Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 380

Ben Dostluğu

Ben dostluğu
Gölgemden öğrendim
Özlemi vuslata saldım
Sabır bende kaldı

Yüreğimi yıllar çaldı
Çığlıklarım dağlara vurdu
Dinledi kuşlar çiçekler
Bekledim-- bekledim.

Ay geceye doğmadı
İnsanlığın önemi kalmadı

Ben dostluğu
Gölgemden öğrendim...

Bir Sevmelik Canım Kaldı

merhaba,
sıcak bir merhaba önce
geciktim
uzak yollardan geldim
bavulumda kanayan aşk yaraları
yol yorgunuyum da üstelik
kendime gelmeye çalışıyordum
bilmeden sana geldim

seni biryerlerden ısırıyor gözlerim
bu aşinalığı ruhlarımızın
miras kalmış olabilirmi
ruhlar alemindeki sevişmelerden
ellerini yadırgamadı ellerim
gözlerim kalbine değmiş sanki
biryerlerde
ellerimle koymuş gibi buldum
sıcaklığını teninin

yakınlık dediysem
çözme hemen bağcıklarını yüreğinin
oturup içelim önce
birbirimizi
bir kahve fincanında
önce bir yere yerleşmeliyim
dedim ya
yol yorgunuyum
yaralarımda bavul kanamaları

şimdi açılalım birbirimize
yüzme biliyorsan
boğulmasın biri diğerinde
kaç kulaç attığımızı hesaplamadan
bırakalım kendimizi aşk denizine

ne terazi, ne metre yaramaz burda işine
bana kaç adım geldiğini saymadan
gözlerini kapatıp yürüyeceksin
yüreğine yatırım yapacaksan
beni değil, kalbine kuleler dikeceksin

çünkü hesap işlemez aşka
bir bedene iki can sığdırma çabası bu
ben karlar altındayken sen üşüyeceksin
bir dikene bastığında benden ah işiteceksin
köklerim sende filizlenecek
ben yanacağım, sen tüteceksin

ne diyordun
kuyumcu terazisi,
metre,
üç adım

diyorum ki,
iki okyanus gibi yürüsek birbirimize
karışsak sonra
hesapsız, kitapsız
matematiğe dökmeden işi
bir savaşma değil bu nihayetinde
bir sevişme
belkide bir nebze ruhları değişme
kazananı kaybedeni yok
yeneni yenileni
bir bir berabere kalacağız sonuçta
yorma kendini
çıkacak çivisi aşkın daha çakılmadan

kuyumcu terazisi,
metre,
beş adım,
diyorsun

diyorum ki,
mantığınla sevme beni
ölçülmez aşkın boyu eni,
hele kantara hiç vurma
kasap gibi
hiçbir çengele gelemem ben
kelepçelerini çöz sevmelerinin
bir eskiciye sat terazini

kuyumcu terazisi,
metre,
on adım
diyorsun


sen trende seyahatten yanasın
güzergah ve durakları belli
oysa bir deli tay koşar içimde
dörnala
tutuşmuşsam ellerine sevgilinin
her yanım yangın yeri
cehennemine ateş olurum
cennetine mavi bir deniz
uğraşma, anlayamazsın hislerimi
bir sevmelik canım kalmış zaten
bırak harcama beni

Sus Gönlüm

Kaçıncı sahneyi oynayacaksın hayat deminde,
Say ki; bir yalana mahkum oldun, faydası yok gülmenin de,
Gör ki; o gözler başka başka nihaventlerde
Bil ki; onu unutmaya tahammülü yok ölmenin de..

Sus gönlüm! Yarım yamalak aşk yaşattın ya
Bu da gülmenin sana cevri olsun!
Durduk zamanda gözlerimi de yaşarttın ya,
Bu da ağlamanın yok yere devri olsun..

Sus gönlüm! Değerinin zulmüne dönmüş sevdan,
Ne kadir kalmış ne de kıymet görünmezlerden;
Sus gönlüm! Hayretinin seyrine dönmüş zaman,
Ne yaşanmışlık kalmış ne de yaşanacak bilinmezlerden..

Şarkılar tuz basar oldu bağrıma, ilaç ne çare?
Her notanın arkası hasret değil mi zaten?
Hangi umut sarar yaraları, faydası olur naçara?
Üç metrelik bez artık değil midir ki saten..

Atlasa boyasan kendini ne olur? Gitmiş giden,
Ne umut bekle ardından ne de gitmelere neden,
Benliğe yenilebiliyorsa duygusuz biçare beden,
Gelse bile geldim diyebilecek mi sana zulm eden..

