Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 609

Sensiz Sabah Olmuyor

Sponsorlu Bağlantılar

Burada hep aynı şeyleri yapıyorum
Seni tanımayan kimse kalmadı.
Herkes gözlerinin ela olduğunu,
Başıma aşk diye bela olduğunu biliyor.
Ve herkes, her sabah, daha uyanır uyanmaz ,
Benim dün gece sabaha kadar resminle ne konuştuğumu soruyor.
Ama dün gece olan oldu…
Bana yeni bir resmini gönder,
Bendeki göz yaşımda boğuldu.

Olmadık şeyler geliyor aklıma
En kötü yanı bu olmalı yalnızlığın
Sevdiğimden adım gibi eminim ama…
Yinede bir kurt kemiriyor içimi
Ya bıraktığım gibi bulamazsam seni,
Ya hüznün elleri, tutmuşsa ellerini…
Sabah ezanları okunuyor.
Dualar ediyorum.
Nasıl olsa gün geçer,
İçim rahat olsun….
Bana bir haber gönder, haber gönder…

Sensiz sabah olmuyor, Uyanıyorum ansızın
Sensiz gün doğmuyor, Yalnızım çok yalnızım.

Yosunun, Kumun, Otanan Yaranın Şiiri



bu fırtına uzaklara bakma özrümdür/ört üstümü
beni doğur, beni kına, beni sahiplen
ıslak tenimde çürüyen, ölüm gülüşünüzdür
terli kaslarımı paylaşamayan simya.

sözü dağlayan usta körüklerin ateşi / kalbimi
eşeliyor, kızgın bedevinin uçurduğu şahin.
miadı bitmiş içli bir söze dokunur gibi
kalbimin her atışında korkunun çetelesi.

ağlamak düşünme özrümdür / sarıl bana!
bakışında saklanan vahşi bozgunun kanattığı sır.
ölü bir martıyım, kanat izlerimi örtmüştü karanlık
nemli duvarlarda çürüyen kaçıncı çığlığımdı?

hangi yağmuru sahiplensem bulut oluyor / öp beni
öp beni iki kaşımın arasından, yorgun bakışında sakla
mumları sönmüş yatırlar,dumanı tütmeyen savaş kuleleri
en son öpmüştü beni.
gülüşün tasviriniz (gibi) mahzundu.

aşk sözcüğünü kanatıyorsun eski mektupların
sigara yanığında... nasıl yokluktu ağlamak
ürkmüş suyılanı gibi akarken boynuma!
siyah-beyaz fotoğrafın kırığından akmak

nasıl intihar? kalbim tasviriniz gibi mahzundur /
dövüşür gibi konuşma öyle
dışarıda alabildiğine sonbahar. sararmış sarmaşık
güncesiydi saçların. hiç konuşulmayan ama hiç
öpülmeyen alnımdan
fırtınanın kanattığı martı çığlığı.

tuzun, zeytinin, hiçbir kızın güz mevsimindeyim
kanaviçesinde erken ayrılığın korkusu
en uzak kıyıda acıyan o yorgun taflan
gül kıvamında yolcunun anılarına aldığı günce.

çiğ damlasının buhar olma korkusundayım
ebruli bakışına saklanan erden düşün salkımı
tuhaf bir gülüş karanlıkseloldu içimdeki çavlan
kalemi kırılmış şairin çığlığına karışıyor.

kavgaya katılamamak yaşama özrümdür / uyut beni!
kadınım kaparolu yeleğime işletmiş yangınını.yolculuk,
heykelleri devrilmiş devrimin nemodası.-
ah gövdem!
gözyaşlarına boğulan bir annenin duasına uçuyor.

Bir gece yarısı sancısısın SEN!!
Bir prangasın gecenin karanlığında ayaklarıma saplanan!!
Bir hayalsin SEN, olur olmaz zamanlarda görünüp kaybolan...
Kahramanı olmayan bir masalsın SEN...
Bir ağıtsın SEN Hiçbir şeye yakılmış...
Su gibisin her gece sızıyorsun beynime.
Hayatsın, gerçeksin SEN!
Bir gece yarısı esen bir rüzgarsın SEN...
Saçlarımın arasından geçip giden bir rüzgar..
Gece yarısı ayak seslerimsin.

Bir parça ay gibisin, sürekli parlayan..İnsan korkuyor senden..
Ansızın ortaya çıkan bir sancısın, olur olmaz zamanlarda kendini hatırlatan...

Yalnızlığımsın... Bu yüzden mi seviyorum yalnızlığı?? Her gece geliyorsun yanıma garip bir tebessüm ve inanılmaz bir sessizlikte gülümsüyorsun bana... Ağzımı bile açmıyorum, büyü bozulup peri masalı bitecek diye... Penceremde bir ışık, ruhumu güneş gibi ısıtıyor... Seviyorum yalnızlığı sen varsın diye.. Yalnızlığımın yeni bir tarifi var artık. Sen olmasaydın Sevmezdim belki geceleri.
Sen varsın nefesimde..

Varsın üzerimden gitsin yıllar, Yalanda olsa, Hayalde olsa, Sessizlikte olsa benim rüyam bu.. KİMENEKİ.........

Kafamı Çevirdiğim Her Yerdesin.....

