Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 522

Her Zaman Sevdim Seni



Ağzımdan umursamazca çıkıyor küfürler
Hayata inat, sevip de terkedenlere inat
Çocukluğumu hatırladım
Ne kadar da hoştu anlamazken hiçbir şeyi..
Parasız kaldım hatta tek başıma sabahladım,
Gene de hayatın iğrençliğini anlamadım..
Yaş sınırını doldurmadan göstermedi
Yaşatmadı hayat bana sessiz ihanetleri...
Otobüse binerken alırdık da bileti
Hayat bedavaya aldı bizi içeri,
Oysa bedava vermiyorlardı hiçbir şeyi...
Çok aç kalmıştım zamanında
Yoktu tek bir dost ortada,
Bir de seni seviyordum o arada(!)
Seni de bulamadım,istedim de yanımda*
Soğuk kaldırımlarda yürürken de seviyordum seni
Sıcağa dayanamayıp denize girdiğim anda da,
Ömrümün her anında sevdim seni aslında
Çok büyük bir yarasın hala.....

Anlamsızlık Kuşatması



yitirilmiş bir sevda kanıyor
ince ince zamanın dipnotlarında
belki küçük bir kız çocuğu
korkularını gözlerinde (s)aklayan
kentli yeminlerle büyümüş/bürünmüş
alaca karanlıklarda
gittikçe ırayan bir sevgili
düşüyor (d)ipsiz kuyularına
bozkır rüzgarına kapılmış ezgilerin
isyanların onurlu eteklerinden
savruluyor
çala kalem yazılmış senaryolar
her şey hızla ekşiyor yaşamda
kendi mayası da
birikiyor pişmanlıklar
günlerimizin düş ayazında
çocuksu alışkanlıklar unutuluyor
kayıp yolculuğumuzun tren istasyonunda
şiirlere saklanırken eskil sevişmeler
ikinci kez ölüyor aynı çocuklar
seyrine daldığımız aynı savaşta

mantar hızıyla büyüyor
günlerin çürümüş yanları
terk ediyor anlamlar
birer birer
o eski heyecanları

Beyaz Güvercin



Yeni doğmuştu beyaz güvercin
Taze bir zeytin dalı buldu sonunda
Hep gündüz sanırdı diyarları
Hep sıcak bilirdi güneşi
Sevecendi uçarken
Özgürlük şarkısıyla çırpınırken yüreği
Kayıyordu altında barış maviliğinde okyanuslar
Fakat sonsuzluğunda diretmişliğin
Düşüverdi kanatları güvercinin
Kırık bir özlem
Şaşkın gözlerle baktı
Batan güne
Ve
Döndü hayal yuvasına yeniden
Ağzında solmuş yapraklarıyla bir zeytin dalı
Anladı boşa gayretti aramak sabahı

DOSTUMA
Deniz kıyısında yazılır deniz şiirleri
ya da dalgalar ışıldar satırlarda,
martı konu olur,
küçük balıklar konuk,
sorunlar da deniz kirleri.
Bilmem nedendir kalemim kayıyor,
dostluk diyor, dost diyor,
diyor da yüreğim buruk,
yüreğim donuk dostlarım,
deniz değil dostlarım alıyor beni benden.
dalga vursun, martı uçsun,
ben dostumun güzelliğine dalarım.
Baharın çiçekleriymiş şairi güldüren,
öyledir, öyle olsun.
Dostumdan,
ben ilhamı ancak ondan alırım.

Herhangi Bir Aşka Dair



Herhangi bir kızınkinden ayrı değildi öyküsü
hayatına ülkesini ekleyip yaşamaktan başka

Usulca eğerek başını
yürürken nedense hep
birbirine dolaşır
gibi olurdu ayakları

Bir fotoğraf ve yeni
koparılmış bir çiçekti
ilk mektubuna eklediği
kelimelerse büsbütün yangın

Durup durup iç çekişleri
sessizliği, dalgınlığı
acıyla bakışı yollara
aşkı öğrenişindendi

Çiçekli bir dal
gibi uzandı sevdiğine
ve yalnızca
ayrılıklar korkuttu onu

Böylece bağladı
hayat, dünya ve kavga
ve aşk
onun tarihinde milattı

Temiz çamaşırlar ve bir demet çiçek
taşıyor simdi o kız, görüş günlerine

Gözden Irak İklimlerin Sevdası



Başımda döner durur yine bu sevda
Ve nöbetçi gardiyanları her saat başı
Geçit vermez gözden ırak iklimlerde
Ne varsa söker alır içinden
Yanına bıraktığı tek şırıngalık bir edebiyattır
Cismine isim bulamazsın dostum
Sol yanına vurur hançerini
Yine de dinlemezsin ferman
Yersiz yurtsuz iklimlerin kucağında
Savrulursun, dökülürsün damla damla
Halinden kaparsa belki biraz merhamet
Dikilirsin karşısına korkmadan
Sen yakarsın da ateşleri
Baştan ayağa titrer bu cismin dostum
Savrulan yine, senin küllerin
Ezilen yine, ayaklar altında
Yıkılan her ateşi
Baş tacın yaparsın koyarsın başucuna
Yağmalanır her saat vuruşunda
Zamanı koynuna alıp yatasın gelir
Akrep dursa yelkovan kovalar peşi sıra
Ve tik tak sesleri
Harabenin son çakılları dersin
Direnirsin
Çamur olur cismine bulaşır
Toprak olursun
Hiç niyetin yokken...

Kıyamadığım Bir Gül Kesiliverdin



Yıllardır aradığımdı bulduğum bu gün
Yıllardır tetikledin ve vurdun bugün
Yaralı bir topal bıraktın beni cereyanda
Kıyamadığım bir gül kesiliverdin bir anda
Kıyamadığım her şeyine rağmen
Çünkü her şeyindi beni kendine çeken
Çoktan çıkmıştı yuvalarından gece kuşları
Başımızda kanat bir âbide gibi uçuşları
Kuşlara maskara zavallıydık ikimiz
Böyle karşı karşıya söyle biz kimiz
Neyiyiz birbirimizin neyi oluyoruz ya da
'Hiç'inim elbet senin, sen varken bu dünyada
Issız bir sahraya dönüştü şimdi ellerim
Sanki elin elimdeymiş gibi beklerim
Kırık kum saati kumların avuçlarımda
Şu koca sahrayı gün gelir avuçlarım da
Bir ellerini tutamam yüreğim hezeyan
Dayan diyorum yüreğim, yüreğim dayan
Terkedilmiş insanlara benziyorum şimdilik
Onlar da tam ayakta duramıyorlar dimdik
Normal biri gibi yürümüyorlar boyunları eğik
Bir nebze umut var içlerinde, biraz çaresizlik
Biraz yalvarma isteği eller semada
Ben de onlar gibi beklerim yetişenimi imdada
Yetişecek biri gelip kurtaracaktı
Dönüp geriye baktığında; bir anneye kucaktı
Dişlerimi sıkıyorum şimdi gözlerim damla damla
Bak işte geliyorum ne yaparsın bu adamla
Ne olup biter gelecek günler, seneler
Neler düşer üstümüze, kim bilir neler
Yıllardır kaybettiğimdi bulduğum bu dün
Yıllardır tetikledin en sonunda öldürdün
Vurulmuş bir ceset koydun beni cereyanda
Kıyamadığım bir gül kesiliverdin bir anda
Kıyamadığım her şeyine rağmen
Çünkü her şeyindi beni kendine çeken
Sendin her şeyinle, her şeyinle sen



Emre Özbay