Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 506

Ayrılık da Bitmeli

Sponsorlu Bağlantılar

Sevgilim,
Sana sevgilim diyorum.
Ayrılık da sevdaya dahil
Ayrılanlar hala sevgili

Dediği gibi İlhan'ın.

Sevgilim, sana sevgilim diyorum, bir daha hiç
demeyeceğim içindir belki.

Ayrılmamız neyi değiştirecek, ayrılık yüreğimden silip
atabilir mi seni derdin. Kimbilir..

Bu sana son yazışım.
Sözcüklere yüklemeye çalıştığım duygularım,
beyaz kağıtların keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle.
İlk kez yazmak böyle zor, anlatmak bu kadar olanaksız.
İçimde çağıldayan herşeyin, sana doğru aktığını duyupta bunu anlatamamak.. Ne acı.

Oysa, seni her düşündüğümde, sesim, zamanın ve mekanın olmadığı görünmeyen
ince ipeksi bir yolda ilerleyip kulaklarına akmadı mı.

Her düşündüğümde seni, yapmam gereken sadece izlemekti.
Ruhumun sana akışı, o hızlı ama bir o kadar yavaş, delice ama bir o kadar sakin,
coşkuyla ama nasıl huzurlu bir çağlamaydı onların hepsi.
Hemen duyardın, büyük kalabalıklarda, iki kişilik yalnızlıklarda,
yada gözlerin maviliklere kilitlenmiş.. Duyardın.

Hala duyuyorsun. Şimdi, şuan, seninle konuşurken, ruhunda geziniyorum yine.
Baktığın yerden uzaklaşan bakışlarını, o kimselere hissettirmediğin
bir anlık dalgınlığı, sadece anın yakaladığı o ince sızıyı.. Kapa gözlerini..

Sen hep duyacak mısın beni, ben hep anlatacak mıyım. Bilmiyorum.

Ama, madem ayrılanlar hala sevgili, ayrılanlar hala sevdalı, bu ayrılıkta bitmeli..

Ayrılık.. Ne çok korkardık bu sözcüğe yüklenen anlamdan.
Oysa şimdi anlıyorum ki, ayrılığın kendisi değil, ayrılmakmış asıl zor olan.
Ayrılmayı başarana kadar yaşanılanlar, o kanatan acıtan korkulu bekleyişler..
O kopuşu yaşamak, artık başka biri değil, sen olan o varlığı olduğu yerden çıkarmaya çalışmak,
ağlayarak git artık içimden diyebilmek, ama daha derken pişman olup hayır kal ne olur diye yalvarmak..
Ne kadar zordu mabel.. Öyle içimdeydin ki, seni ordan çıkarmak kendimi paramparça etmek demekti.

Ayrılık.. O kanlı zafer.. Şimdi paylaştığımız işte bu.
İçimizde o boşluğun büyük acısı yüzümüzde birbirimizin kanı var hala..

Sevgilim,
Sevgilim diyorum son kez sana. Bir daha demiyeceğimdendir bu, ve bir daha yazmayacağımdan.

Ayrılık da bitmeli..

İhtilal Gecesi



Gece gemilerinin ışıkları vursun,
Saçların misali uzanan kıyılara.
Bir beni yazsın bir de seni, o masum geceye zaman.

Bir İhtilal Gecesi olsun gönlün;
O gece seni uğuldasın kulaklarımda.
Bir ihtilal gecesi yaşasın seni bende, fişek gibi parlayan seni...
Kulaklarım tuzunda oynaşsın, yıldız yağmurunda deli dolu.

Bir İhtilal Gecesi yazsın seni,
Tarifsiz hercai seven bir seni.
Bir kurşun misali koşsun gönlüm geceleri,
Dehlizlerden çıksın bir tutam aşk,
Karanfiller gözlerin olsun kan kırmızı,
Yeşil parkam olsun seni bana saran.

İhtilal Gecesi bir olsun karanfiller ve sen, bir deli ışıltısında saçlarımın.
Bir İhtilal Gecesi olsun yalnızlığın,
Saçlarında gemi ışıkları,
Gözlerin olsun Ahırkapı Feneri,
Karanfillere hasret gözlerime...

Sana Muhtacım

Gözlerim doldu yine
Niye mi?
Sokakta yürüyen âşıkları gördüm
Aklıma sen geldin aşkım
Resmine bakıp daldım eski günlere
Ağlamak istedim
Koşup yanına gelmek istedim
Olmuyor bırakmıyorlar
Tek çarem Allah’ım
Açtım ellerimi yalvardım
Çok yalvardım
Ya canımı alsın
ya da seni bana beni sana versin
Kavuşalım
Artık dayanamıyorum
Her gün ağlamak istemiyorum
Sana dokunmak seni öpmek istiyorum
İnan artık sensizlik çok zor
Sana ihtiyacım var
Allah’ım ne olur kavuştur bizi
Ne olur bir kere olsun göreyim onu
Bir defa doya doya öpsem.

Yağmur ve Uçurum



Yağmurlara emanet ettim umutları,
Onlar seçecek artık yarınları!
Oysa her şey ne güzel başlamıştı;
Beni kandıran belki küçük bir bakıştı!
Belki de olmayanı görüyordum
Seni yavaşça içime çekiyordum
Rüyalarımı sen süslüyordun her gece
Bir aşkı büyütüyordum kendimce
Senle uyanıyordum her sabah
Senle yükseliyordu güneş
Sensiz kalmak benim sonumdu,
Galiba bu aşkın sonu uçurumdu!
Ölüme yürüyordum bile bile
Bakmaya korkuyordum gözlerine
Korkuyordum beni sevmemenden
Ama atladım uçuruma hiç düşünmeden!
Tutunacak tek dalım sendin,
Düşmekten değil seni kırmaktan korktum!