Sus gönlüm! Sen değil misin beni veren tutsaklığına,
Kalleşlik yapmadın mı söyle! gammazlarken beni,
Sen atmadın mı beni aşkın en olmaz uzaklığına,
Beni yüreğimle öldürmedin mi? Adamdan saymazlarken beni..

Sus gönlüm! Unutacağımı bilsem bu gün veririm canımı,
Beden çürüse ruh çürüyor mu? Nasıl unuturum?
Efkarlara bular, topraklara sererim hicranımı,
Unutabilsem! Bu ruhumu da yeminle toptan kuruturum..

İki Güne Düşen Düş

Uzak durursam bu günlerde, Aralamazsam perdemi
Unutursam, sıcak bir çay demlemeyi çıktığın yolculuğa
Üzgünüm
Lal olmuşsa dilim, anlam yükleme sessizliğime
Bil ki, gözlerinin ormanında kuytulaşıyorum
Uzuyor dalgalı sulara yazdığım notlar

Uykusuz iki güne düşen, düşlerimi uyandırmamak için
Sesine hasret günler biriktiriyorum

Seni bir kuşluk vakti
Akşam dönmek üzere uğurladım
Gelirken ekmek al demeyi unuttum
Sensiz yemek yemediğimi biliyorsun
Artık akşam olmuyor
Sen gelmiyorsun ya
Güneşin ömrünü uzatıyorum
Kimse farkında değil neden bütün saatler
Sabah yedi yi gösterir

Ve ben durmadan düş anlatırım
Ayak izinde tüneyen güverci' ne
Bir gün yolu düşerse sıcak iklimli coğrafyana
Ve serinlersen, kurursa vücuduna bıraktığım ter
Bahçende ki portakal çiçeği yakarsa genzini
Bil ki oradayım, seni almaya geldim sessizce

Uzak duruyorsam bu günlerde / anla beni
Ama bil ki hayat bir haziran sabahı
Takvimlerde ki son günlerine düşen
Bir kuşluk vakti, durdu benim için
Astım vücudumu gözlerinde ki ormanlara

Sesine hasret günler biriktiriyorum şimdi
Uzak duruyorsam anla beni

Ne olur Gitme

Bir daha tut ellerimi
Sıcaklığımı hisset
Yüreğimin haykırışını duy
Bulutları kaldır üstümüzden

Yalvarıyorum - nolur gitme.

Sevgimizi vuslata bağlama
Aşkınla beni ağlatma
Bir başıma bırakıp gitme
Son olsun bu ayrılış

Yalvarıyorum - ne olur gitme..

Gel
bütün ihtişamıyla sergilenirken bahar
yeşilin tonlarına bürünürken ağaçlar
güneş ısıtırken soğuk dünyamı
bütün kalbinle bana koşup gel

karlar eriyip dağlarda, ırmak coşarken
koyunlar kuzulayıp, kuzular sevinirken
bahar ayında, yayla zamanında
bütün hüzünlerini, dertlerini bırakıp gel

yeni bir dünya kuralım seninle
içinde sevinç, mutluluk ve neşe
baharda coşan ırmaklar ile
renkte katalım mutluluk bahçesine

işte geldin duyuyorum sesini
gözlerimi kapatıp düşünüyorum seni
gerçek olup gelemesende dünyama
rüyalarla, hayallerle serap olup gel

toprağa düşerken ilkbahar cemresi
toprak bitkilerle şenlenirken
ızdırap içinde yine düşüncelerim
bana hayat vermeye gel

dumanlı dağlara karlar yağarken
güneş gizlenip gece olurken
üşürken bedenim titrerken ellerim
bir temmuz güneşi olup bana gel

mevsimler değişip bahar gelirken
toprakta tohumlar suyla erirken
hüzün mevsiminde sabah erkenden
muştularla, müjdelerle bana gel

gençlik ne çabuk geçip gidecekmiş
yalnızlıkmış kaderde buda gelecekmiş
ağlayan gözlere kanlar inecekmiş
can bedenden ayrılmadan gel

düşen düşmüş toprağa, ölenler ölmüş
hüzünlüydüm dün ve hüzünlüyüm bugün
ellerimi uzatıyorum sana son kez
bana kızarak, ağlayarak gel

İyi ki Yoksun!

