Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 657

Kelebekler Hiç İki Bahar Görür Mü ?





Sen, baharın nadide gülüydün.
Sen, sevgiye adanmış bir ömürdün.
Bülbüller şarkılarında sana yanardı.
Toprak ise yüreğini dallarına açardı..
Rüzgar bile susardı kokunda.
Sema, nazlı nazlı düşer
Rahmet olurdu dalında...

Bir gün ;
Kanatlarımın üşüdüğünü,
Dallarının solup teninin öldüğünü gördüm.
Kış mevsimiydi rüzgarla gelen..
Kış uykusuna dalacaktı o gözlerin.
Toprağa uzanıp bahara açacaktı o yüreğin.

Hüzün çöktü küçük yüreğime.
Elbet sana olan aşkım bitmeyecekti..
Sen sonraki baharda tomurcuk açacaktın.
Topraktan aynı güzelliğinle kalkacaktın...
Ben ise; yalnızlığa kanatlanacaktım..

Yağmurlar yağsa ,
Baharlar uzasa diye kaç kez iç geçirdim.
Hasret bulutları düşse de,
Bir gün karlı sabahlara uyanacaktık
Sen; gözlerini baharda gülümsemek için
Hülyalara dalacaktın...
Ben ise sonsuzluğa uçacaktım.

Sakın üzülme sevda gülüm.
Sevdam hep gökyüzünde olacak.
Sakın sitem etme bana;
Ne olur anla beni.
Kelebeklerin ömrü ,
Hiç iki bahar görür mü gülüm?

UNUTAMADIĞIMSIN

Unutmadım unutamadım o günleri
Yıllar geçti aradan sevgimizden bir tek kalan
Yazdıklarım şu sayfalara

Sana bir yemin ettim unutmayacağım dedim
Ama bak yıllar neleri değiştiriyor
Değiştiremediği tek şey
Kalbimdeki o güzel yerin

Senin için di o yer ve hala daha senin için

Her şeyini sakladım orada
Bakışlarını gülüşlerini seni
Seni ve her şeyini

Yıllar geçti aradan
Belki de bir çok yıl daha geçecek
Yemin ederim ki bir tanem
Unutulmadın unutulmayacaksın
Çünkü sen benim unutamadığımsın

Kâbus



Bir gece içine kasvet dolunca,
-Kaçmaya bir yol yok veya bir geçit-
Öyle sere serpe yatağa uzan da
Ne bir söz söyle, ne bir ses işit!

Yıldızlar uykuda, mehtap kapalı;
Göz gözü görmüyor, herşey karaltı.
Çaresizlik damarlarından kan çekiyorken
Sen tek tek karşılıyorsun korkularını.

Aniden parlıyan bir ateşle ortada
Gülüşen siyah yüzler belirdi etrafda.
Davullarla birlikte başlıyor müzik.
İşte! Bir kurban daha seçti delilik.

Bir gergefe geçmişçesine karabulutlar
Yıldırımlar gökyüzünü işlemekteler.
Sokağın karanlığında bir ağlıyan var.
Duvarında yankılanır bütün bu sesler.

Vaktidir, aç artık pencerelerini!
Bir hayalet olur girerim odana.
İpek kumaş gibi örterim de bedenini,
Sıcacık buseler bırakırım yanaklarına.

Böylelikle kurtulursun acılarından
Yangının söner, gönlün ferahlar.
Bilirsin sadece benim yanında kalan.
Uzaklaşmıştır çoktan seni korkutanlar.

Geçti, geride kaldı bütün olanlar.
Hayalime sarıl ve bir güzel uyu!
Kalbin yalnız ellerimde huzurla çarpar.
Sen kollarımda tadarsın rahat uykuyu.

Kendi Başına



Yağmurla ses olup çıksın,
Dallansın dumanlı ağaçta bensiz,
Vursun yürüyen şafağa gölgesi,

Gülde dolaşan arı gibi göksel,
Suyun kabuğunda gerçek parıltı,
Başağı sallayan ay gibi,

Arabasız bir yıldızın kamçısı
Gibi kıvrılsın gökyüzünde seçik,
Gün gibi boyasın denizi,

Ekmeğin yanında tuz gibi esmer,
Su anıtı gibi her yerde olsun,
Kimi desin, "Kimin bu sevi?"

Kendi başına sansın kimi?

Hüzün Yılları

Bu kaçıncıdır bilmem, belki elli
Sevgilimi arıyorum özlemişim, besbelli
Hüznü tütüyor yüreğimde dertli-kederli
Rize'min yolları bilirim, ıslak ve nemli.

