Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 54

Pembe Gül

Bir pembe gülü düşün, henüz tomurcuk dalında
Gül benim olmasa da gönül ister solmasın
Korkusu yaprağından düşen bir çiğ tanesi
Düşen ben olmasam da gönül ister solmasın

Yağmur küsmesin ona. Dalında kurumasın
Baharı yaşasın hep sonbahar hiç olmasın
Dökmesin yaprağını. Kimseler koparmasın
Gül benim olmasa da gönül ister solmasın..

AYRILIK SEVDAYA DAHİL
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
eflatuna çalar puslu lacivert
bir sis kuşattı ormanı
karanlık çöktü denize
yalnızlık
çakmak taşı gibi sert
elmas gibi keskin
ne yanına dönsen bir yerin kesilir
fena kan kaybedersin
kapını bir çalan olmadı mı hele
elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuğu boynu
parmakları uzun ve ince
sımsıcak bakışları suç ortağı
kaçamak gülüşleri gizlice
yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu
ölü bir gezegenin
soğuk tenhalığına
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaşılacak
suç ortağı bir sevgiliyle
sanmıştık ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki
tek kişilik bir yalnızlığa bile
rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp
kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen
-sanki ateşten bir tebessüm-
zehir zemberek aşkımız..
ATTİLA İLHAN

Şans

Bitmez sandığımız yaz,
Şimdi çok uzaklarda kaldı.
Günlerce süren bir kuru ayaz,
Yerini bırakırken bu sersem yele
Kar yağdı köye!
Kaba kaba kar,
Kar, lâpa lâpa
Diz boyu bembeyaz
Kar...
Çıktılar damlarını kürümeye,
Toprak damlarını
Konular komşular...
"Bre Hasan" dedi Osman,
Bir hoş, keyflice;
"Şeker olsaydı yağan, yağan kar,
İnceden ince..."
Bir acı gülümsemeydi Hasan’ın dudaklarında yayılan;
Ağzından püskürürken buhar,
Karşılık verdi üzgün, manidâr:
"Hiç buralara yağar mıydı
Şeker olsaydı kar!..."

Gizli Aşk
Derin ve sessiz büyüyen bir fidan
Bir gonca gül Sana olan aşkım
Gizli aşkım
Ellerin bir dokunuş
Gözlerin bir bakış uzakta
Ne ellerim tutabilir ellerini
Ne gözlerim değebilir gözlerine
Sana gelmiştim oysa
Hasretle saracak seni Sevgimi fısıldayacaktım
Karşına çıktığımda
Ne seni sarabildi kollarım
Ne aşkımı diyebildi dilim
Aşkım yüreğimde hala hapis
Diyemedim ben seninim
Bir ben bir de tanrı bilecek
Yazık ki sen bilmeyeceksin İçimde ukdem
Gizli aşkım
Özcan Günergök

"SEVMEK" DEDİM "YOLUNDA ÖLMEK" DEDİ

"sevmek" dedim. "yoluna ölmek" dedi.
"yol" dedim. "alıp basını gitmek" dedi.
"gitmek" dedim. Bir "aha" çekip "dostlardan ayrılmak" dedi.
"dost" dedim. Durdu. Bana baktı. "dost" diye mırıldandı. "yüreğime nasıl koysam bilemediğim"dedi.

"yürek" dedim."dünyaları içine sığdıramadığım" dedi.
"dünya" dedim. "hayatin bir yüzü" dedi.
"yüz" dedim. "ardında ne gizli bilemediğim" dedi.
"giz" dedim. "hep çözmeye çalıştığım" dedi.


"çalışmak" dedim."bitmeyecek öykü" dedi.
"öykü" dedim."binlercesini içimde gizliyorum" dedi.
"gizlemek" dedim."iste her şeyin bitimi" dedi.
"şey" dedim."sevda" dedi.


"sevda" dedim."peşinden koştuğum" dedi.
"koşmak" dedim."hayat bir maraton" dedi.
"hayat" dedim."öyle kısa ki!." dedi.
"niçin kısa?" diye sordum."yaşanacak çok şey var, zaman yok" dedi.


"yaşanması gereken ne var?" diye sordum.
"aşk" dedi. "kaç kere?" diye sordum.
"bin kere" dedi, "milyon kere" "neden bir kere değil?" diye sordum.
"bütün aşkların toplamı, en yüce ve tek aşk" dedi.


"önce ona varsan olmaz mi?" diye sordum. "keşke olsa" dedi, "ama önce yoğrulmak gerek"
"acı çekmek mi?" diye sordum. "evet, aşk acısında yok olmak" dedi.
"yok olunca!." dedim. "iste gerçek aşkta o zaman yaşamaya baslarsın" dedi.


"gerçek aşk!." dedim. "büyük o " dedi.
Durdum. Durdum. Ve sustum!
"neden sustun?" diye sordu. "yüreğim titredi sanki" dedim.
"neden?" diye sordu. "bilmiyorum" dedim. "büyük o "
"evet." dedi, "büyük o "


"nerede?" diye sordum. "her yerde" dedi.
"nasıl?" diye sordum. "yüreğini aç" dedi.
"yüreğimi açmak!." dedim. "bir tebessümle bak her şeye" dedi.
"tebessüm" dedim. "her kapının anahtarı" dedi.


"kapı" dedim. "girmeden bilemezsin" dedi.
"ya korku!" dedim. "bilinmeyenden korkar insan" dedi.
"ben bilmiyorum" dedim. "neyi?" diye sordu.
"beni" dedim."sen kimsin?" diye sordu.


"ben kimim?" diye sordum."sevgiyle beslenensin" dedi.
"kimin sevgisiyle?" diye sordum. "büyük o' nun." dedi.
Durdum. Durdum. Yine sustum.
"kimsin?" diye sordum. "sen'im" dedi

O An

Sensizliğin en sıcak mevsiminde,
Hasretinle uzanırken sana;
Bir pervasız "merhaba"
Asıldı kulaklarıma.
Sehpada bekleyen bir mahkum olup,
Durdu zaman,
Tam yaşamın sınırında.
Bir an bakındım boşluğa,
Anlamsızca...

Kimin bu umarsız ses?
Kimdi seni göremeyen beynimde.
Kimin bu aşkı tanımayan yürek?
Hangi beyhude mazeret,
Seni hayallerimden,
Apansız azad edecek kadar gerçek.

Omzuma asılan bu el,
İğne iğne batıverdi ruhuma.
Sen, hiç olmadığın kadar yok,
Hiç olmadığın kadar benimken,
Bir nefesle parçalanan resmini,
Kim gözlerime,
Nakış gibi işleyecek.

Kim dokundu bam telime?
Kim bu?
Resitalin tam ortasında,
Kemanımı kıran.
Notaları çivi gibi,
Kalbime kalbime batıran.
Kim bu kim?
Hayallerimdeki
Saltanatını yıkan.

Geldiğini anladığım
İşte o an,
Bir avuç kar olup,
Eridi sevdan.

Sen Benim Hiçbir Şeyimsin
Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz
Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde
Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde
Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak
Sen benim hiçbir şeyimsin
Attila İlhan