Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 552

Yaz Oralardan...



Mektubum ulaşırsa bir haber sal bana,
Hasretin ki şerbettir, bal bana,
Oralardan bir hasretlik türküsü, çal bana,
Sevmek böyle mi olmalı yaz oralardan

İlk görüş, inan ki sevmeme yetti
Bilemezsin sevdan nasıl mecnun etti
Bu hasretlik ki bak nasıl mahvetti
Sevmek böyle mi olmalı söyle oralardan

Bu satırlar ki bir bilinmeyenedir
Bekliyorum aylardır senelerdir
Bilemem ki yerin nerelerdir...
Hasret böyle mi olmalı yaz oralardan

Dostlarım güler geçer halime
Sordular derdimi avamla âlime,
Tercüman oldu bana iki kelime
"Seni Seviyorum" böyle mi olmalı çiz oralardan

Kor ateşlerin içinde yandım yıllarca
Sevdanı hasrete bandım yıllarca
Heceler, cümleler, satırlarca
Seni sevmek böyle mi olmalı yaz oralardan...

DÖNÜYORUM ASLINDA KAÇIYORUM..

Bu gece ilk defa agladim sana,
Gözyaslarim kirpiklerimin üzerinde düsmemek icin direniyor,
Gözlerimi kapatiyorum ve damlalar
Kimsesiz kaldirimlarin arasina takiliyor.
Onlarida kaybediyorum.
Sana agladim,seni kaybettim.

Dokunamiyorum sana ait hic bir seye,
Elim uzaniyor telefona ama arayamiyorum.
Mahfetmek istemiyorum hayatini,aci veriyorum,yenemiyorum icimdeki düsmani.

Elveda dedi sana dudaklarim,simdi cezasini cekiyor bilesin
Tasiyamiyorum bile kendimi,birde sen yüregimdesin.
Nasil atacagim,nasil koparacagim seni.
Bu sevgiyi icimdeki düsmanla kaybettim.
Hani senin hic tanimadagin diger yarimla,
Ya öbür yanim,aciyorum ona biliyor musun?
Nasil cirpiniyor,nasil yalvarir gibi bakiyor.
Aynaya baktigimda icimdeki düsman yok olmus.
Kanatti ve yok oldu yüregimden.
Seni de götürdü benden.

Karsiliksiz bir askin zehirini tasiyorum artik.
Bir nefes daha, bir nefes daha cekiyorum.
Kurtulamiyorum,gene uzaklasamiyorum.
Kokun sariyor damarlarimi,
Sen uzaklastin benden,
Ama burda kaldi gölgen.
Son defa görmek istiyorum seni,
Bir daha öldürmemek icin kendimi.
Insan bir kere ölür,
Benim hayallerim,umutlarim her gün ölüyor.
Gidecegim yüregimden,yitirdim,kazanamadim
Seni orda biraktim.
Paramparca olmus bir bedende.
Artik bu son adimlarim.
Seni buldugum yerde birakiyorum.

Birazdan sabahi karsilayacagim,
Ve beni buldugun yere gidecegim
O dipsiz yere,o bosluga,
Acilarimi,yaralarimi tasiyacagim.
Arkadaslarim onlar artik benim.
Ve sabah oldugunda,
Bütün sehri saracak yalnizligim.
Ask dediklerinde cocuktum,
Babam yoktu yanimda yalnizdim.
Gene ask ve ben hala cocugum, gene yalnizim.
Ve ask bitti,soldu ciceklerim.

Aydinligi olmayan son satirlari yaziyorum,
Küflenmis sözlerimi.
Burusmus bir kagit parcasina.
Onunda ömrü bitiyor.
Az sonra onu avuclarimin arasina alip,
Iyice kirismasini saglayacagim.
Actigimda tipki ben diyebilmek icin.

Safak sökmek üzere,
Ben hazirim.
Seferim bitti.
Dönüyorum.
Aslinda kaciyorum,
Hani virane olmus, damlar vardir ya,
Birde tavani akar,
Su agacli,fakir evden bahsediyorum
iste oraya.
Yüküm agar,ha gayret,ha gayret
Buzlarla kapli bedenimi tasimak ne zor,
Hele üsümek
Hele bir de rüzgarin amansiz titreyisi.
Ama engel degil bana,
Yolculugum coktan basladi,
Dönüyorum.
Aslinda kaciyorum.
Sana ait son damlalarimi yüzüme sürüyorum,
Kanla sulanmis damlalarimi.
Sirf evim tanisin diye beni,
Yoksa siginacak baska nerde bulurum bu limani
Kiyiya ulastim,
Simdi sensizlige demir atiyorum.
Sana dokunamamin ezikligini yasayarak gidiyorum.
Yelkenler fora.
Hadi ugurlar olsun

Bekle Beni

Bekle beni, belki ilk şafak söküşünde gelirim sana,
Bekle beni, yepyeni umutlarla çalarım kapını,

Bekle beni, yılların verdiği yorgunluğu unutmak için atılırım kollarına,
Bekle beni, gökyüzünden düşen bir kar tanesine tutunup konarım saçlarına,

Bekle beni, çok uzakta olsam da duyarım sessiz çığlığını,
Bekle beni, ihtiyacım var merhamet kokan sevdana,

Bekle beni, inan beklediğine değecek,
unutturacağım sana, kalabalık yalnızlığını ...


