Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 811

Her Sevda

Sponsorlu Bağlantılar

"Yeni aşk kelimeleri, yeni öğrenilen
incelikler öbür sevgiliye saklanıyor."
F.Scott Fitzgerald

Her sevda başlangıçtır bir yenisine
Öteki başkaldırır daha bitmeden biri
Biz isteyelim istemeyelim sürüp gider böylece.

Baksak ki unutmuşuz günün birinde her şeyi
Ne o sevdalar, ne ölümsüz sözler kalmış
Toplasak toplasak hepsini işte
Onca sevda bir sevdayı yaratmış
Döner durur başımızın üstünde
Gözlerden ağızlardan saçlardan
Ellerden omuzlardan yapılmış bir hâle.

Ve çınlar herbiri bir silahın yankısı gibi
Bir yaşam boyu biz tetiği çektikçe.

Ne Kar Ne de Yar



kar yağıyor yüreğime bu akşam,lapa lapa
ve düşen her damla eriyor yavaş yavaş
keşke diyorum,biraz birikse kar
ama ne fayda yanıyor yürek,eritiyor hepsini
ne kar kalıyor,ne de yar
soğutmak için yüreği elde ne mi var?
bir umut var,baharı bekleyen
bi de yar var,hiç gelmeyen

Gülmeyi Anlat



Bilmediğim birşey söyle bana
mutluluğu anlat mesela
bilmediğim birşeyler söyle
o çok duyduğum yalanlar olmasın
bilmediğim bir şarkı söyle
sözlerinde ayrılık olmasın.
Yeter bu dünyanın cefası derdi
yeter boş yere kaç ömür tükendi
yıllarca kendimi kahrettiğim yetti
gel bana bilmediğim birşeyler söyle
yıllarca dinlediğim aynı masallar yetti
gel bana bilmediğim birşeyler söyle.
Bilmediğim birşeyler söyle bana
gülmeyi anlat mesela
bilmediğim birşeyler söyle
ezbere bildiğim dertler olmasın
bilmediğim bir şarkı söyle
gözlerimde hüzün bırakmasın...

Ne Kastın Var İdi




Kırdın yaprağını, eyledin talan
Ne kastın var idi gonca gülüme
Yıktın ocağını, söyledin yalan
Ne kastın var idi gonca gülüme

Bağlara şenlikti yaprağı, dalı
Dillere destandı mor ile alı
Süzüldü, döküldü kalmadı balı
Ne kastın var idi, gonca gülüme

İstedik birlikte aşk ile ölmek
Birlikte ağlayıp, birlikte gülmek
Bunun hesabını sorarım felek
Ne kastın var idi, gonca gülüme.

Her İnsan Kendi Adasında Yaşar

Her insan kendi adasında yaşar
Takırdatarak dişlerini ya da terleyerek.
Gözyaşları, içer
Şeytanın edebiyat bilgilerini
Onun dişlerini takırdatması
Kimseyi yerinden kıpırdatmaz.

Her insan kendi dilinde konuşur
Ve hiç kimse anlamaz ne söylediğini
Kafasındakı ışığın.
Sonra iyi olarak da anlaşılmaz.
Düşkırıklığı ve incinmedir
Gerçek utanmazlıklar.

Ne Kaybederdin



Yalnızca ismindi varımda yoğumda,
Bir onur savaşıydın sen nazarımda,
Tek güven verenken hayat yolunda,
Dal olup kırılmasan ne kaybederdin.

Mutluluğa söz kesmiş o vaatleri,
Ruhuma kök salmış aşkı sevgiyi,
Bir heves uğruna onca seneyi,
Maziye kattırmasan ne kaybederdin.

Geceme ışık gönlüme dost o yıldızları,
Yokluğunla üşüten kış ayazını,
Denize yakamoz saçan mavi semayı,
Bu kadar karartmasan ne kaybederdin.

Yaz gelecek beklerken kışı getirdin,
Ben mutluluk ekmişken keder biçtirdin,
Bitirdin en sonunda beni bitirdin,
İsyankâr ettirmesen ne kaybederdin.

Devrilen kadehleri tekrar doldurup,
Geçmeyen saatlerden hesap sordurup,
Buz tutmuş şu gönlüme kilit vurdurup,
Zindanlarda bırakmasan ne kaybederdin.

Sevda adına yazılmış onca kitabı,
O tertemiz aşkı o ak sayfayı,
Sevgine şahit tuttuğun gökkuşağını,
Böyle utandırmasan ne kaybederdin.

Her nefes alışta bin ah ettirip,
Yaşam ölüm arası gidip getirip,
Böyle yaşamaktansa ömrü bitirip,
Canımdan geçtirmesen ne kaybederdin.