Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 583

İstanbul’a Ağıt / Hüsrev Hatemi
Kaybettiğim eski İstanbul bir gün
Yaşlı, hasta bir beyefendinin,
Terekesinden çıkacak
- vefatından hayli sonra -
Ben o günü sanmam ki göreyim
Fakat o gün geldiğinde
Büyük bir sarı zarf içinde
Üstünde "muhibbim" filan beyefendiye
İthafıyla yaldızlı bir kent
Yarı küflenmiş fakat olağanüstü güzel
Zuhur edecek bir evden...
O zaman kentimiz çoktan,
Hani erkek çocukları ürperden
Hımar tıraşından geçerek
İmar görmüş tepeleriyle
New İstanbul olacağından
İş işten geçmiş olacak
Sadece gönül sahipleri umarım
Derinden ve insanın içine işleyen
Bir musıki duyacaklar kısa süre
Beton tepeler üzerinde...
"İşte onların mahvolmuş yurtları".

Hoş Geldin Ölüm Ve Tatlı Korku

Her akşam çekiyorum
Bir yorgan gibi
Ağır ve ıslak bu korkuyu
Gözlerimin şulesi sönmüş
Ve doluyor çukurları güzelce
Ölümün o efsunkar toprağıyla
Duruyorum ve dinliyorum
Sessizliği ve derinliği
Şu varlık nasıl bir şey
Var iken var olmamak

Bir gün apansız salıvermek
Bütün çiçeklerle
Kireç rengi bir yüzle
Zamanın durağan ve de gafil
Fırsat veren bir yanında
Ölüm geliverir sessiz ve soğuk
Kansız bırakır ellerimi
Yorulur ve yorgun düşer
Gencecik kaküllerim
Yorulur işte ölüm rüzgarının önünde

O zaman bir tebessüm kurtarır
Asil ve onurlu bir tebessüm
Korkaklığımdan ürkekliğimden

İşte sevmek: hoşgeldin ölüm

Gündüzün solgun yüzü
Her akşam karanlığın zifiri bakışında
Beklenen o anda
Kurutan damarlarda
Tüm sevinçleri hevesleri
Ve oluk oluk akan kanımı damarlarımda
Tılsımıyla gelen gülümseyen

Yine itiraf ediyorum:Hoş geldin ölüm

Taze bir akşam oldu yine
Silik ve cansız ışıklar altında
Aslında analar hayat doğurmuyormuş
Analar cocuklarla beraber
Ölümü doğuruyormuş
Her insan = bir ölüm

Yine baygın bakışlarım var
Ve hülyalarımda yine fırtına
Hiç dinmedi ki bu poyraz
Ve bu zamansız rüzgarlar
Bu çalkantıda belli olmuyor
Karışıyor istemeden
Gözbebeklerim beyazına
Bu telaş kıyamet telaşı
Ne bayaz var ne de siyah

Şehla bakışlarım ne kıymet ifade eder
Bu mevsim ...gözden düşmüş yaşamak
Herkesin ölümü gibi olmasın istiyorum
Her geçen mevsim aynı değil

Benim yaşadığımı sanıyor tüm dostlar
Hayır ben yaşamıyorum
Bir basmak geriden: yaş-la-nı-yo-rum
Ben yine rutin yine aynıyım

Her nefesini hissedende ensemde
Sanki keskin bir bıçağı ısırıyor dişlerim
Tuz daneleri kaçıyor gözlerime
Ve kezzap dökülüyor yarlarıma
Her akşam usulca kıvrılıp yatağıma
Derinlerden gelen bir ses
İnceden inceye beynimi deliyor
Deliyor deliyor
Sanki helezonlar oluşuyor
Gözlerimin ışıkları gidiyor
Ölüm hoşgelmiyor
Bir heyula duruyor karşımda
Yine de hoş geldin ölüm

Eskisi gibi değil geceler
Derin değil tenha değil
Issız bir yoldayım
Ve yağmur yağmıyor
Ben şiir yazamıyorum
Ve mevsimlerden güz değil
Neden böyle neden
Çizemedim şeklini
O tatlı korkunun.