Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 625

Kapına Geldim



Tutamadım verdiğim yeminleri kahrederek
çekmedim mi sendeki nazı boynumu bükerek
unutamadım hayırsızı umudumu keserek
bak yine kapına geldim.

Aydınlık aramaktayım bir ziyadan her yerde
ne kötülük gördün İzmir imbatından kaderde
hasret yelini estirdin derman olmayan derde
bak yine kapına geldim.

Bana ahlar çektirdin darılıp bana boş yere
iç çekip telefonu kapamadın mı kaç kere
savurdun hayallerimi yeryüzünden göklere
bak yine kapına geldim.

Kulak ver artık hem garip hem öksüz seslerime
çare bulamıyorlar vücut dengemin ritmine
insafa gel bak şu imdat diyen son nefesime
bak yine kapına geldim.

İlk heyecanım beklemedim mi senin yolunu
Böyle girme cennete göz ararken uykusunu
Tanrım binlerce dert vermiş yormuş naçar kulunu
bak yine kapına geldim.

Kalbim güvercin gözlerim yaşlı seni düşlerim
duvara akseden gölgemle açmanı beklerim
AÇ KAPINI bitti yokuşlarım hem inişlerim
başka gidecek yerim yok bak yine kapına geldim.

Senden kaçtım

Denizin uçsuz bucaksın mavisinde
kıyıya vuran her dalganın sesinde
uzakta uçan martının kanat vuruşunda
senden kaçtım

ağaçların ğüneşle oynaştıgı en tepede
rüzgarın yapraktaki hışırtısında
kulakta bıraktıgı ıslık sesinde
senden kaçtım

her şey seni hatırlatmasın istedim
kaçtım gücüm yettiğince uzaklara
kimsenin bilmediği uçsuz bucaksız
denizle yeşilin koynuna sığındım

ağladım anlatırken sevdamı sessizliğe
kimi zaman mavi derinliklere daldım
kimi yeşil tepelere tırmandım
bulutlarla yarıştım koştum koştum

dalga seslerini sen sandım yanıldım
senden belkide kendimden kaçtım
seni daha çok sevmekten korktum
bırakıp gitmenden yoruldum
seni sevdim, senden kaçtım

Mavi Gece



Bir mavi gecede başlamıştı sevdamız
Ve maviye çalmıştı bütün umutlarım o gece
Unutturmuştun bana karanlığın siyah olduğunu
Ve gözlerinde farkettim ilk kez
Bütün gecelerin mavi olduğunu

Bir mavi geceydi o
Bütün gecelerden güzel
Bir mavi geceydi o
Benim için ömre bedel

Ve sonra...
Bir gidişin vardı ki
Mutluluğuma inat
Bir gidişin vardı ki
Kırıldı içimde kol kanat

Umutlarımın mavisini alıp gittin
Denizlerimin mavisini çalıp gittin
Masmavi dünyama
Simsiyah bir çivi çakıp gittin...

Gittin
Ve sen de her yalan gibi bittin...



Ahmet Selçuk İlkan

Öldürür Bu Şehir



Her nereye baksam sana benziyor
Öldürür bu şehir, beni öldürür
Çıldırmak iş değil, deli ediyor
Öldürür bu şehir, beni öldürür!

Çekil de git diyor içimden bir his
Dört yanım karanlık dört yanım is
Seni mi saklıyor bu duman bu sis
Öldürür bu şehir beni öldürür!

Nereye sarılsam taş gibi ağır
Bu şehrin yüreği, kulağı sağır
Ya beni kurşunla ya beni çağır
Öldürür bu şehir, beni öldürür!

Senden bir eser mi bu çatık kaşlar
Bu gülmeyen yüzler, bu mağrur bağlar
Bir insan bir ömrü böyle mi yaşar
Öldürür bu şehir, beni öldürür!

Sen gittin kurudu bütün çeşmeler
Işıklar kesildi karardı her yer
Sanki yas tutuyor benle beraber
Öldürür bu şehir, beni öldürür!..



Ahmet Selçuk İlkan

Yağmur, Gül ve Eller



Yel yapraklarımı savurur,
Dört yanım yağmurla örtülü;
Güz vaktim gerçek ya, ne yağmur!

Kafamda hep bir uykusuzluk
Ve masamda bir düşler gülü,
Gecenin içinde, soyunuk.

Ve bir düşünce arasında
Ellerim; beyaz, boş ve bencil,
Bu gül’le gece arasında,

Kopmuş gidiyor dallarımdan...
Hayır, başımdan yana değil
Uykusuzluğum, ellerimden.!

Sen Vardın ya

Sen vardın ya bir zaman
Yaşamak böyle değildi
Gözlerindi ruhumu okşayan
Kokladığım hava nefesindi
Bir başka candım sende yaşayan
O sen böyle değildi
Sen bir başkaydın o zaman

Sen vardın ya bir zaman
Dünya böyle değildi
Her sabah kalbime bir kuş konardı
Yüreğimde büyüyen yangın sendin
Sen sevdikçe yanar yanardı
Sen varken dünya böyle değildi
Sen bir dünya idin o zaman

Sen vardın ya bir zaman
Yaşamak oydu işte, sevmek o
Ellerimi alevler içinde tutardın
Geçer karşımda saatlerce bakardın
Bir gün yağmursan, bir gün kardın
Yaşamak sendin, sevmek sen
Sen dopdoluydun o zaman

Sen vardın ya bir zaman
O zaman yaşamak vardı ölmemecesine
Gözlerinde şiirler okunurdu daima
Bir kalp çizerdik buğulu bir cama
Su gibi dökülürdü saçların avucuma
Sen var mıydın, hayal miydi o yaşamak?
Sen miydin ömrümce yaşadığım tek zaman

Süvârî



Şu bakır zirvelerin ardından
Bir süvârî geliyor kan rengi.
Başlıyor şimdi melûl akşamda
Son ışıklarla bulutlar cengi!

Bir bakır tasta alev şimdi havuz,
Suya saplandı kızıl mızraklar.
Açılıp kıvrılarak göklerde
Uçuyor parçalanan bayraklar!



Ahmet Haşim