Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 379

Anlayacaksın

Çok acı çekiyorum çok!
Ahvalimi anlatacak hal kalmadı bende;
Ektiklerimi biçiyorum belki de,
Ahını almadım kimsenin amma!
Çekeceğim varmış deyip, atıyorum kalbe..

Şiirlerimin faydası yok artık! Yok!
Kalemden düşen damlaları toplayamıyorum,
Nasıl anlatmalı, ne yapmalı sana?
İçim acıyor, kanıyor; kendimden çıktım
Meçhule kayıyor yıldızlarım..

Çok sevmiştin beni çok! İnandım sana;
Ben seni sevmeyi beklemedim ki,
Bilmiyordun içimden sana akan sevdayı,
Göremiyordun gözlerimden dökülen volkanı..

İncinirsin diye dokunamıyordum
İçimde fırtınalar koparken bile,
Alevlerim seni yakmasın diye
Tutamıyordum ellerini
İçimde çağlayanlar akarken bile..

Deli dolu sevilerimde saçını okşarken,
Ormanı yalayan rüzgar gibiydim;
Dizlerimdeyken başın anlayamazdın
Ne sahillere vururdu dalgalarım..
Bilmezdin yüreğimi nasıl dağladığımı,
Göremezdin! Dizimdeyken başın
Nasıl ağladığımı..

Utangaç biraz da mahcuptum,
Bilemezdin görünüşümün altındaki benin
Canın için attığını;
Uğrunda fedalara nefer olduğumu,
Yanında heyecandan bedenimin tutulduğunu
Anlayamazdın..
Anlayamazdın yağmurla yarışan yaşların
Bedenimden yüreğime süzüldüğünü,
Bu canın seni ne çok sevdiğini
Ve senin bu sevdaya yetişemeyeceğini
Anlayamazdın..

Sana göre seven sendin; sevildiğini göremedin!
Tutsaklığa eş tutulduda gönül adamın,
Vazgeçmek sana kolay geldi
Önündeki engeli geçemedin..

Hep sen vardın içimde, ben senin içindeyken,
Yaşamadım kaybetme korkusunu,
Yaşamamıştım da, sende görmedin
İçimdeki haykırışların sana dokusunu..

Anlayacaksın! Anlatacağım bu kalbin
Sana attığını,
Sensiz tüm yolların tıkandığını,
Güneş bile bilmeyecek sabaha uyandığını,
Anlayacaksın, anlatacağım sana..

Benden arta kalan bir hayat bırakacağım,
Çok geçmeden içimdeki fırtınaya
Teslim olacağım,
Çekeceğim yaralı bakışlarımı üzerinden,
Ben ölmeden anlamayacaksın sana olan sevdamı,
Anlayamayacaksın..
Gülüşlerine keder düşmesin bahar bakışlım;
Ben ölüme gidiyorum! Anlatsın sana sevdamı diye..

Ben sen gibi değilim!
Sevdim mi sonuna kadar severim;
Candan bile vazgeçerim,
Sana ne ifade eder bilmem amma,
Ben sevdim mi ölümüne severim..

Hoşçakal bitanecim!
Yüreğinin olmadığı dünya dünya değil,
Bir gün bir hayal omuzuna dokunursa
Sevdamı düşün! Düşün ve önünde eğil..

Derin kahkahalarının arasına sıkıştır beni,
Göreceksin ki,
Işıldayan ömrünün bekçisi olacak hayalim,
Umutlarına can titretecek benden kalanlar,
Hatıralarım hayat verecek sana..

Bir candan vaz geçsem ne olur?
Sana adanmayan can can değil ki!
İki dünyadan birini seçsem ne olur?
Sensiz dünya dünya değil ki..

Sana değerdi ağlamalarım, haykırmalarım,
Sende değerini bil artık! Ne olursun?
Uğruna can verilecek kadar sevilen kadın!
Seni çok sevdim çok!

Seni Arıyorum

Bir sevgi arıyorum
Isınmak için
Bir aşk arıyorum
Yaşamak için

Ekmeğimi bölüşecek
Yudumu paylaşacak
Bir ömür arıyorum.

Sevgi aşk bir ömürde
Paylaşacak seni arıyorum.

Sıcak bir el istiyorum
Tüten bir baca
Yanan ışıklar
Kapılar, kapılar ardından
Sen ol istiyorum..

Sevgi aşk bir ömürde
Paylaşacak seni arıyorum..

