Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 943

Sessizlik

Sponsorlu Bağlantılar

Her yer sessiz
Ay gizlenmiş
karartmış geceyi
Duygular susmuş
Haykıramaz olmuş
Sevdayı
Sen gittin diye
Sessiz çığlıklara dönmüş
Haykırışlar özlemler
El açıp tanrıya yalvarmalar
Gecenin suskunluğunda
Sessiz çığlıklar duyulmuş
İçini acıtan insanın
Karanlıklarda kaybolup giden
Sevdasının ardından…

Güçlü olmalıyım..Sen arkanı döndüğün vakit..Özgür bırakmalıyım gözyaşlarımı..
Yere düşmeli hepsi..Seni götüren arabanın tekerini yıkamalı gözlerimden süzülen yaşlar..Seni benden alan şehre kadar gelmeliler seninle..Ve sen ayağını yere basmadan toprağa karışmalıyım..
Yağmur yağdığı vakit hepsi filiz vermeli..Sen o şehri terk edip bana gelene kadar ayaklarının dibinde çiçek çiçek açmalıyım..
Sonra bir bulut olup gökyüzüne çıkmalıyım..
Özledikçe ellerini bir fırtına kopmalı şehrinde Sana yağmalıyım

Özlem

Böyle miydi bir zamanlar
Şu griye kesmiş meydan,
Yeşili çalınmış meyve bahçesi
Ve yeni doğmuş bir bebeğin
Masmavi gözleri değil miydi bu Dünya
Gerçeküstü düşlerinizin
O ılıman iklimli sahnesi

Daha güzel şeyler de vardı
Kalküta’da gecenin rahmini parçalayarak doğan güneşin
Marmara’da kıpkızıl batışını izlemek
Sonra parmak hesabı sayabilmek gökteki bütün yıldızları

Hani erdemleriniz vardı,
Yeryüzünün öbür ucunda suya düşen
Bir gül yaprağının çıkarttığı sesi duyabilen
Fidan gibi gencecik nesilleriniz vardı
Ayışığını avuçlarında taşıyan
Ardı sıra yürüyeceklere

Hani inandıklarınız vardı
Uğruna kendi hürriyetlerinizi
Hiç düşünmeden feda ettiğiniz

Anneleriniz vardı
Altı milyar çocuğu
Kendi çocuğu gibi bağrına basan.
Vakur ve onurlu insanlarınız vardı
Hürriyet altın tepside sunulurken önüne
Daracık bir odada ölümsüzlüğü seçen...

Bir zamanlar öyle güzeldi ki
Şu insanlık dedikleri
Şimdi ne zaman “bir çift güvercin havalansa'
Ağlamaklı oluyor gözlerim...

Takvimlere bıraktım yalnızlığı,
Yağmurlardan düştüm yokluğuna, cümlelerinden içtim,
Sabahlara saklandı ayışığı,
Usulca unuttum bu şehrin sessizliğini.
Yanımda sen,
Ellerimde yüzüne gülümseyen zamanlarım,
Onca sevda vardı şafaklara sevdiğim,
Ben yalnız seninkini seçtim.

Ne Küçükmüşüm Meğer

Eziliyorum, ruhumun tüm şanı ile
Ne küçükmüşüm meğer
Ne kadar küçücük
Kaybolup gittim küçük bir fırtınada
Sonsuz deryaların içine
Savaşmak da olmuyor şimdi
Alsam kendimi, satsam yeniden
Kaç para eder
Kim alır eskimiş duyguları
Kıyıya vurmuş bir kayığı
İçinde devrilmiş duygularla

Al işte bıraktım,
Hiç hiçine hikayeler yazmayı
Yavaş yavaş kayboluyor tüm yeteneklerim
Bakışlarım da siliniyor
Şimdi başka bakışlarda
Aldırmıyorum desem
Kim inanır
Kim inanır da düşer peşime

El sallamak lazım,
Tam zamanı şimdi
Hadi güle güle git
Ey sevdiğim ben..

İşte yeniler geliyor
Giriyor bedenime
Fırtınalar sallıyor yeniden
Kayıklarımı
Taptaze bir fırtına
Limana yaklaştıkça

Hayal



bir kucak dolusu hayalle uyanıyorum güne
her birini özene bezene şekillendirdiğim
olmazsa olmazlarım hep başrolde
kimini kendi elimle bir başka sefere ertelediğim
kurulamayan hayal olmamalı bence
ya da hayal etmeyen insan
gerektiğinde emeklilik tarihini geciktirmeli
yeri geldikçe hayal bu ya deyip
bol ikramiye vermeli
ve unutulmamalı ki: hayaller bir basamaktır gerçeğe uzanan

İsyan



Senin gözlerine kaç yalan göz baktı
Kaçı o masum gözlerini boyadı
Kaçı boyadı ki senin için ışığını feda edicek
O sadakatli gözleri görmez oldun
Eline kaç tane ateşten el dokundu
Kaçı dokundu ki
Senin bir sözünle dünyayı yerinden kaldırıcak
O elleri görmez oldun
Seni kaç oZaN sevdi aldattı
Kaçı aldattı ki
Bir ömrünü senin sevgine adıyan oZaN' ı görmez oldun
Etrafında sana senelerini harcayan kaç kişinin yalanı yıktı
Kaçının, yıktı ki
Ömrünü senin için harcayan bu garip kulu görmez oldun
Kaç kişi ellerini koynunda bıraktı
Kaçı bıraktı ki
Sen de oZaN'ın ellerini kırıp koynunda bıraktın

Masumiyet Maskesi



Bana ağlama akıttığın o gözyaşları seni
Yalnız seni boğar bana ağlama
Bundan sen sorumlusun
Benim için ağlıyanlara bakma
Bakma ki görmeyesin o öfkeyi
Ellerine dökülen siyah gül yapraklarını sakın saklama
Siyah yağmurlarda dolaşma o sokaklarda
Gözlerin yaşamın sadece siyahlarını gösteriyorsa
Bana ağlama
Masumiyet maskesi her insana yakışmaz
Tıpkı sen gibi
Kalbine ince bir sızı uğrarsa
Ayakların taşıyamazsa bir gün vucudunu
Kendini bırakırsan toprağın kollarına
Sakın dert etme toprakta senin gibi
İnsan müsvettelerini beslemeye bayılır
Tıpkı bu adi hayat gibi