Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 391

Darağacında Son Şarkı



elim kolum bağlı
tutamam beyaz ellerini tutamam
gözlerim sana yasaklı
bakamam mavi gözlerine bakamam
saramam sıcak bedenini saramam

tutamam ellerini
gelemem yanına
ayağımda demir prangalar takılı
bakamam gözlerine
çıkamam belki yarına
önümdeki karanlık günler sayılı

zaman hiç geçmiyor
demirden soğuk parmaklıklar arasında
bir allah biliyor
seni diledim o soğuk idam sehpasında
yağlı ilmek geçtiğinde boynuma

bilemezsin ne kadar tuhaf bir his
idam sehpasına çıkmak
ve bakmak çingene celladın
ölümden karanlık gözlerine
ve düşünmek o an ölümü
zaten şairin de söylediği gibi
'ne ölümden korkmak ayıp
ne de düşünmek ölümü'
ve ondan korkmamak
uzamış sakallarında doyasıya çocukluğunun
kokusunu koklamak
ve yine de inadına sataşmak dünyaya
bir yanında gardiyan, savcı, imam
ve bir yanında varken bilmemkaç pırpırlı komutan
dedim ya çok tuhaf
sebepsiz sebeplerle asılmak
kağıt yüzünden kalem yüzünden
mürekkep yüzünden asılmak
beynindeki kıvrımlar yüzünden asılmak
olsun olsun be gülüm
bizim cansız bedenimiz bir gübre misali
düşerken toprağa
filizlenir binlerce yüzünü aydınlığa dönmüş
renk renk çiçek aydınlığa dost insana dost
kara toprakta kara toprakta

Terkib-i Bend



...

Pek rengine aldanma felek eski felektir
Zira feleğin meşreb-i nasazı dönektir

Ya bister-i kemhada ya viranede can ver
Çün bay u geda hake beraber girecektir

Allah'a sığın şahs-i halimin gazabından
Zira yumuşak huylu atın çiftesi pektir

Yaktı nice canlar o nezaketle tebessüm
Şirin dahi kasdetmesi cana gülerektir

Bed-asla necabet mi verir hiç üniforma
Zerduz palan ursan eşşek yine eşşektir

Bed-maye olan anlaşılır meclis-i meyde
İşret güher-i ademi temyize mihenktir

Nush ile yola gelmeyeni etmeli tekdir
Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir

Nadanlar eder sohbet-i nadanla telezzüz
Divanelerin hemdemi divane gerektir

Afv ile mübeşşir midir eshab-ı meratib
Kanun-i ceza acize mi has demektir

Milyonla çalan mesned-i izzete serefraz
Birkaç kuruşu mürtekibin cay-i kürektir

...



Ziya Paşa

Çaba



Unutma!
Gecenin bu ıssız karanlığında
Senin için atan bir kalp
Ve
Sana doğru koşmaya çalışan
Sönük bir ışık var
O ışıkta
Sadece senin olmak için koşan;
Ama
Bir türlü yakalayamayan
Ben varım..

HEP YANLIZIM
Matemini tutup
Yıllarca acısını çektiğim
Uğruna ateşler yaktığım
Dağ başlarında
Sürgün yediğim hançerlendiğim
Köy yollarında
Şimdi rüzgarlar eser
Kadere inat....
Ve bir ölüm düşün
Yaşanması mecburi
Uçurum kenarında
Aşklara sebep
Ve beni düşün karlı yollarda
Yanlız başıma dolaşırım hep...

Sensizlik öğle acı veriyor ki bana
Dalıp dalıp gidiyorum bak uzaklara
Kalbim derinden sızlıyor ağrıyor işte
Küsüyorum işte ben bu yalnızlığıma
Perişan olsam da yaşadığım bu hayatta
Mutlu olacağım belki öbür dünyada
Senden önce yaşamadım ki ben sevdayı
Sen öğrettin bana sevmeyi ve de aşkı
Bense kıymetini bilemedim belki de
Bilmelisin sen varsın sadece hayatımda
Sensizlikten ötesi nedir ki zaten bana
Ben bir kere sevdim bunu anlasana
Başkasına nasıl veririm kalbimi bir daha.
Onun sadece sende olduğunu anlasana
Beni sevecek bir başkası olamaz hayatımda
Sensizlik çok acı veriyor inan ki bana.
Bir kez daha benim yanımda olsana...