Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 595

İtiraf



Nasıl oldu bitti bilmedim her şey,
Lâkin anlatması gerçekten zor şey,
Değil ki bu tespih benzeri bir şey,
Dizeyim diyorum, dizemiyorum...

İzâha yetersiz kelime hece,
Ne zor şeymiş yahu, sanki bilmece,
Uğraşır dururum gündüz ve gece,
Çözeyim diyorum, çözemiyorum...

Ağırlık çöküyor akşam olunca,
Hele gökyüzü de yıldız dolunca,
Uzanıp balkona boylu boyunca,
Sızayım diyorum, sızamıyorum...

İmkansız bir aşk ve sevdâ uğruna,
Tükettim ömrü yaklaştım sona,
Önce şu gönlüme, sonra da ona,
Kızayım diyorum, kızamıyorum...

Dedim ki geçen gün; “Merhamet eyle”
Diyen kim, duyan kim, olmuyor böyle,
Göreyim hesabı, altını şöyle,
Çizeyim diyorum, çizemiyorum...

Her Şubatta ter, her Ağustosta kar,
Ölüyor zamanla, bende de can var,
Sığabileceğim geniş bir mezar,
Kazayım diyorum, kazamıyorum...

Vakî mi kapımı bir tıklattığı,
Ne öptürdüğü var, ne koklattığı,
Sihir mi, büyü mü, neyse yaptığı,
Bozayım diyorum, bozamıyorum...

Bu saatten sonra çıksa da cama,
Dikiş tutar mı hiç kalpteki yama,
Yazılacak daha çok şey var ama,
Yazayım diyorum, yazamıyorum...

SEVMEK ÖZLEMEK

Sevmek var aslinda
Özlemek var beklemek var
Simdi nerdesin ne yapiyorsun
Günes coktan dogdu uyanmis olmalisin
Saclarini tararken beni hatirladin degilmi
Öyleyse ayrilmadik sadece özlemliyiz ve bekliyoruz
Zamani hatirlatan herseyden nefret ediyorum
Önce beklemekten
Ömür boyunca ya bekliyor insan yada bekletiliyor
Ikiside kötü ikiside hazin tarafi hayatimizin
Egerki bekliyorsan egerki özlüyorsan
Yarinlarinda onu hayal ediyorsan
Hayali gözlerinde sesi kulaklarinda cinliyorsa
Iste ozaman sen birini seviyorsun
Hasrettir özlemdir sevgileri yücelten
Umuttur her an dönmesini beklemek
Bir an özlemekten vazgecersin
Unutuldugunu düsünürsün aglarsin
Ama neyapsanda faydasiz sevmissindir onu
Karsiliklida olsa platonikte olsa tutulmussundur
Yine seversin yine özlersin beklersin
Hic dönmese seviyorum demesede
Sen özlersin onu sevmeyi ve görmeyi istersin
Ve bir ömur boyu beklersin özlersin seversin...

İyi Geceler Gülüm





Haziran bulutları olsun yatağın,
Aşka düşsün yolun düşünde.
Bir dere kenarında,
söğüt gölgesine sığınsın başın
Ayakların suda
-Aslında su senin ayaklarında gülüm-
Elinde Bursa işi bir çakı
sabaha kadar umutlarını yont!
Bir de beni düşün düşünde.
Yokluğunda nasıl da haziran bulutuyum,
Söğüt dalıyım,
Akan, akmayan suyum,
Ama illâ ki;
yonttuğun umudum...
İyi geceler gülüm,
İyi bir gün olsun yarın...

İyi Kalpli Günahkar




İyi kalpli günahkar
Kanaatkar ve şakacı bir gece lambası gibisin...
Yanıyorsun sevişmelerin en koyusunda,
Sönüyorsun binlerce bilmeceyle.
Dışarıda mağrur, gizemli, yasakçı...
İçeride sevecen, başıboş, ahlaksız.
İyi kalpli günahkarları
Aydınlatan bir gece lambası gibisin...
Kendi yangınına aşık...

İyi Ki Varsın




Sen; amaçsız adımların adımı,
Sen; silinmiş ruhların gök kuşağı
Sen; dingin yüreklerin umudusun.
İyi ki doğdun, iyi ki varsın…


Çıkmaz tünellerin ışığısın sen
Karanlık gecelerin gün doğumu,
Ağlamaklı yüzlerin gülüşüsün.
İyi ki doğdun, iyiki varsın.


