Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 80

MONNA ROSA

Mona roza siyah güler ak güller
Geyve’nin gülleri beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah senin yüzünden kana batacak
Mona roza siyah güller ak güller

Ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
Mona roza bu gün bende bir hal var
Yağmur iğri iğri düşer toprağa
Ulur aya karşı kirli çakallar

Açma pencereni perdelerini çek
Mona roza seni görmemeliyim
Bir bakışın ölmem için yetecek
Anla mona roza benbir deliyim
Açma pencereni perdelerini çek

Zeytin ağaçları söğüt gölgesi
Bende çıkar güneş aydınlığına
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi
Seni hatırlatır her zaman bana
Zeytin ağaçları söğüt gölgesi

Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallarda durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar

Ellerin ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi
Ellerinden belli olur bir kadın
Denizin dibinde geziyor gibi
Ellerin ve parmakların

Zaman nede çabuk geçiyor mona
Saat on ikidir söndü lambalar
Uyuda turnalar gelsin rüyana
Bakma göğe tuhaf tuhaf bu kadar
Zaman nede çabuk geçiyor mona

Akşamları gelir incir kuşları
Konarlar bahçemin incirlerine
Kiminin rengi ak kiminin sarı
Ah beni vursalar bir kuş yerine
Akşamları gelir incir kuşları

Ki ben mona roza bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışlar su kenarında

Kırgın kırgın bakma yüzüme roza
Henüz dinlemedin benden türküler
Benim aşkım uymaz öyle her saza
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler
Kırgın kırgın bakma yüzüme roza

Artık inan bana muhacir kızı
Dinle ve kabul et itirafımı
Bir garip bir soğuk bir mavi sızı
Alev alev sardı her yanımı
Artık inan bana muhacir kızı

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Meyveler sabırla olgunlaşırmış
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak

Altın bilezikler o kokulu ten
Cevap versin bu kanlı kuş tüyüne
Bir tüy ki can verir bir gülümsesen
Bir tüy ki kapalı geceye güne
Altın bilezikler o kokulu ten

Mona roza siyah güler ak güller
Geyve’nin gülleri beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah senin yüzünden kana batacak
Mona roza siyah güller ak güller

SEZAİ KARAKOÇ

Bilirim;
Sevmezsin bir başına
Seyretmeyi yağışını yağmurun
Omuzunda kolu olmalı sevdiğinin
Aynı damlada seyretmelisin dünyayı
Gökkuşağında aynı renk
Aynı koku olmalısın toprakta...
Kır çiçekleri toplamanın anlamı olmaz
Taç örecek baş uzaklardayken.
Gezdiğin dağlarda
İçtiğin pınarlarda
Hüzün pusu kurmuştur
Tadı tuzu kalmamıştır hayatın.
Bilirim;
Şarkılar eski şarkı değildir artık
Her nota ayrı bir yalnızlık
Her yıldız umarsız bir göz kırpış
Sevmezsin ayın süzülüşünü enginlerde
Hasretli bakışlarla seyretmesini.
Sevdiğinin başı olmalı dizinde
Kulağında ninni gibi sesi
Hep yanında olmalı
Hep yanı başında
Nefesi......

SENİ SEVİYORUM

Yaşanır mı sensiz?
Duyulmadan sesin,görülmeden gözlerin
Getirilemeyen sevgilere,
Hasrete çıkan çıkmaz aşklar...
Nerdesin? Bu akşamlar sensiz geçmiyor!
Ellerin elinde ellerini tutmuyor elleri
Dar geliyor ufuklar yalnızlığıma...

Gökyüzüne yazsam seni seviyorum diye
okuyabilir misin ordan?
Burdan bağırsam seni seviyorum diye
duyabilir misin dağlar ardından?
Baksam gözlerine burdan doyasıya
Görebilir misin gözlerimi doyasıya...

