam oluyorum
Gözüm hep gökyüzünde
Ne zaman ortaya çıkacaksın diye seni arıyorum
sonra çıkıyosun uzaklardan rengarenk
Sana ulaşmak için hamle yapıyorum
Ama seni yakalayamıyorum, sana dokunamıyorum
Ulaşılması imkansız bir yerdesin
Sana geliyorum benden kaçıyorsun
Koşuyorum nefesimin yettiği kadar ama nafile
Ben koştukça sen uzaklaşıyorsun
Sonra güneş çıkıyor, ortadan kayboluyorsun birdenbire
İçimi bir hüzün kaplıyor, yağmur oluyor gözyaşım
Düşen her damlada seni arıyorum
Ama bulamıyorum seni, bulamıyorum
Asla umudumu kaybetmiyorum
Nasıl olsa yağmur yine yağacak
gene ortaya çıkacaksın
Biliyorum ki birgün, evet birgün
O rengarenk bedenine dokunacak
Sana ulaşacağım!...

Yüreğim Çarmıha Gerildiği An


an olur
belirsiz fırtınalarda uçuyorum
yüklü miktarda toz bulutu
kervan döner yörüngemde
sonra rotamı şaşarım
kanatlarım tutmaz uçurumlara düşerim
ve bir kuş ölür içimde

an olur
şafak vakti tan kızıllığında
şafağın çıplak sessizliğinde
vakit üç buçuğa üç kala
zelzele dipten vurur yüreğimi
sonra nefesim daralır
içimde bir çocuk ölür ecelsiz
bir çocuk bir çocuk bir çocuk daha...

an olur
bir kervan geçer
talana uğrar toprak anam
dağlarım toz duman
kan ter içinde kentlerim
ve duygularım dar ağacına çekilir
bir yanım ölür çocuksu
ve bir aşk ertelenir yaşamdan

an olur
öfkem patlar and içerim
sorgu odalarında alırım soluğu
dört yan beyaz duvar
çarmıha gerilir düşüncelerim
beton üzerinde bedenim üşür
ve kan düşer mevsime
umut başka bahara kalır
mısralara hüzün düşer
ve bir mevsim böyle gider

an olur
fırtınalar diner
yırtılır perdeleri karanlığın
gün doğar güneş açar
baharı coşar yüreğimin
renk cümbüşü güller
bir sevda açar
sonra sen doğarsın içime
ve böylece yol alırım
nice yeni baharlara
FUAT DOĞAN

Ben " Bu Kadar" Sevmeyi Senden Öğrendim


yüreğimi hüzünlerden süzer sensiz zamanlar
gölge düser günüme
gecem yıldızsız kalır
ince ince yağar içimde acı
yaşanan ne varsa aşka dair
sırılsıklam ıslanır..

ben "bu kadar" sevmeyi senden öğrendim
türkü türkü yanmayı senden..
özlemin kör bıçağı keserken yüreğimi,
senden öğrendim
ölüme bile meydan okumayı
severken...

Al Beni..

Bir damla suya hasret
Kurumuş bir dal gibiyim sensiz...
Dalgalara kapılmış,küreksiz,dümensiz
Bir sal gibiyim sensiz...

Dinle sevdiceğim , gözbebeğim , tatlı dillim ,
Bu belki de sana son seslenişim .
Al , al beni , tut elimden , al yanına.
Sar , sar beni , sar beni , acılarla...

Çok uzaktan gelen bir ses,
Sanki senden haber gibi bana...
Akşam vakti dönen kuşlar,
Sanki benden cevap gibi sana

Dinle sevdiceğim , gözbebeğim , tatlı dillim ,
Bu belki de sana son seslenişim .
Al , al beni , tut elimden , al yanına .
Sar , sar beni , sar beni , acılarla...


Barış Manço