Susuz kalmış topraklarda yağmur,
Tutsak kalmış sevgilerin,
Özgürlüğe uyanışısın sen.
İyi ki doğdun, iyi ki varsın…


Gökteki yıldız gibisin tertemiz yüreğinle,
Kardeşimsim canımsın aynı kanı taşımasak ta senle
Sana nice nice mutlu yıllar,
İyi ki doğdun iyi ki varsın…

Ben ağlardım gün batımlarında.
Bir sen bilirsin birde ağaç dalları.
Yapraklar hüznüme koşardı, rüzgar feryadıma,
sen acı bir tütsü olur dolardın yüreğime.

Seni ilkin böyle tanıdım.
Saçlarının rengini hatırlamıyorum;
ama gözlerin grup vakti kızıllığını andırıyordu.
Uykudan yeni uyanmış gibi mahmur.

Şiirler okurdum sana ağaç dallarından tutunarak.
Gözlerine bağışlardım bakışlarımı.
Sen çok uzaklarda değil, yanı başımda ağlardın
ve ben ilhamımı narin göz yaşlarından alıyordum senin.
Sen benim her gün yeniden dirilişim,
Sevincim, sevgim oluyordun.

Tıpkı dün gibi uzaksın şimdi.
O zaman varlığının sarhoşluğuyla,
şimdi de yokluğunun acısıyla ağlıyorum gün batımlarında.
Her gün batımı acı bir tütsü,
vaftizlenen rüyalarımı kırbaçlayan deli bir hoyrat.
Martılar olurdu mısralarımda,
denizi yararak ilerleyen vapurlar,
çocuk sesleri, genç sevgililerin taze bakışları,
toprak kokusu, çimen rengi,
albatros ve de aşk celladının kemendine takılan kaytanlı,
fosforlu sözler…

Sen şiir gibiydin, mısraya benzerdi bakışların.
Gülünce çiçekler açardı yanaklarında, bahar olurdu, yaz olurdu.
Sen sevdiğim, yitip gitmesini istemediğim mevsimdin.
Karlı kış geceleri sımsıcak şöminem,
umudum, ekmeğim, aşım,
kimseyle paylaşmadığım arım, züllü yarınımdın.
Sen benim masmavi göğümdün.
Gün olur kitaptın avuçlarımda okunan,
gün olur şemsiyeydin yağmurlardan koruyan
ve gün olur “bendin”,
”sen” olmayı dilediğim zaman.

Bakışlarını en çok sen olmayı düşlediğimde seyrettim.
Tebessümün okyanuslar kadar derin, baharlar kadar narin.
Seviyordum seni tepeden tırnağa.
En çokta bakışlarına hayrandım bakarken gözlerimin rengine.
Ve bir şeyler akardı o an coşkun bir sel gibi yüreğime.
Seninle dolardı tüm azalarım.
Yeni uyanmışçasına bir tüy gibi hafiflerdim
esrik bakışlarında.
Kanat çırpardım, mutluluk denen o kutsanmış sevdayla
sarmaş dolaş olurdum, bulutlarda gezinirdim,
göğe, maviliklere değerdi başım.

Sen mevsimdin bağrımda; taze çiçekleri olan,
serin bir meltem gibi umutlarıma,
ruhuma, güzel yarınlarıma dolan.
Sen bir mevsimdin bağrımda.
Yüreğime akan bir ırmak, bir pınar.
Aşktın, parıltıydın gökler kadar yüce,
denizler kadar berrak.

Ya şimdi nerdesin ?
Hangi iklimde, kimin mevsimisin?
Gözlerin hala grup vakti kızıllığına mı çalmakta,
hala okyanuslar kadar derin mi tebessümlerin.
Beni unuttun mu, ağaç dallarından tutunarak
sana şiirler okuduğun gün batımlarını
bizi dinlemeye gelen kuşları, rüzgarı, martıları…

Seni bilmem, ama ben hala aynı yerdeyim.
Kıpkızıl akşam manzaralarını andırmakta yüreğim.
Döneceğin demleri avlıyorum.
Bir ben bir de ağaç dalları biliyor şimdi
yüreğimdeki yangını.

Birde geleceksen gel artik.....