Sen ve Gökyüzü

Bir güzelim sensin, bir de gökyüzü,
Gerisi denizler ötesi, hepsi.
Gökyüzüyüm gündüzüyle, gecesiyle,
Sen güzelim aşkıyla, neşesiyle
Uyumlu, esgin, el ele, ikiniz,
Mutlarla bezer, gönendirirsiniz
Ömrümü, kıyısında bir akşamın.

Bu kutlu anlarında yaşamamın
Solumayı bile unutuyorum;
Sanki ölümsüzlüğü tutuyorum!
Ya o gökyüzü; öylesine mavi
Üstümüzde, öylesine ebedi
O gökyüzü ve öylesine gerçek;
Büyük, büyük, büyük, kocaman çiçek.
Ahmet Muhip DRANAS

AKŞAMYİNE TOPLANDI DERİNDE

Canan gülüyor eski yerinde
Canan ki gündüzleri gelmez
Akşam görünür havuz üzerinde,

Mehtab kemer taze belinde
Üstünde sema gizli bir örtü
Yıldızlar onun gülüdür elinde...
Ahmet HAŞiM

KENDİSİNİ UNUTMUŞ

Bütün aşkların kitabı elinde
Sevilmemiş yinlerin balosuna gitti.
Öylesine kalabaliktı ki,
Sevdiğini anlamadı.
Bütün kapıların anahtarı elinde
Öpülmemiş dudakların balosuna gitti.
Öyle aydınlıktı ki,
Öptüğünü anlamadı.
Işiklarla örtünmüştü çıplaklık,
Renklere uzandı susamış,
Beyazlıklar arasında kayboldu bakışları.
Gözleri yaşamıyordu artık.
Şekilleri çağırmaya gitti, kandıracak.
Elleri aranıyor tutamıyordu.
Elleri, elleriydi kurtaracak,
Artık yaşamıyordu.

Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık,
Aldıkça alan.
Bir yanda giden bir noktaydı karanlık,
Ellerinde başlayan, gözlerinde biten.
Bağırdı, kan gibi aktı sesi,
Aşamadı dişinin duvarından.
Elinde bütün aşkların kitabı,
Anlatıyordu aldanan aydınlıklarından.
Elinde bütün kapıların anahtarı,
Ve unutulmuş bir duvarda, kendi kapısı...
Varamadı.
Ora öyle karanlıktı ki.
Öldüğünü anlamadı.

OZDEMİR ASAF

ATIŞTIRAN YAĞMUR ALTINDA YÜRÜYORUM
YÜRÜYORUM AMA BİLMİYORUM NEREYE GİDİYORUM
DÜŞÜNDÜĞÜM TEK ŞEY VAR ODA SEN
AKLIMDA BİR SEN VE SANA OLAN SEVGİM
SOĞUK KALDIRIMLARDAYIM BİLİNMEZLER İÇİNDE
SIRIL SIKLAM AŞIĞIM DESEM YERİNDE
SANA OLAN SEVGİME ŞAHİT OLSUN KALDIRIMLAR
AKLIMDA BİR SEN VE SANA OLAN SEVGİM

BEKLEYEN

Sen, kaçanbir ürkek ceylansın dağda,
Ben, peşine düşmüş bir canavarım!
İstersen dünyayı çağır imdada;
Sen varsın dünyada bir de ben varım!

Seni korkutacak geçtiğin yollar,
Arkandan gelecek hep ayak sesim.
Sarıp vücudunu belirsiz kollar,
Enseni yakacak ateş nefesim.

Kimsesiz odanda kış geceleri,
İçin ürperdiği demler beni an!
De ki;Odur sarsan pencereleri,
De ki;Rüzgar değil odur haykıran!

Göğsümden havaya kattığım zehir,
Solduracak bir gül gibi ömrünü
Kaçıp dolaşsan da sen, şehir şehir,
Bana kalacaksın yine son günü.

Ölürsün...Kapanır yollar geriye;
Ben mezarla sırdaş olur beklerim.
Varılmaz hayale işaret diye,
Toprağında bir taş olur beklerim....

NECİP FAZIL KISAKÜREK