Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 507

Aşk Trenlerinin Duraksız Yoruluşları



Kolay mıydı mavi ufukların gergin bekleyişlerinde yorulmak ve yoğrulmak;
Yoksa kolaylıkların zorluğu muydu bizi ezen.
Hissetmek, konuşmak, düşünmek haram ve yarın için endişelenmek gereksiz...
Sonsuz hayallerin derin ızdırapları ve aşk trenlerinin duraksız yoruluşlarıydı
asolan...
Bizim de sevmeye hakkımız vardı varoluş kadar gerçek.
Bizler de hissedemeyecek miydik
yoksa hissedildiğimizi hissetmeyecek miydik; bu kadar kırılgan bu kadar kırılgan olmamalıydık...
Of birtanem of içim acıyor desem anlar mısın ve kanatırcasına içim ağlıyor ama gözlerimden yaş düşmüyor inan.
Böyle mi olacaktı her şey ruhumuzun kaderciliğine boyun mu eğecektik,
kısmet nasip mi demeliydi hep yürek
her şeyle teskiniyyet ve tamamen teslimiyyet.
Ama en kötüsü ve en acı olanı da diz boyu *****lik girdaplarında boğulmak mıydı acaba...

Denizin Rüyası

kırılıyor sularda bütün aynalar
deniz utanıyor çıplak yüzünden
bir rüzgârın arkasına saklanmış, mahcup
ve mahzun bir öyküdür şimdi dalgalar...
ağrıyan bir vakte sunuluyorum
gecenin kabında ateş misali
resimler ki, denizin soğuk tenidir
resimler, denizin kaybolan yüzü...
bir ışığın aynada ölmesi gibi
denizin gözlerinde turnalar ve mahzun yakamozlar
bir ışığın altında kör olmuş gibi
kimsecikler görmez bu meçhul deseni...
kabuğunu okşuyorum denizin
fırtınalar büyüyor avuçlarımda
denizin bir rüyası var geceler boyu
denizin uykusu kuytu göğsümde...

korkmuyorum artık seni kaybetmekten ya da sensizliği yaşamaktan.

nasıl olsa kaybettim seni.
nasıl olsa sensizliği yaşamaktayım.

daha neden korkabilirim ki!
seni sevmekten korktum.

-seni sevdim.
seni kaybetmekten korktum.

-sen yoksun.
sensizliği yaşamaktan korktum.

-sensizim, yalnızım.
en zoruda; Seni sevipte unutamamaktan korktum.

-eni unutamadım.
evet işte söylüyorum;

unutamadım seni, alışamadım sensizliğe.
yoruldum her yerde her sözde seni aramaktan.

ama sen yoksun...
şimdi korkuyorum!!!

senin uğruna kendimi kaybetmekten.
korkuyorum, korkuya kapılıp yok olmaktan...

Sevmelerim Ağırdır Benim Kaldıramazsın



Sevdalarımız ağır olur bizim
Belki çok istersin ama taşıyamazsın sevdiğim
Omuzların çöker
Göz torbaların şişer
Saçlarına düşen akların sayısı,
Ak sakallı dededekini geçer
Dizlerin titremeye başlar
Parmakların tutmaz olur
Halsiz olur bedenin
Ağır gelir bu sevda sana
Sen bu sevdayla yaşayamazsın
Belki ölmek istersin
Ama sev dersin
Sensiz bir hayat yaşayacağıma
Senin sevginle öleyim dersin
Olmaz sevdiğim bu da olmaz
Sen yalnız doğmuşsun
Benimle ölemezsin
Hem sonra
Sancılıdır benim ölmelerim
Dayanamazsın
Sensiz yaşayamam diyorsun ya
Ben olursam ölümü bile tadamazsın
Ağır gelir sevdam kaldıramazsın
Gün gelir ağlarsın
Gün gelmez gülersin
Gün gelir halimize gülersin
Gün gelmez mutluluktan gülersin
Gün gelmez sevdiğim
Ben gelirsem gün gelmez
Sonra pişman olursun
Pişman olursun ama
Günün gelmediği gibi, dün gelmez sevdiğim
Yakana yapışır acılar
Tutup atamazsın
Hüzün kene gibi kenetlenir kanına
Yarasanın kanını emdiği bir ceylan gibi
Eriyip gidersin öğlenin karanlığında
Düşersin kimseler kaldırmaya çalışmaz
Düşersin yaraların kabuk tutmaz
Neden hala dersin sevgisiz olmaz
Sevsin seni kuşlar
Kediler
Çiçekler
Dağlar sevsin seni
Annen baban kardeşlerin
Mahallendeki delin sevsin
Uğruna can versin milyonlarca kişi
Güzelliğin dillerden dillere geçsin
Namın nesillerden nesillere
Sevdam ahire gitsin
Bilmesin hiç kimse
Dostun, dostum
Arkadaşın, arkadaşım
Bilmesin pelüş oyuncağın
Sen bilme
Kalbin bilmesin
Beynin silip atsın beni
Gözlerin bilmesin
Görmesin rüyalarda
Hayal bile etmesin
Benzetmesin kimseyi bana
Kulakların işitmesin beni
Duymasın sesimi
Şiirlerimi duymasın
Kimse adımı fısıldamasın
Benli şarkıları dinleme
Kaldıramazsın
Sevdam ağır gelir sana
Ağlayamazsın
Gülemezsin
Bir daha asla sevemezsin
Bırak
Bırak beni kendi halime
Beni başka türlü öldüremezsin.

