Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 33

SEVEBİLİR MİSİN?

..........................................Hep Gecelerde Aradım Seni, Deliler Gibi,
..........................................Yıldıza, Mehtaba Sordum Seni,
..........................................Sanki Cevap Verebileceklermiş Gibi,
..........................................Ölümüne Sevdim Seni,
..........................................Her An Canımı Verecek Gibi,
..........................................Haydi Söyle,
..........................................Sende Seni,
..........................................Benim Seni Sevdiğim Kadar Sevebilir mi sin?

Ölüme Giderken Bile Hep Seni Andım,
Şiirlerime Bile İsmini Yazdım,
Bir Tek Gülüşüne Binlerce Sayfa Harcadım,
Senin Adın Aşk,
Ben Aşkı Sevdim ve Hep,
ve Hep Aşka Yazdım,
Beni Sevmediğin Anlarda Bile Ben Seni Sevdim, Ya Sen!
Söyle,
Sende Seni,
Benim Seni Sevdiğim Kadar Sevebilir mi sin?

..........................................Kurşun Yarasından Ağırdı,
..........................................Bendeki Sensizlik,
..........................................Fırtına Öncesiydi,
..........................................Bu Derin Sessizlik,
..........................................Aşikar Sevdamızın Bir Sırrıydı Tarifsizlik,
..........................................Ölümün Bir Son Değildir,
..........................................Ölümdür Bana Sensizlik,
..........................................Ne Olur Söyle,
..........................................Sen de Seni,
..........................................Benim Seni Sevdiğim Kadar Sevebilir mi sin?


Ayhan UÇAR

SUSARAK

Güneş altında söylenmedik söz yokmuş..
Bu yüzden geceleri söylüyorum sevdiğimi..
Ne gece ne gündüz yokmuş söylenmemiş söz..
Bende söylenmişleri söylüyorum yeni biçimde..


Hiç bir biçim kalmamış dünyada denenmedik...
Bende susuyorum sevgimi saklayıp içimde....
Duyuyorsun değilmi suskunluğumu nasıl haykırıyor...
Susarak sevgisini ilan eden çok var sevgilim ...
Ama bir başka seven yok benim sustuğum biçimde

BİR GÜN

Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, açıl
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse
Bil ki SENİ SEVİYORUM

GÜN GELİR
Sana inat seni seviyorum
Sende beni buluyorum
Gözlerimi her açışımda
Seni görüyorum.

Kimi zaman seni yıldızlara soruyorum
Kimi zaman soracak kimseyi bulamıyorum
Gün oluyor sana ağlıyorum
Gün olur benim olursun diyorum.

Bak susuyorum sana
Göz pınarlarım kurumakta
Yüreğimdeki acıyı bir tek sen dindire bilirsin
Ve beni gün gelir anlıyabilirsin...

Bir yerlerde tıkanıp kaldıysa hayat, soluk almak güçleştiğinde,

Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını,

Dağlara dönmeli yüzünü insan.

Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak;

Yeni insanlarla 'tanışmalı, yeni kesifler yapacak....

Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa,

Gerçekleştirmeyi denemeli!

Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını zamanın bir nehir,

Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini
anlamalı.

Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler,

Her aksam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa,

Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri;

Küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip

Servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş
gözlüklerini;

Gördüğünü hissedebilmeli!

Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,

Değerli olabilmeli hayat!

İlla büyük acılar çekmemeli, küçük mutlulukları fark etmek için!

Başkasının yerine koyabilmeli kendini;

Ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!

Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!

Şu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı;

Sevgisiz, soysuz kalarak!

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,

Derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine...

Günesin doğusunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı
saçlarını...
Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna; fırtınada boranda;

Öfkesine, isyanına ortak olabilmeli doğanın!

Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği;

Bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli!

Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu

Olmayı beklememeli!

Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı;

Bir fırsat yasamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı!

Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç

Çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı
bilmiyorsan,

Neşesizdir kahkahaların;

Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların...

Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi
unutmamalı!

Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak
için...

Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,

Söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli!

Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere...

Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları, aynı
bahanelerle tekrarlamaması için!

Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak!

Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak!

Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi;

Ama, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin
sevdiklerinin;

Zaman bulabilsin;

Bir teşekkür, bir elveda için...

Yasam dedikleri bir sınavsa eğer;

Asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;

Ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark
edebilmeli insan!

Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...

Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı...!



Can Dundar

Türk'ün Zafer Çağları

Hey, nerde o çağlar ki ufuklar yolumuzdu,
Her cepheye ak saçlı zaferler kılavuzdu!
Destanları yazmış nice ok terkeşimizde
Baştanbaşa tarihi sürürdük peşimizde!
Titredi ufuklar, Batı oynardı yerinden
Geçtikçe alev nallı kır atlarla Budin’den.
Korkuydu o yerlerde her an yüklü küpeşte
Kaç çağ bu akından sese hüngürdedi Peşte!
Her kıt’aya sarkardık ufuktan doludizgin,
Enginde parıldardık alevler gibi keskin.
Bizler ki zaferlerle çocukları gibi şakrak.
Bizler gibi yoğruldu akınlarla bu toprak!
Bizler ki alev nallı, uçan atlarımızla
Tarihe gömüldük yaşayan adlarımızla!
Yollar yarışır bizle, al atlar köpürürdü
Yollar bizi sonsuzluğun aşkıyla bürürdü!
Ürkerdi akınlardan o dikbaşlı sınırlar,
Topraklar alev nallarımızdan ısınırlar!
Vurdukça uğuldardı kızıl taşlara güm güm;
Rüzgâr gibi her devri döven koskoca gürzüm!
Kaç çağ atamın kalbine nabzoldu zaferler,
Heyhey, diye vurdukça inilderdi bu yerler!
Gün karşı yamaçlarda döner biz savaşırdık
Erlerle göğün altına tarihi taşırdık.
Dünyayı dolaştık kaç asır dört nala bizler
Kalyonlara baş eğdi o heybetli denizler!
Yorgun gece parlarken uzaklardan ışıklar
Yüzlerde serinlerdi savaştan kırışıklar..
Gümbürderdi her mevsim akınlarla bu yurdum,
Kaç devri kuşattım, ben o kaç devre buyurdum!
Hey, nerde o çağlar, kanı ırmakla karışmış,
Tarihi saran bayrak akınlarla yarışmış!
Kaç yıl atamın gönlüne ses verdi bu dağlar,
Hâlâ onu anlatmada… Hey, nerde o çağlar!
Hey nerde o çağlar ki ufuklar yolumuzdu,
Her cephede ak saçlı zaferler kılavuzdu!