O Büyük Aşk Bitti Artık

Selam salmış o yar bana
Beni halâ seviyormuş
Saçı başı darmadağın
Gözyaşları döküyormuş

Yaptığından pişman olmuş
Bana gelmek istiyormuş
Bir benmişim gerçek seven
Artık kabul ediyormuş

Sevdikleri terketmişler
Şimdi tek başına kalmış
Kıymetini bilmemişler
Benim kadar sevmemişler

O büyük aşk bitti artık
Hiç gelmesin orda kalsın
Yaksın bütün resimleri
Hiçbirşeyi bırakmasın

Birbirine Karışsın Diye Saçlarımız



sigarasını söndüren berber darman duman dinliyor
söylediklerimi
elindeki makası nerdeyse dünyaya düşürecek
yani biz ayrılınca dünya nereye gittiyse
"kökünden kesin saçlarımı" diye yineliyorum
"sonra toplayıp verin bana, bir ayrılığın andacıdırlar"
dokunurken saç tellerime parmakları titriyor
her zaman özene bezene taradığı
siyah, kıvırcık bir sel boşanıyor ardından
gözlerini yumarken aynalar
yalnızca makasın sesi duyulan
ve kanat çırpışı
kafesinde çılgına dönen sakanın


sevgilim
açtığında postacının getirdiği paketi yarın
içinde senin yüreğini kaldıran dağlar
benim gözlerimi dolanan sis
ve sevişirken çam ağaçlarına takılan saçlarımız
birden herşey, herşey, bir gölde bir sabah ansızın açılışı
gibi
yüzlerce nilüferin
ayrıldığımız gün üzüntüden bayılan zaman
kendine gelince olmadık anda
vapurlar yağacak yüreğinin adalarına yeniden
yeniden dalgalar
yeniden limanlar
yeniden sonu olmayan şarkılar
hepsi
yine birbirine karışsın diye saçlarımız


o zaman yine saçlarını topla sevgilim
ve yüreğinde beklettiğin martıları sal

Kalbimdedir




Her şeyden o kadar çok emindim ki
Beni sevdiğine çok inanmıştım
Geleceğimden o kadar umutluydum ki
Bırakıp beni gitmezsin sanmıştım.

Sen koşarak gittin başkasına
Yar oldun benim sandığımda
Ben senin gibi gidemiyorum
Sensizlik varken karşımda.

Bir gün seni unuturum diye
Şimdi çok korkuyorum kendimden
Seni sevdiğimden büyük olur diye
Kaçıyorum inan bütün herkes den.

Belki hataların hepsi bendedir
Yaşadığımız her şey içimdedir
Tek korkum vardı sensizlik
Şimdi o korku benim kalbimdedir.

Ateşböcekleri



ışıkla ilgili bir yazı okuyordum, elektrikler kesildi
boğazından geçerek midesine indi kent gecenin
mum aramadım, oysa vardı
pencereye gittim kalkıp çalışma masamdan
iki sevgiliden söz ediyordu ağaçlar fısıldaşarak bahçede
ağaçların yalnızlıklarından korktum
sonra yollardan söz açtılar, düşledikleri yollardan
işte o zaman ateşböceklerini,
birbirini kovalayan iki yanarsöner ışığı gördüm
gezinen son yıldızlarıydılar yeryüzünün
çaldıkları ağustosböceklerini tahta kafeslere dolduran
bir hırsız çetesi geçti sokaktan
ay siliyordu, siliyordu camlarını terleyen evlerin
bir ırmak kente geri dönmeyeceğini bildiren
bir mektup yazıp akıp gitmişti sudan gerekçelerle


yerçekimini aşk yoksunlarına bırakıp
bir bir çıkardım giysilerimi
ve kapısını araladım uyuduğun odanın
sonra açılmak için dokunmamı bekleyen
pembe gülleri gezdirmeye gittik
ağaçların gözlerini yumduğu küçük koruda
gökyüzümü sarsıyordu ıslak kelebek kanatların
ve geceyi
şu ısırıp durduğun geceyi
gitgide derinleşen karanlıkta gitgide sertleşen geceyi
yıldızların gökfişekleri gibi içimizde patladığı geceyi
çiğlenmiş sabahla birleşen ve küçülen geceyi


her güne böyle başlayalım sevgilim
böyle, ateşböceklerine teşekkür ederek

O Akşam

O siyah gözlerini gördüğüm akşam,
Kayboldum gözlerinin karasında.
Öyle bir tutku ki, delicesine,
İşledi ta iliklerime.
Sandım ki, o an, zamanın durduğu andı.
Ruhum eridi, bir gölge gibi,
O siyah gözlere kandı.
Bilmem ki, o akşam mı?
Yoksa o gözler mi daha siyahtı?
O gözler.
Ah o gözler!
Sanki amansız bir silahtı.
Çevir bakışlarını benden,
Bakma.
Bakıp da yakma,
Desem de aldırma.
Sen bak yine, sen yak yine,
Razıyım yanmaya gözlerinin ateşinden.
Duysan da bir feryat, göğsümün sol köşesinden
Bu, yanan kalbimin inlemesidir.
Gitme!
Sensizlik dayanılmaz,
İşte bu, ölümün ta kendisidir.