Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 420

Sensizliğe Dair



Bu yorgunluğun sebebi dudakların değil,
Bakışların, dokunuşların,
Ya da gözyaşların değil.
Bu yorgunluk İstanbul'a dair
Yitik bir yaşamdan arta kaldı.
Çocukça gülemedi,
Korktu, çoğu zaman ağlayamadı.

Bu yorgunluğun sebebi ellerin değil,
Duruşun, oturuşun,
Ya da saçlarını savuruşun değil.
Bu yorgunluk odama dair
Puslu bir yalnızlıktan arta kaldı.
Çırıl bir öfkeydi sanki duvarlar,
Avucumda titrek bir gözyaşı oldu.

Duruşumda yorgunluk,
Sesimde işkence,
Gözlerimde korku...
Sen olmayınca; duruşum kurgusuz,
Cümlelerim vurgusuz,
Gözlerim biraz ıslak, biraz neşesiz.
Ne sevdayı yaşayabiliyorum
Delikanlı kıvamında,
Ne de mehtabı taşıyabiliyorum koynumda.
Gel artık, uzat ellerini,
Biraz sitemkâr, biraz çocukça.

Haci Bektaş Veli Dost

Sensiz dünyanin tadi olur mu?
Adi güzel Haci Bektaş Veli dost
Seni bilmeyenler hakki bilir mi?
Adi güzel Haci Bektaş Veli dost

Ulu dost
Canim dost

Elimi bilmezdim eli bildirdin
Yalan söylemeyen dili bilirdin
Harama çözülmez beli bilirdin
Adi güzel Haci Bektaş Veli dost

Ulu dost
Canim dost

Yunus'a yar ettin Taptuk Emre'ye
Kirk yil dagda gezdi gönül vermeye
Her can layik degil seni sevmeye
Adi güzel Haci Bektaş Veli dost

Ulu dost
Canim dost

Der Mahzuni eşigini bulayim
Yüzlerimi tozlarina dolayim
Kul eyle kapinda kurban olayim
Adi güzel Haci Bektaş Veli dost

Ulu dost
Canim dost

Bitmez...



Sevgim bitecekse bu da bitecek
Çekeceksin ki acını
Ve düşüneceksin
Tabi ki yazacaksın bir şekilde

Aşk sayfasında kabarıklar olmuş...
Bitmez daha da
Bilebilir misin peki yüreğimdeki
Bu sevginin senin sevgine bile yetebileceğini

Düşünüyorum da
Neler geçti neler
Bir aşk için verdiklerimiz
Bitti de o mu kaldı
Kızamıyorum da artık kendime
Bunun doğal olduğuna vardım sonunda.

Bitmeli ki...
Bitmeli sevdam
Gözlerinde görmemek için
Ve bitti dememek için
Bakmıyorum
Baksam; biteceğini biliyorum.

Mahkeme

Yüzleşeceğim kendimle
Haksızlıklarımla
Yolsuzluklarımla
Korkularımla
Tümünden müebbette mahkum olsam da
Sevgim beraat edecek

Mahkumlar
Güneş oldum gönlünü aydınlatamadım
Kukla oldum yüzünü güldüremedim
Seni sevdim ama söyleyemedim
Yari sevdim yarim diyemedim
Haykırdım sevdiğimi dünyaya
Sana söyleyememişim ne fayda
Aşkımı gönlüme kazıdım
O aşkı da mahşere kadar saklarım

Papatya Gibi

Hain bir akşamın,
Korku dolu suskunluğu oldu beni sana yaklaştıran.
Bir yeminle mühürlü kalbim,
Senin sevdanın beşiğinde ,
Başladı yeşermeye yeniden.

Üşüyordum
Taa ki koynuma alıp yüreğini,
Bir yorgan misali sarınıp ruhuna ;
Giderken düşler alemine.

Ve şimdi,
Baharı bekleyen bir papatyanın saflığı bekliyorum,
Susuyorum seninle gelecek aydınlıklarıma

Çünkü Sen Beni Sevmiyorsun

Ne acı değil mi? sevmekten korkuyorum.
Seni, hem de seni sevmekten.
Ne acı değil mi? lanet okuyorum.
Gözüme kıymadığım,dilimden düşürmediğim..
Sana, hem de sana lanet okuyorum

Kendimi bilmiyorum, gâh gülüyor gâh ağlıyorum.
Aynı bandı sürekli çalıp duruyorum..
Aynı şarkılar, aynı mısralar hep dilimde.
Birde sen,seni dinliyorum,seni diliyorum

Uyuyorum,uyanmadan uyuyorum..
Rüyalarımda arıyorum.
Kapı kapı dolaşıyor, seni soruyorum.
Yılmadan,herkese soruyorum.
Gelmez,gitti diyorlar.
Ne yöne diyor,peşine koşuyorum.
Soluksuz,sadece seni arıyorum.

Üşüyorum,hem de çok üşüyorum.
Gözyaşlarım,akmadan donuyor gözlerimde.
Çok üşüyorum bir tanem.
Lanet olsun! bak halen seni seviyorum.
Bir tanem diyorum.
Ama sen duymuyor,anlamıyorsun.

Seni öyle sevmek istiyorum ki!
Ölümüne,her an,her saniye,sonsuza dek..
Bir tanem,canım,zaafım demek istiyorum
Ama olmuyor,boğazımda tıkanıyor.
Çünkü sen beni sevmiyorsun

Sevdikçe batıyor..
Kaçtıkça yaklaşıyorum..
Bir kor oldun,artık seni tutamıyorum.
Bir nur oldun,artık seni göremiyorum.
Bir rüya oldun,rüya gibi bir rüya.
Neden biliyor musun ?
Çünkü sen beni sevmiyorsun.

İçimi döktükçe,dökülüyor.
Meğer ne doluymuşum ben..
Kafiye yok,uyak yok,kural yok.
Sadece duygularımı yazıyorum..
Herkes gibi bende seviyorum.
Ama herkesten daha çok seviyorum.
Çünkü sen beni sevmiyorsun...