Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 390

Son Durak

Son duraktan
Yalan dünyaya elveda

Karşıdayım ben
Tepe üstü bir yerdeyim
Doğduğum gibiyim
Rahatım iyi
Baş ucumda tacım
Birde selvi ağacım var
Beni güneşten koruyan
Dalları budakları eğilmiş
Beni karşılıksız sulayan.

Künyem yazılı tanıtan
Okuyup başımda gözyaşı akıtan

Dotlarım var
Kaderimi konuşup,ağıt tutan.

Rahatım iyi

Mirasım yok paylaşacak,
Param yok bölüşecek

Gücüm yok yalan dünyayı anlatacak
Elveda
Bir ömrü dört güne sığdıracak
Yaşama -elveda

Son duraktan yalan dünyaya
ELVEDA

Duydun mu? elveda
Elveda diyorum -sana.

Günahım Yok

Ayrılıgı sen istedin
Benim bunda günahım yok
Sonumuzu düşünmedin
Benim bunda günahım yok

Sen gideli gülemedim
Mutlu bir gün göremedim
Ayrılığı istemedim
Benim bunda günahım yok

Gece gündüz hep ağladım
Her gün allaha yalvardım
Dönüp gelmendi muradım
Benim bunda günahım yok

Senden umudu kesmedim
Sana darılıp küsmedim
Birgün beddua etmedim
Benim bunda günahım yok

Güner'i yandırdın nara
Bülbül gibi düştüm zara
Ölürsem gel mezarıma
Ben mahsumum günahım yok

Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık

Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarınmak o kocaman gözlerin
uğuldayan rüzgârlarına

Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların

Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü

Yanlış, daha baştan yanlış
bir şiirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakın geçmişi
bu kadar doğruydu ancak, kimbilir
Kalbim unut bu şiiri

Beddua

Ciğerin ağzından gelsin
Mezar üstüne çöksün
Sen insamısın

Ellerin kırılsın

Namazın kılınmasın
Ezanlar üstüne okunmasın
Allah seni cezalandırsın
Sen insanmısın

Ellerin kırılsın..

Gitme

Gitme
figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker kır çiçekleri kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah gülüm

gitme
acılara mahkum olur yüreğim
ardında fırtınalar kalır, ayrılıklar, anılar, yanlızlıklar
boynu bükük aşklar, gözü yaşlı şarkılar
alışamam yokluğuna, yokluğun ölüm

gitme
içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gitme kal, menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam yokluğun ölüm


gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

Daha kaç yıl var.

Bugünde inceden çalıyor sazım,
Hasretten mahzun’um doluyor gözüm,
Vefasız sevgili sana’dır sözüm,
Bitmedimi cezam daha kaç yıl var

Düşüneyim bekle dedin bekledim,
Senin için sabra, sabır ekledim
Beni öldürmekse eger niyetin
Zaten bana ölüm sensiz bu yıllar.

Yeter artık sevdiğini görmek isterim
Bileyim kalbinde neresi yerim,
Sevmiyorsan beni, git de giderim.
Elimle kazdıgım bir mezarım var.

Dört Mevsim Sonbahar



şimdi kimlerlesin kim bilir
kimler okşuyor senin saçının tellerini
şimdi kimlerlesin kim bilir
kimler tutuyor senin karbeyaz ellerini

ben çok mutsuzum sensiz buralarda
yanımda bıraktığın hediye dört mevsim sonbahar
ağlıyorum gecenin karanlık ıslak koynunda
peşimi bırakmıyor isyankar senle dolu şarkılar

şimdi kimlerlesin kim bilir
gönlümdesin hala gönlüme açtığın kılıç yarası gibi
şimdi kimlerlesin kim bilir
silemedim hala günlerime gözlerinle bıraktığın izi