Bugün aynaya baktım uzun uzun..
ve ne gördüm biliyor musun..
SENİ! ! lanet olası seni..
bana kendini bırakıp gitmişsin, tüm benliğin kalmış bende
Unutamadığım,kırgınlığım mıdır,sevdan mıdır bilmiyorum
ama unutamadığım bir şey var
İçimi kemiren uykulardan uyandıran bir şey var
Hemen her gece rüyalarımdasın
Ve inan orda bile beni üzerek uyandırıyorsun
Anlayacağın,
kendin gittin ama hayalin bile yetiyor kalbimi kırmaya
Yandığım, sana verdiğim gençliğimin yarısı mıdır,
Yoksa bir türlü gerçek olamayan hayallerim midir bilmiyorum ama
içimde yanan bişey var..
Aylar geçti yokluğunun üzerinden
Hala bir şeyler çıkıp geliyor önüme senden kalan
Hala dilim sürç-i lisan ediyor adını.
Artık seni sevmiyorum,hiç sevmiyorum,
Ama içimdeki yara kapanırken sızlıyor
Seni bir zaman için bu kadar çok sevdiğimden acıyorum ve kızıyorum kendime
Ölümlere kalkıştım ardından,
sonra
hayata tutunmak adına
insanlarla oynadım,
rezilliğe battım,
Hasta geceler geçirdim kimseler bilmedi
Ölümüne yolculuklara çıktım,
savurdum kendimi uçurumlara
Alkole teslim ettim bedenimi
bilmezsin sen,ben gün gün
ölmekteyim,öldürmekteyim kendimi.
Sana verdiklerim için kendimden intikam alıyorum artık..
Bir zaman öyle yadırgadım ki kendimi;
Ellerim benim değildi,
gözlerim görmüyordu,
akşamları yastığa koyduğum baş
benim değildi..
Banyo yapamadım haftalarca
o su değen vücut benim değildi..
İçimde bir yabancıyla yaşadım aylarca
Ve sen ardında
bir şizofren bırakıp gittin! !
Senle olan günlerimi hatırladıkça hala kafamı duvarlara vurasım geliyor
Hala gazeteleri parçalayıp
yatağıma doldurmak istiyorum
hala,
kendi gözüme
yumruk atıp morartmak
ve hala o lila rengi koltuklarımın
arkasına saklanmak istiyorum
gelip beni bulmayacağını bile bile…
Boynumdan kopartarak çektiğin
kolyemi hala takasım var,
ucu bisikletli kolyemi,
bir daha çekip kopartacağını bile bile!
Sen gittin...
ve seninle birlikte
zulüm de gitti
Garip bir boşluk var hayatımda.
Öyle alıştırmışsın ki beni acılarına
ne yapacağımı şaşırmış haldeyim.
Artık akşamları eve geldiğimde
bana düşman görmüş gibi bakan
tek kelime sohbeti bile çok gören bir adam yok,
Artık yılbaşı gecelerinde
hazırladığım harika sofralardan
sonra
teşekkür olarak beni hırpalayan
boğazıma sarılan adam yok.
Artık bana 'bencil' diyen yok
Artık hastalandığımda
Vücudumdaki kistleri umursamadan,
tek kelime sormadan,
eve getirdiği
misafirleriyle ilgilenen bir adam da yok.
Artık kendi kompleksleri yüzünden
beni aşağılayan,
ezmeye çalışan,
sürekli kendi egosunu tatmin eden,
tokat atan,
bas bas bağıran,
başkalarının sözüyle cümle kuran,
hakaret eden,
kıymet bilmeyen,
ve
hatta
kabul etmesi çok acıdır ki,
SEVMEYEN sen yoksun..
İyi ki YOKSUN! ! !

BeNiM iCiM

BeNiM iCiN
BeNiM iCiM öYLe BiR SiZLiYoRKi aRTiK
BeN BiLe Bu ACiYa aNLaM VeReMiYoRuM
NeRDe YaLNiS YaPTiM ALLaHiM DiYe
GeCeLeR BoYuNCa Dua eDiYoRuM
KiMSe BiLeMeZ BaSKaSiNiN iCiNDeKiLeRi
NeLeR CeKTiGiNi NeLeR YaSaDiGiNi
Bu YüZDeN HeP iCiMe aTiYoRuM
KiMSe BiLMeSiN üZüLMeSiN DiYe
AMa BaZeN DaYaNaMaYiP YaZiYoRuM
BuNuN iCiN HeRKeZDeN ÖZüRDiLiYoRuM.