Sonra birkaç damla yaş oluverir
Akar giderim gözünden
Bir çırpıda kalbinden silemezsin belki ama
Bir çırpıda gözünden silinirim
Gözyaşın, yaşım
İhtiyar etti ağlamaların
Bak yine süzülüyorum
Sil hadi, sil hadi durma
Daha fazla vurma sırtıma hançeri
Hadi bir kerede sil yaşını
Bir kerede vur
Bir kerede öldür
Bir kerede
Yaşatma beni
Yaşatırsan paylaşırsın acımı,
Bak bir damla dudaklarına süzülmüş
Söyle sevdiğim
Sevdiği uğruna dökülen yaşın tadı acımı.?

Varsın varsın sevdalarda bana kalsın
Ve dertleri, kederleri
Bir tren vagonlarıyla sırtıma çıksın
Hamalı olayım ızdırapların
Kefem yüklü olsun lanetlerle
Beddualar kamburum olsun
Ama sev deme bana
Sevmelerim ağırdır benim kaldıramazsın
Kaldırırım diyerek beni kandıramazsın
Sevmelerim ağırdır benim ağır
Taşıyamaz yüreğin bedenin halsiz kalır
Kalırsa benden geriye
Kimseye yüklemediğim
Sana kıyamadığım sevdam kalır...
Sevmelerim sancılıdır
Acı verir
Ağlamak istersin ağlayamazsın
Gülmek zaten haddine değil
Aheste kürek çekersin boşa
Bir kıyıya varamazsın
Sevmelerim ağırdır benim
Sevdiğim sen kaldıramazsın...

Sonsuz Cebir
Sonsuza yaklaşacağını düşlediğim bu sevdanın kaçıncı terimiyim acaba?Söyle ne kadar uzaksın epsilona?Olasılığımız yok mu birbirimize?Rasyonel değil miydi yoksa sevdamız?Kapsmıyor mu yoksa ikimizi bu evren?Kaç bilinmeyenli denklemsin içimde?Daha kaçıncı kuvvetinim,türevimi mi almam lazım kendimin?Limiti var mı bu sevdanın?İşlemler yapıyorum,kombinasyonlarını alıyorum düşüncelerimin,oranlıyorum seni sonsuza;bulamıyorum..Tek çarpanım SEN olduğun halde neden ayrılamıyorum sana?Senin için integrallerle cebelleşirken,mutluluklar neden hep bize teğet geçiyor?Bağıntılarımı eşitsizliğinin diğer tarafına gönderiyorum.Sadeleştirip analitik düzleme indirgiyorum düşüncelerimio da yetersiz kalıyor yokluğuna..Katı cisimler kadar KATI mısın bana?Doğrularımız kesişmiyor sonsuz düzlemin hiçbir noktasında.Kaçıncı dereceden kökünü almam lazım senin;sana ulaşmak adına?Seni çözemezken hep bi eşitsizlik çıkıyor fonksiyonlarımda..Sonsuz bölü sonsuz belirsizliği bileyokluğun kadar koymuyor beynime!..Görüyorsun işte güzelim genişlettiğim sonsuz CEBİR bileyetmiyor SEN i anlamaya...

Şairin Elvedası sana elveda demiyorum biz ayrılırken yasta
belki karşılaşırız yan yana musalla taşında
kimse acımadı affetmedi beni acımalı bakışlarda
keşke güllerimiz olsa yediveren mezar başında

çoçuksu gülüşlerim vardı şimdi ağlamaktan tanınmayan
hiç bir şiirim böyle değildi gözyaşıyla boyanmayan
senle sensiz içi yatalak dışı nefretle yaşayan
içimdeki çoçuktu ömürü çile hayati televole sanmayan

Ağlasam sesimi duyarmısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilirmisiniz,
Gözyaşlarıma,ellerinizle?


Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.


Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım,duyuyorum;
ANLATAMIYORUM.

(Orhan Veli)