Şimdi anlıyorum ki uçurumlar engel değil sevgilere
Ama kuşkuyla bakıyorum gelecek günlere
Alıştım gülüm ben böyle beklemeye
Kurak yaz günlerine yağmurlar eklemeye
Yürüyorum yağmurlarda hiç ıslanmadan
Yağmıyor yağmurlar bulutlar ağlamadan
Cümleler yetmiyor aşkımı anlatmaya
Küçük bir söz yetiyor bulutları ağlatmaya;
Seni Seviyorum!..

Kaçıyorsun yağmurlara aldırmadan
Yarama tuz basıyorsun hiç acımadan
Yaraları açan da sensin aslında
Leyla olup yaktın beni bu aşk masalında
Çöllerde Mecnun, dağlarda Ferhat oldum;
Acı bir şarap gibi hasret kadehine doldum!
Ama sen beni görmedin bir kez olsun;
Bırak artık yolları damlalar bulsun!..

Sessiz Haykırış



Bilir misin,
bilir misin yalnızlık ne kadar acı dağ başında unutulmuş çiğdemler misali.
Bilir misin, sabahlara kadar düşünmeyi
avaz avaz duyulasıya haykırmayı ve gecenin acımasızlığında boğulmayı?
Bilir misin; birinin seni düşünmesini hatırlamasını ve menfaatsizce sevmesini düşlemeyi?
Bilir misin, paylaşmayı konuşmayı ve koklaşmayı içini acıtan kalp namelerini...
Samimi ve içten sevmeyi, sevilmeyi
İster misin; ömrün boyunca yanında olmasını ve ömrü boyunca yanında olmayı?
İster miydin; ak saçlı bir nine olduğunda hala senin için çarpan bir yüreği olmasını?.

KIRILDIM

ankaraya öyle yakışırdı ki kar
asfaltlar ışıldar buz tutardı resmi yalanlar
kimse kemen çalmaz belki ama çok kemen çalınsın bağlarında diye yapılmış
gri sisli binalar alnının ortasında ciddi bir devlet asabiyeti
çok kötü günlermiş gibi en geç zamanlar
bu zulüm bu sevda bitmezmiş sevmek bir halkı sevmekse aşk o zaman sevmekmiş
biz birşeyi delicesine severiz ama tanrım neyi!
kahve önü çatlak mozaik bel kemiğine tehdit kürsüler üstünde çok sigara içen öğrenciler.
bir daha asla yaşıyamayacağı teyet geçerken hep onu sevmeyenleri severek
hep onu sevenin gözlerinde kalabalıklara kaçarak
karışarak toplumcu gerçekçi yalnızlıklara yüksek rakımlarda
çatlamış dudaklarını bir izmirli güzele dayatmak varken
hep kardeş olacak değiliz ya yaşasın halkların sevgililiği ..,
Soyut bir sevdaya beşik kertilmiş olan dağda çoban şehirde şark çıban sayılan
fıratın büyük elleri Araratın kızgın yelleri

ankaraya öyle yakışırdı ki kar asfaltlar ışıldar
buz tutardı resmi yalanlar belki balkona kar seyretmeye çıkar diye sevdiğimiz kızlar
çok dibimiz donmuştur ve çoğu zaman kar mevzu kızlara yeterince ilginç gelmemiştir.
hiç birşey kapalı bir dükkan kadar hüzünlü gelmez insana ankarada

anlatsana bana..
çekinmeden anlat..
yaşadıklarımızı anlat..
bir ömre sığdırmak istediğimiz o büyük aşkımızı..
unuttun değil mi..
unuttun bir kalemde sildin bizi..
demek ki sana aşık olan bendim..
hiç bir zaman unutmadım anılarımızı..
yaşadıklarımızı...1 seneye sığdırdıklarımızı..
biliyorum artık olmayacaksın..
ben bununla yaşamayı öğrendim sayılır..
sabahları gözümü açtığımda senin olmamana..
kapı çaldığında boynuna atlayacak birisnin olmamasına..
isyanım sana..
evet doğru dıuydun sana..
aşk senin için bir oyuncaktı değil mi..
sıkılınca biz den..
atıp fırlattın bir kenara..
peki ya paramparça ettiğin yüreğim..
ona bir kere olsun hesap verdin mi..
onu umutlandırırken iyidi değil mi?..
hayatımı zindan ettin bana..
demir parmaklıklar ardında buldum kendimi..
suçlumuydum ki?..
eğer suçluysam tek hatam seni sevmek olmuştu..
Biz i arıyorum şimdi..
sokak aralarına bakıyorum..
çöp kutularına..
nereye fırlatıp attıysan..
bulamıyorum bir türlü..
evet isyanım sana..
gittin gideli artık yaşamdan zevk alamıyorum..
yüreğim benimle konuşmuyor..
sanki nefes alamıyorum..
Ne arayanım var ne soranım..
diri diri toprağa gömdün beni..
ama hiç kimseye anlatamıyorum...
...BİTANEMM...