Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 536

Aldanacaksan sevgilerimle
İnsanların yalancı gururlarına
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde
Kelimelerinle onlara kapılacaksan
Yaşama!
Oyun yapıp oynarlar seni geceleri aralarında
Şarkı yapıp söylerler dostlarına
Roman gibi okurlar boş zamanlarında
Masal yapıp anlatırlar çocuklarına
Aldancaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların şen insanlarına
Yanılıp içini açacaksan
Derdini gizlemeden durmayacaksan
Yaşama
Saklarlar dinlediklerini
En zayıf zamanında vururlar seni
Uyduramazsan fikirlerine
Başıboş hareketlerini
Tefe koyup çalarlar seni
Aldancaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların şen insanlarına
Yanılıp içini açacaksan
Derdini gizlemeden durmayacaksan
Yaşama
Aldanacaksan sevgilerimle
İnsanların yalancı gururlarına
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde
Kelimelerinle onlara kapılacaksan
Yaşama!
Yaşama!
Yaşama!

Bir Gün Sabah Sabah

Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni:
Ki, daha sisler kalkmamıştır Haliç`ten.
Vapur düdükleri ötmededir.
Etraf alacakaranlık,
Köprü açıktır henüz.
Bir gün sabah sabah kapıyı çalsam...
Yolculuğum uzun sürmüş oldukça
Gece demir köprülerden geçmiştir tren.
Dağ başında beş on haneli köyler,
Telgraf direkleri yollar boyunca
Koşuşup durmuş bizle beraber.
Şarkılar söylemişim pencereden,
Uyanıp uyanıp yine dalmışım.
Biletim üçüncü mevki,
Fakirlik hali.
Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
Sana Sapanca`dan bir sepet elma almışım..
Ver elini Haydarpaşa demişiz,
Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,
Hava hafiften soğuk,
Deniz katran ve balık kokulu
Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,
Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu...
Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,
-Kim o ? dersin uykulu sesinle içerden.
Saçların dağınıktır, mahmursundur.
Kimbilir ne güzel görünürsün sevgilim,
Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni,
Ki, daha sisler kalkmamıştır Haliç`ten.
Fabrika düdükleri ötmededir.

Turgut Uyar

İnsan Hıçkırıkları

Geceyle bir durgunluk oldu suda
Balıklar yosunlar gibi uykuda

Dallarda rüzgar hışırtısı dindi
Bütün kuşlar yuvalarında şimdi

Korkusuyla başbaşa kaldı çiçek
Artık emniyette hem fil hem böcek

Yarab ! semada yıldız yerde kabir
Herşey bahtınca huzur içindedir

Ürperten bu sakin karıncaları
Baştan başa insan hıçkırıkları

Cahit Sıtkı Tarancı

..........B İ L E M E Z S İ N..........

Bilemezsin seni kalbime hapsettiğimi
Bilemezsin gözlerine bakarken eriyip bittiğimi
Bilemezsin ne çok özlendiğini, sevildiğini
Bilemezsin geceleri hayalinle yaşadığımı
Bilemezsin her an seni düşündüğümü
Bilemezsin yokluğunda çaresizce çırpındığımı
Bilemezsin mecbur kalıp delice ağladığımı
Bilemezsin benim tek tesellim olduğunu
Bilemezsin rüyalarımda seni gördüğümü
Bilemezsin her gece yastığıma sen diye sarıldığımı
Bilemezsin seni düşünmekten her gün biraz daha yaşlandığımı
Bilemezsin mecnun gibi beni çöllere düşürdüğünü
Bilemezsin sensiz geçen her an bin defa öldüğümü
Bilemezsin dertlerimin tek dermanı sen olduğunu
Bilemezsin şu an neler çektiğimi,neler hissettiğimi
Bilemezsin ne büyük acılarla savaştığımı
Bilemezsin her şeye rağmen beni hala dimdik ayakta tuttuğunu
Bilemezsin sana ne çok ihtiyacım olduğunu
Bilemezsin gecelerime ışık olduğunu
Bilemezsin üşüyünce seninle ısındığımı
Bilemezsin susayınca seni içtiğimi
Bilemezsin bana yaşama gücü ve huzur verdiğini
Bilemezsin sensiz hayatın hiç bir tadı olmadığını
Bilemezsin seni ne çok sevdiğimi
Bilemezsin birtanem, bilemezsin....