Gezmekle bitmez ki yollar, saymakla bitsin yıllar
Kesmekle gitmez ki umudum, hemen yenisi fırlar
Kurtulamayacağım biliyorum ah o eski anılar
Hatırladıkca kahroluyorum, hüznüme yok mu çare dostlar?

Bu lezzet de ağır geldi, yarılır bile taşlar
Hiç mi vazgeçmeyecek, derinleşiyor, acı veren bakışlar?
Kaskatı kesilmiş, görmüyor musun belki biraz kıpırdar?
Bir tek sen kaldın biliyor musun de-şifre olmamış yıllar



Sessizlik Kapladı Dört Yanı

Sessizlik kapladı dört yanı
Anladım ayrılık vakti yakın
Anladım gideceksin yine
Umutlarımı, hayallerimi, sevinçlerimi alıp yanına
Gideceksin yine
Belki dönmeyeceksin artık
Uzak yerlerden seni seviyorum diyeceksin ama
Ama dokunamayacağım sana
Öpemeyeceğim dudaklarından
yanaklarından
gözlerinden
Sadece ben ve kalemim olacak yine
Satırlara sığdırmaya çalışacağım seni
sensizliği
yalnızlığı
Anladım ayrılık vakti yakındı
Ve geldi
Gidiyorsun böyle bakma bana
Suçluymuşum gibi
Acı ile nefret ile sevgi ile bakma
Dayanamıyorum, parçalanıyorum
Ve ben topluyorum yine kendimi yardımsız

Ayrılık vakti geldi
Ve gittin
Ne olur artık geri dönme...

Kendi Karanlığımdayım




geceler bir bir üstüme gelirken,
katran karası karanlık her yanımı sarıyordu usulca..
titreyen ellerimle bir sigara daha yakıyordum umutsuzluğuma...
mutsuzluk bedenimin her yerine saltanat kurmuş,
ve bir türlü gitmek bilmiyordu..
tam güvenmişken,sevmeye başlamışken
niçin böyle olmuştu,
neden duygularım can evinden vurulmuştu?
kanayan yaralarım her gecen an daha acı veriyor
ve bir türlü kapanmak bilmiyordu.
artık dostlarda dindiremiyordu acımı..
nasıl bir duyguydu ,nasıl bir döngüydü bu??
bir ihanet insanı bu hale koyar mıydı??
gözlerimden süzülen göz yaşların hesaplarını kimden sora bilirdim??
ve uzatılan elleri neden geri çeviriyordum??
evet!!evet kendi karanlığımda boğuluyordum.
Acılarla yaşayarak...
belki de böyle daha da mutluydum...

Geceyi Çıkarmak(?)



Bir çocuk sokaklarda yürüyordu
Köşebaşında ne olduğundan habersiz
Ellerinde sadece umutları
Düşüncelerindeyse saflığı mevcut
Ve belki hayalleri vardı bir zamanlar
Belki karnı aç, belki evden kaçmış
Ama bu kimin umurunda çocuktan başka
Sonra bir köpek gördü çöplükte
Sokuldu köpeğe
Kaderlerinin aynı olduğunu anladı sanki köpek
Kaçmadı çocuktan
O gece beraber soğuğa direndiler
Birbirine sarılarak
Sabahı düşünemediler bile
Tek düşünceleri vardı
Bu geceyi çıkarmak.....

Tek Sende Kalayım

Aşksız yaşamaktan bulanık yüreğim ah eder
kirlenmiş mi herkes dilsiz gezer kim kimi dinler
mızrapta inleyen teller benim sevdamı söyler
uzat gülüşünü gönül pınarım sana aksın.

Hovardaca harcadım hayatı artık huysuzum
Kerbelada unutuldum bir sevgiye susuzum
gölgeli telaş sardı her yanımı uykusuzum
uzat dizini başımı dayayıp dinleneyim.

Çatlayan bir serap oldu hayatımda ne oldu
adrese varmayan pulsuz postaya döndü soldu
içimde kendimi dolaşırım yollar yoruldu
uzat ellerini tutsana beni çok bitkinim.

Günler askıda kuruyan yaprak yaşamıyorum
kırılmış narin çiçeğim mutsuzluk saçıyorum
başkaldırdım anılara kendimden kaçıyorum
uzat bakışını yoktan gelip tüme varayım tek sende kalayım.

Serdar San