Emret Komutanım

Askeriyeden bir ses kulağımda
Sudan çıkmış balığın hikayesi
Altıya bir çakı gibi yanımda
Fısıldar durmadan bir hayat dersi...

Kopar serhattan fırtına güneye
Kuzeyden kopar karayel teröre
Süre gelen kavgaya yaş dökmeye
And içmiş karış karış yöre yöre...

Er yedi bin iki yüz altmış iki
Ömer Yıldıztürk Edirne tekmili
Emret komutanım ben deniz baki
Verin emir! Gözlere çektim mili...

Hangi tepe,hangi dağ,vatan borcu
Bana ver şahadet şurubundan bir
Damla,bir kurşun boşalt,bitmez sancı
Af et,düşmana bu sinir ve kibir...

Uyan Mehmed'im ne söylenirsin?
Ben rüyalarda vatanı görmekteyim
Sakin ol! Nedir bu hırs,nedir bu kin?
Ben hududa bayrağı dikmekteyim...

Gece nöbetteyim üç beş gibi
Gözbebeklerim soğuktan yanmakta
Her askere olmaz hudut nasibi
Aklımın bir köşesinde yazmakta...

Emret komutanım,feda vatana
Bu can feda olsun bayrağımıza
İmandan habersiz toprak satana
Cenk edelim durmadan pervasıza...

Emret komutanım,savaşa geldim
İlk mermi atmak,son damla görmek
Bedenimden kanımı azad ettim
Vatanın bekasına kanım dökmek...

Vedalaştım gelecekle,geçmişle
Şerefli hizmete tek borcum benim
Emir ver! Yok olsun dağlar tekbirle
Şad olsun emrinle aciz kaderim...

Kaderim cihatsa ben hep gülerim
Gülerim yare hizmete Şırnak'ta
Emret komutanım,dara düşerim
Hırsımdan yedim,kalmadı tırnakta...

Gönüllüyüm ben çekmeye bir cefa
Girerim en ağır sorumluluğa
Yeter ki milletim çeksin bin sefa
Korku veririm bedbaht korkuluğa...

Dökmeyin gözyaşı,yakmayın ağıt
Düşersem toprağa,olursam şehit
Cebimdedir şiirim,beyaz kağıt
Son sözü yazdım,şehadet ve tevhit...

Emret komutanım,emret hep bana
Emrine itaat,bayrağa saygı
Ben zorluğu içerim kana kana
Vatan sağ olsun! Olmaz bende kaygı...

Belki Birgün

Belki birgün anlarsın, niye geliyorum buralara...
Biliyor musun şuan da nerdeyim.?
O her sabah güneşin doğuşunu izlediğin yerdeyim.
Derin bir sessizliğin tam ortasında,
etrafıma bakıyorum şimdi.
Ve herşey bıraktığımız gibi duruyor oda da.,

Dolapda asılı elbiselerin,
Yerlere saçılmış resimlerin.
Doğum günümde aldığın hediyelerin,
Hepsi bıraktığımız gibi burada.
Sanki, herbiri yeniden hayat bulmak istiyor gibi,
Sanki geliceğimden haberleri varmış gibi,
Hatta birazdan, seninde içeri girmeni bekliyorlarmış gibi,
Öylesine canlı, öylesine güzel duruyorlar ki,
Sanki, daha dün akşam burdaymışız gibi.

Ağlamıyorum artık, ağlamıcam da,
Titremicem, buruşturmucam dudaklarımı,
Resimleri sayfa.. sayfa çevirmicem artık birdaha.
Gözyaşlarımı akıtmıcam albümlerin üzerine bundan sonra.

Belki birgün, ansızın çıkıp gelicekmişsin gibi hazırlık yapmıcam.
Düzeltmicem üstümü başımı, taramıcam saçlarımı.
Aynanın karşısına geçip, karşımda sen varmışcasına,
yapmıcam artık o provaları, bitiricem artık bu tiyatroyu.

Nekadar yapmacık gelsede sana söylediğim “ Seni seviyorum” kelimesi
Nekadar soğuk vede güvensiz gelsede bakışlarım,
söylemicem artık sana hissetiklerimi,
biliyorum çünkü,
Söyleyemicem.

Her zaman bozuk plak misali,
çevirip çevirip başa sardırıyorum o şarkıyı şimdi.
Evinizin balkonunda kaçamak,
utangaç vede çocuksu bakışlar altında,
sürdürdüğümüz o dansı düşünüyorum da şimdi…
Unutamıyorum ki, her zaman aklımda..

