Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 587

Kendinle Birlikte Hilal Görününce




Yağmurdu bastıran bembeyaz karı
Dün ne tipiydi, ne boraydı; yöremizde
On beş yıldan beri
Semada müjdeli akıyla belirmiyordu
Kendinle birlikte karı getirdin
Semadan elenirken bin bir endişe
Yüreklere oturmuş nice bin kurdu
Sessizliğinle silerken dünyamızdan
Belki de ufaktan ufaktan gülmekteydin bizlere:
“Ey büyüklerim” dedin ince çığlıklar arasından;
“Anacığım, babacığım” diye göz süzdün üstümüze...
“Eninde sonunda, erinde gecinde
Şimdiki ağlamam gibi tıpkı
Zevale gidecek hüzünleriniz
Yüreklere işlenmiş yüzbinlerce iz
Yolunuzu aşırtacak dağdan ileri
Belki ağır olacak adımlarınız,
Kimi gün balçığa saplanacaktır belki
Ama siz
Benden önce güleceksiniz...
Yağmurdu bastıran bembeyaz karı
Dün ne tipiydi, ne boraydı yöremizde
On beş yıldan beri
Semada müjdeli akıyla belirmiyordu
Kendinle birlikte karı getirdin
Kar deyip de geçmeyin öyle, yağmuru hiç küçümsemeyin
Ardınız sıra iz süren bin bir azgın canavar
Hep, dumanlı havalar ister; isli, puslu...
Hüdhüd kuşu gördüm rüyamda demin
Hilali görmeden önce...
O ip ince çığlıklarını dünyama katıp da
Can evinden vurmadan sevgi okuyla
Şelaleli, fıskıyeli, tavuslu
Bahçelerin engin serinliğinde
Cam kırıkları toplarken ha bire
Elması pırlantayı
Teker teker, yapa yalnız kalmışlar diye
Hor görmeyin!
Yağmurdu bastıran bembeyaz karı
Dün ne tipiydi, ne boraydı yöremizde
On beş yıldan beri
Semada müjdeli akıyla belirmiyordu
Kendinle birlikte karı getirdin

Bütün gün yağdı yağmur
Bütün gün dinmeden.
İncir ağacıyla birlikte
Serçe sesleri de ıslandı.

Bütün gün yağdı yağmur
Bütün gün pencerede bekledim
Evin balkonunda- ama hayır
Bütün gün dinmeden yağdı.

Bütün gün yağdı yağmur
Hiçbir çocuk bu kadar ağlayamaz
Hiçbir âşık bu kadar ağlayamaz
Açken dedim aşkla dedim.

Bütün gün yağdı yağmur
Yanağı kabardı toprağın.
Senden gelen bir armağan bu,
Bütün gün hamdolsun,Tanrım!

Bütün gün yağdı yağmur
Telefondakine mesela
İki baş iki yalnıza mesela
İçinden geçenleri duyarak.

Bütün gün yağdı yağmur
Bütün gün uslanmadı deli.
Bütün gün yağdı yağmur
Bütün gün uslanmadı gönül…

Bir akşamüstü bir rüzgâr yapıştı belime, içtik beraber.
Sarhoşluk daha çok acıtır dedi, gözleri yaşararak.
Önce inanmadım.
Sonra kudurdu, kudurdu.
Başım döndü, bağırdım...

"Sen, giderken gülüm izlerini silmeyi unuttun.
Sen, giderken bitanem, bende bıraktıklarını almayı unuttun.
Sen, giderken aşkım, sen hâlâ bendeydin.

Çalan bir müzik parçasının sözlerinde unuttun kendini.
Bir ağustos akşamında unuttun beni ve seni.
Süzülen damlaların sıcaklığında,
Sensiz bir gecenin sabahındaki hıçkırıklarda unuttun seni.
Terasda içilen bir bardak çayda
ya da bir bardak birada unuttun.

Bir mangal ateşinin sonrasında, yanmış közlerde unuttun.
Beyoğlu'nun o güzel sokaklarında,
O ıssız kalabalıkda unuttun kendini.
Söylenen yalanlarda, 'iyi ki varsın'larda unuttun seni ve beni.
Geceleri baktığımız o yıldızlarda unuttun bizi.

Bir daha birlikde çıkamayacağımız Yeniköydeki
çay bahcesinde, Papatya'da unuttun bizi.
Adını bir türlü koyamadığın
gelecekdeki güzel günlerimizde unuttun.
Beraber yakılan sigaralarda unuttun bizi.
Sen giderken bitanem,
SENİ BENDE UNUTTUN !!!."

yine sevdâdan yâr




unutulmuş ağıtım çöküyor kente
hüzün caddelerine, kırık kalemlere
yalnızlık gurbetinde yıldızlar, bir ben
okunmaktan yorulmuş insan yüzleriyiz
çatılarda ölen kuşlar gibiyiz yâr


ranzalarda urfa'dan kalma esmer bir hasret
sabır çılgınlıkları kadar kar, yangınlara kar
ne dağlara yağar kar, ne sokaklara, kuşlara
kıyama durmuş aykırı zamanlarda kar
ölüme yağar, kirpiklerimde bir lerze kar


ölüm gibiyiz, ayrıyız çünkü yâr
gül dalında susuz yağmur damlası
ulaşmasa da bağrıma bastığım isyanlar
tüfeğimin buz tutan haykırışına isyanlar
ellerinle sunduğun türkülerdir yağan kar


bir noktası kitap olur hasretinin
içime akan nehirlerle hadi, oku beni
ben ki aşkın büyüttüğü çocuğum, öfkeyim
düşlerim var yağmura dair, geceye dair
ayrılığa katlanmak yine sevdâdan yâr