Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 635

Karanlık Gecem



Her Gece Ağlıyorum
Bu Issız Delikte
Fakat Gülmek İstiyorum
Artık Bende.

Dünya Üstüme Geliyor
Gün Geçtikçe Karararak
Herkes Sırtını Dönüyor
Dünya Tersine Mi Dönüyor.

Dostlar Sırt Dönüyor
Hatıralar Unutuluyor
Yaşanan Güzel Günler
Tarihe Gömülüyor.

Karanlık Kaplıyor Benim Her Gecemi
İstemesem de Beni, Oyalar
İstemiyorum Artık
Bu Karanlık Geceyi.

Derinleşen Akşamlar



Bir sigara yaktım, durup düşündüm
Neyim var, neyim yok döküverdim önüme
Yeniden gözden geçirdim kendimi
Kendime yabancı düştüm gene
Nasıl da sert davranmıştım kendime
Şimdi daha iyi anlıyorum
Ben sokakların kural bilmez çocuğu
Bir başkası olabilir miydim hiç
Kendi yerime
Biraz da anılarla oyalansam
Yaşanmış ve bitirilmiş olanı
Nedense bir türlü sevemiyorum
Yeniden yaşamayı düşünmüyorum
En güzel sevinçlerimi bile
Her zaman kendime dar geliyorum
Ne zaman derinlerime dönsem
Yeni bir sayfa açılıyor önüme
Ne zaman yeni bir şeyleri özlesem
Neden bilmem
Kaskatı bir karanlık yerleşiyor içime

Ölümlerin Düşündüğü Türkü



Bir akşamüstü balçık kuşları
Sessiz dökülürler yorgun akşama
Zehirli saatler emzirir suları
Günün ardından uzanıp dağlara
Yağmacılar doruklarda yıldızları çalarlar

Zamanın örgüsünü dişler gece kuşları
Uykunun kanını emer vampir
Güzelliğe kezzap döker karanlık
Sevinci tutsak eder korsanlar
Yavaş yavaş açılır yılan yumurtaları

Düşleri eksik imgelerle bozar
Kirpiler, kuzgunlar, kokarcalar
Geceye çakılır eskiyen kasımpatı
Uzaklardan boş kahkahalar gelir
Çocuğun boynunu takarlar ipe

Çirkinleştirerek yalnızlıkları
Bu cellatları kim besliyor
Kim yerleştiriyor çiçek diye
Kente bu gülünç sehpaları
Kim doğruyu kime benimsetiyor

Sessiz Akşam Düşleri



Bembeyaz akşamlara çıkmak
Deniz kıyılarında ya da dağ başlarında
Daha doğar doğmaz sarhoş
Pırıl pırıl bir günden
Akşam gelin gibi süzüle süzüle
Yamaçlardan ağır ağır inerken
Seni duymak, seni sevmek, seni okşamak
Seni konuşmak ve seni susmak
İlk karanlıkla birlikte erkenden
Senin hazırladığın sofraya oturmak
Senin yaydığın çarşafların üzerine
Uzanıp uzun uzun düşünmek seni
Dünyayı yepyeni güzelliklerle
Yeniden yaratır gibi
Elinle kapladığın yorganı örtünüp
Seni duymak, seni düşünmek, seni bulmak
Haritaya yeni bir ada yazdırır gibi
Her yanını, herşeyini öğrenmek
Saçlarını, boynunu, sırtını, belini
Kollarını, omuzlarını, dizlerini, ayaklarını
Hatta ayıp olmasın en gizli yerlerini
Yanı baştan sona seni ezberlemek

Acıya Kurşun İşlemez



Sabrın çalkalanıp taştığı sulardadır
Çığlıklarla parçalanmış uykularda
Buruşturulup atılmış aşklarda
Ve çalınmış mutluluklardadır
Ses ile yürek
Büyük rüzgarların o yanık şarkısı
Hala yükselir içimizden, dağılır
Coşkunun doruklarında sürer yankısı

İlk kurban adanırken bir nehire
Korkunun ilk nisanında başlamıştır
Gözyaşının ilk damlasından kalma
Yaslı baharlarla gelmiştir bugüne
Kanla yazılan yasalarla
Açlığın otağ kurduğu sabahlarla
Ve sonuçsuz kalan ahlarla gelmiştir
Acıya kurşun işlemez artık
Ölüm bile bu acıyı cellat bilmiştir

Yok bundan böyle ter yarası
Zincir tutsaklığı ve sabır
Kırbaç yalvartması sessizliğin
Can pazarı ve kahır yok
Herşey yaşanan şu gün gibi gerçek
Adımız halk olduğu günden beri
Bir direnç olmuştur bizde sevinçler
Şimdi acının her kuraklığında
Onlar
Yüreğimizin ovalarına çiselenirler

Boşuna değil bu ölürcesine sevmek
Ve ölürken bile yürümek
Boşuna değil
Hep yatağı olduk tarihin ırmağının
Yenilgilerle durulmanın
Zaferlerle köpürüp kabarmanın
Ama hiç bir zaman
Anası olamadık geçmişi doğurmanın

Yıldızlar ve sular tanıktır
Aç ve kavruk bir memeden
Direnmeyi yudum yudum emen
Bir çocuk gibi öğrendik
Ve direndik
Ordular kurduk türkü renklerinden
Bütün ağıtları bir hücumda yendik
Acıya kurşun işlemez artık
Biz yaşamayı zulümsüz sevdik

Karanlıklar Sevgiyle Yanardı




Şafaklar vardı
güneşler doğardı yüce dağlar ardında
sabahlar vardı
sabahlar vardı, ve
pencerelerde bizi selamlardı
sevgiler vardı
her şafakta ve her sabahta
gözlerimiz pırıl. Pırıl yanar
yüreklerimiz gürül gürül akardı.

Akşamlar vardı
pencereleri bir karanlık sarardı
yanardı bir. Bir lambalar.

Ve bir zamanlar
lambaların yanmadığı gecelerde
karanlıkların içinde
güzel yüzlü insanlar
karanlıkları sevgiyle yakardı.

Bir Yeraltı Nehrini Beklerken



Bir saz kadar mutlu
Ve hüzünlü başlıyoruz bütün günlere
Ve bir türkü kadar sıcak
Biliyoruz ki dağların göğsünü saracak
Ve yerinden oynatacak olan şafak
Onuru ışık diliyle
Karanlıkta koruyanlarla başlayacak

Yağmur



Şimdi Ankara günlük, güneşlik
Havada tek bulut yok.
Neden kapkara ivedik?

Bilmeyene bunu anlatmak zor
Neden ivedik'e yağmur yağıyor.
Başkentte herkes bayram yaparken,
Doyasıya gülerken
Biri var için için ağlıyor,
Hatıralar ortasında, Alev, Alev yanıyor,
İvedike yağmur yağıyor.

Parmağında nişan yüzüğün,
Üzerinde gelinlik elbisen
Uzat ellerini pencereden
Gözyaşlarımdır şimdi ellerine düşen.

Sevmek kolay, unutulmak zor
Havada tek bulut yokken
İvedik'e yağmur yağıyor.