Şimdi biliyorum, tutmucam ellerini,
“Sarılmıcam sana” diye, kızıyorum kendi kendime.
Biliyorum şimdi tutamıcam,
koklayamıcam o yosun saçlarını,
çekemicem içime.

Belki birgün hissedersin zamanı geldiğinde,
şayet buralara yolun düşerse.
Belki bir arabanın camından seyredersin,
dalar gözlerin belki sahilin bir köşesine.
Tutamazsın belkide gözyaşlarını,
titrer ve buruşturursun dudaklarını.
Boynunu büker, saklanırcasına birilerinden,
pusarsın hemen arabanın içine.
Belki biran gelir, nefret edersin kendinden,
Aklına gelir de “ Keşke terk etmeseydim seni sebebsiz yere “
dersen birgün..
Belki birgün pişman olursun yaptıklarına da,
ağlarsın dimi ozaman benim yerimede.?

Ağlar mısın.?

Artık ağlayıp sızlasan da,
Diz çöküp önümde yalvarsan da,
'Affet beni 'deyip de ayaklarıma kapansanda
nafile...


Kaybedicek bir şey yok artık.
Kaybedileni, zamanında kazanmayı düşünmedikçe..!

Söyle Doktor

bu çarpıntı, bu ses, bu seda
en olmayacak anlarda
binlerce mil uzaklara gidişim
ve pembe rüyalarla uyanışım
her sabah
çocuksu bir coşkuyu,
heyecanı hissedişim çok yakından
hayra mı alamet, söyle doktor
devasız bir hastalığın işareti mi yoksa...

biri var, uzaklarda, insan kıvamında
her akşam düşlerime uzanan
kapatıp o güzel gözlerini,
kaçırıp tüm uykularımı
sonra da bir güzel uyuyan
şimdi ben gecenin koynunda mülteci
ve yaslanmışken tüm yorgunluklar omuzlarıma
duyduklarım onun ayak sesi mi
çölsüz bir şehirde
serap mı görüyorum yoksa

kaç zamandır kalbim çıldırmış halde
kandan başka bir şey veriyor damarlarıma
bir sıcaklık var, yakıcı bir ateş
göĝ erip duruyor baĝ rımda
aldırmadan tüm çaba, yalvarmama

cigaram başka tütüyor bu günlerde
gece başka, gün başka
gerçeklerden kopuk, sanal bir dünya
sarmış dört yanımı, aklıma asi
mesken kurmuşum düş dünyasında
ve çocuksu hayallerin yörüngesinde
dönüyorum her saat, her dakika

bir özlem kıvranırken yüreĝ imde
hasret sarmaşık gibi sarıyor beni
buĝ ulanmış gözlerim tetikte bekler
söyle doktor, söyle çıldırtma beni
nedir beni içten içe fetheden
her hücreme bayraĝ ını dikip
adını söylemeyip beni kahreden...

ben böyle deĝ ildim bilirsin doktor
hiç taşmadı yüreĝ im bu güne kadar
sel suları altında çırpınmadı bedenim
dolmadı gözlerim böyle, benzim solmadı
dalmadım fersah fersah derinliklere
söyle, aşk mı benliĝ imin işgalcisi, tasası
aşk fukarası şehrin bana mirası

Varsın Yok Olsun
Ben sevgiyi ne bilirim?..
Sevince birini severim
Sevmenin, sevilmenin
Ne olduğunu bilir miyim?..
Varsın yok olsun sensizliği
Dinlediğim müzikler
Çağırmıyorsa seni
Duyduğum tüm sesler
Anmıyorsa eğer seni
Varsın yok olsun o uğultular
Kaldığım zaman ben, benle
Ormanda kuşlarla,böceklerle
Tabiattaki tüm varlıklarla
Dertleşir, halleşir, konuşurum
Konuştuklarım seni konuşmuyorsa
Kuşlar sen diye seda vermiyorsa
Varsın yok olsun o güzel! Sözler.

Var Olmak mı, Yoksa Olmamak mı

Var olmak mı, yoksa olmama mı, bütün sorun bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel,
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına,
Yoksa diretip belâ denizlerine karşı
Dur, yeter! demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece! Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü!
Çünkü, o ölüm uykularında,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felâketleri yaşanır yapan.
Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururun çiğnenmesine..

Sorma

Sensiz gecenin
Uykusu var üstümde
Altından kalkamadığım hayatın
Çaresizliğinde
Yalnızlıktaki aşkı sorma bana
Anlatmaya söz bulamam
Yüreğimi aşkınla

Sensiz geceye imzaladım..