Sercan Akay

Alev Mavisi



Bir kere sevmişim meğer ne aldanmışım.
Öyle masumdu ki gözlerin, alev mavisiydi.
Acıdan geldiler bana, tutamadım elimde.
Öyle sıcaktı ki...

Şimdi yine yoksun, benim gibi...
Ben de gidiyorum artık, kal yalanlarda.
Öyle büyüktü ki yüreğim, öyle hasretti ki sana...
Ah, bir gelseydin...

Ölümü bekleyen vebalı gibi,
Aç kalmış it gibi,
Kapana kısılmış kurt gibi,
Öldürmeni bekledim sadece...

Ben seninle razıydım yaşamaya,
Öl desen, seç derdim sana en güzelini.
Hadi, al ruhumu da defol şimdi.
Yalnızlığına razıyım ruhsuzluğumla.

Poesia İnfernale *



İçimin kumarbaz saflığı şimdilerde İstanbul
Hangi sokağında bıraktım kendimi ben bile unuttum
Ellerime baktım çoktandır cam kırığı varmış meğer - avuçlarımda
Yüzüme dokunduğumda anladım.

Ters-düz ettiğimde kendimi gördüm ki
Çok kez cinayet işlemişim içimin dar sokaklarında.
Benim hayatım ve benim ölülerim.

Sahi ölülere tuz basılır mı?

Yarım kalmışları bunca sevmezken
Sen neden bu kadar yarım kaldın ki bende
Saat erkendi de biz mi geç kalmıştık camdan mezeliklere.

Hep merak etmişimdir mumya mumdan mı yapılır,
Bilen var mı aranızda?

Transparan hüzünler gelip geçiyor içimden
Dün gece de kumarda annemi kaybettim
Kendime dokunabilsem söylemeyecektim ama
Kaçarken repliklerimi de düşürmüşüm ceplerimden.

Hem bir insanın kaç cehennemi vardır ki zaten.

* poesia infernale: italyanca cehennem şiiri.

Yanımda Olsun

Ben bir güle sevdalıyım,
Dikeni varmış, olsun.
Ölene dek beklemeye razıyım,
Yeter ki o gül yalnız benim olsun,

Aşkımla açsın, solmasın,
Aşkıyla atan bu kalbim hiç durmasın,
Benden başka kimse dokunamasın ona,
İncitmesin ve koklamasın,

Umrumda bile olmaz, varsın,
dünya dönmesin, zaman dursun,
Yeter ki gülüm hep yanımda olsun...


Sercan Akay

Özleyen...



Kardelen'e...

İlkin gözlerin battı gönlüme,
Sonra uçsuz bucaksız bir yangın başladı
Yürek şehrimin orta yerinde.
Önce geceler uzadı, sabahlar olmadı;
Sonra can hiç rahat yüzü görmedi.
Artık ne yana baksam koskoca bir yalnızlık vardı
Ve bir de ışık misâli parlayan,
Karşıma geçip ürkek bir ceylan edasıyle
Gözlerimin tâ içine bakan,
Yüreğimdeki yangına körükle koşan
O mahzun hayâlin...

O zamanlar hiç yüzüm gülmedi ama
İnan, hiç de ağlamadım.
Gözlerimdeki o bir damla yaştın sen:
Ağlarsam, seni kaybederim sanırdım...

Biliyordum: Bir yangındı bu.
Acıydı, çileydi semeresi.
Ama ben koşa koşa gittim üzerine, bile bile!
Senin için yazdım, senin için yandım
Ve senin için ıslandım o yağmurlu gecelerde.
Seni sevdiğimi fısıldayan bir şarkı vardı daima dilimde.
Sanki yaşayamazdım; sen vardın hep aklımda-fikrimde...

İlkin hayâlini koydum
Gözlerimin gördüğü her zerreye;
Sonra adını gönlümün en derin mahzenine yazdım:
“Yâr” diye...

“Ya şimdi?” diye sorma sakın!
Bende durum hep aynı:
Gönlümdeki yangın
Yokluğundan haz alıp biraz daha büyüyor.
Adın bir şarkı misâli dilimden hiç düşmüyor.
Bağrımda atan yürek her an adını sayıklıyor.
Yine geceler zâlim, uzadıkça uzuyor;
Yine uyku tutmuyor;
Yine hasret yüreğimi dağlayıp duruyor.
Ve benim deli gönlüm tüm bunlara inat,
Yine sana, tek sana her gün dönüp dönüp âşık oluyor...

İşte yine böyleyim:
Yine sensizim, yine yalnızım, yine mahzunum.
Geceler boyu o buzdan yalnızlığın koynunda
Sabahlara kadar üşüyorum.
Ben, Üsküdar sahilinde yine sensiz dolaşıyorum.
Sensizliğin acısıyla feryatlar koparan şu sana sevdâlı yüreğimi
Resimlerinle avutuyorum.
Yokluğuna yazdığım “Hasret Raporu”na
Her gün yeni dizeler ekliyorum...

İstanbul’dan, bu zalım gurbetten
İşte sana yüreğimin feryâdını gönderiyorum:

Seni Seviyorum, seni çok seviyorum!..