Bir Şiir Üstüne Çeşitleme


Külrengi bulutlarıyla güz günlerinin
Sevdiğim İstanbulu gibisin
Gene de çağırıyor yüreğin
Daha aydınlık bir yeryüzünü
Her zaman genc gozlerinde guluyor
Su kocamis ve yorgun Istanbul
Gene de yasiyor ve sirli aynasinda Bana gosteriyor senin yuzunu Ayak basmadığım çorak bozkırda Sevdiğim Anadolu gibisin
Gene de bekliyor yüreğin
Uzakta ve elinde olmayanı
Sevecen gözlerinde tükeniyor
Hasret rüzgarlarıyla Anadolu
Gene de üretiyor ellerin
Yeni baştan ve umutla sevdanı
İstanbulum Anadolum sevdiğim toprak
Ne kadar yakınım sana
Ve ne kadar uzak

Onat Kutlar

bugün kendimi kuru yapraklarla kaplı
çıkmaz bir sokağa benzetiyorum,
sadece o sokakta yaşayanlar üzerimden
gelip geçiyor,
bugün kendimi odalarından çoğu boş
bazen dolan bir otel gibi hissediyorum,
içimden ne hayatlar ne hikayeler ne aşklar
geçip gidiyor,
ben böyle değildim ne zaman kayboldum
rüzgarla dans ederdim ne zaman savruldum
bir ses duydum geçmiş zamandan
bir ses duydum küçük bir kızdan
bir bilet istiyorum sadece gidiş olsun
çocukluğun saflığına gidip orda yaşamam gerek
bilet istiyorum tek kişilik olsun
yarına çıkabilmem için heyecanı hatırlamam gerek,
bugün kendimi parktaki bir bank gibi
sessiz ve sabit hissediyorum
geceleri üzerimde şehrin ışıkları yatıp uyuyor
bugün kendimi tonlarca yük taşıyan
gemilerin denizi gibi hissediyorum
kaldırma kuvvetim var ama şehrin atıkları
içime akıyor...

Boğaz Gezintisi


Ne günlermiş, ne günlermiş
Yıldızlar, mehtap, çamlar altında
Yıldızlar, mehtap, çamlar altında
Ne günlermiş, ne günlermiş
Gelip geçmiş!
Vapurlar değil, Boğaz’dan geçen;
Boğaz’dan yalılar geçiyor,
Toplamış bulardan eteklerini...
Dairesine çekilen bir saraylı gibi
Yalılar gelmiyen alemlerine gidiyor
Bırakıp bu sessiz gecelerini.
Çekip almış kuşların kanatlarından rüzgarını
Asırlık rüyalarında yalılar
Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış.
Saz sesleri gelmiyor kıyılardan.
Ne geçen yazlardan bir haber var,
Ne gelecek baharlardan.
Kim bilir kaç deniz geçmiş uykularından.
Başbaşa kalmış iki hisar
Beklemekte sönük sahilleri.
Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar
Kıyılarından geçen balıklara.
O balıklar ki dedeleri
Şarkılarla beslenmişti geceleri.
Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar
Dalgalarda son oltanın yemleri.
Bir zamanlar şen yaşamış yalılar
Işıklı bir ziyafet sofrasında.
Renklerini deniz almış götürmüş,
Küllerini alev alıp savurmuş.
Deniz kenarında denizsiz kalmış yalılar.
Ortaklığı ayrılmış kıt’aların
Anadolu günden güne Rumeli’ye küsmüş
Bugün biz değiliz bakan yalılara;
Yalılar boynu eğik bize bakıyor
Biz değiliz sarkan hatıralara..
Göğüs gererek dalgalara
Yalılar bir hayal için denize
sarkıyor Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor.
Ne günlermiş, ne günlermiş
Yıldızlar, mehtap, çamlar altında
Ne günlermiş, ne günlermiş
Gelip geçmiş!

Özdemir Asaf

Dönme Geri Geleceksen diye bekledim,
Seveceksin diye özledin,
Bir gülüş, biraz sevgi istedim,
Sen sevmedin ama ben delice sevdim...

Ah sevgili(!)
Biraz uçuksun, biraz da deli
Hiç mutlu olmadım
Kalbine girdim gireli...

Gelişin nasıldı bilmiyorum
Ama gidişini hiç unutmuyorum
Aklıma geldikçe ağlıyorum
Kızgın değil, kırgınım sana,
Artık gelme istemiyorum...

Ah sevgili(!)
Gör sevgili
Öldürdün şu kalbi,
Unutur muyum yıllar geçse seni
Özledim desem de, gelme geri..